Gisterenmorgen om 05u23 zijn de eerste gsm-alarmen inwerking getreden want het was alweer een belangrijke dag voor de Ventousekes en hun begeleiders, namelijk om 06u00 zou de terugreis naar België aangevat worden. Het was een drukte van jewelste, iedereen was druk doende alle laatste spullen bijeen te nemen en naar het busje te brengen om weg te bergen.
Ons Duvelken had zijn stoute schoenen aangetrokken en was nog snel naar blok B (de kamer van onzen Krollekop en zijn Cindieken) gelopen om wat koffie te halen zodat hij vlug nog wat koffie kon zetten. Zo kon iedereen voor het vertrek nog een slokje verse koffie drinken. Ja, soms heeft ons Duvelken nog goede ideetjes.
Om 06u10 zijn wij dan vertrokken. Met een krop in de keel hebben wij afscheid genomen van onzen Krollekop en zijn Cindieken. Zij blijven nog een weekje langer vakantie in Frankrijk, meer bepaald Grenoble. Om 09u00 zouden zij verder doorreizen.
Om 06u10 zijn wij dan vertrokken. Met een krop in de keel hebben wij afscheid genomen van onzen Krollekop en zijn Cindieken. Zij blijven nog een weekje langer vakantie in Frankrijk, meer bepaald Grenoble. Om 09u00 zouden zij verder doorreizen.
Zonder al teveel moeilijkheden zijn wij iets over 08u30 Lyon doorgereden, tijde voor onze eerste stop en voor de eerste bestuurderswissel. Ons Duvelken en onzen Tien hebben de volgende 250 km voor hun rekening genomen. Na een iets langere middagpauze hebben ons Peiresaucisken en onze Pascal het stuur in handen genomen om ons opnieuw op een veilige manier zo'n 250 km dichter bij huis te brengen. Onzen Tien en ikzelf hebben het laatste traject afgelegd, omstreeks 18u00 zijn wij veilig en wel in Aalst aangekomen.
Nadat ons Duracelleken en ons Chouken thuis werden afgezet, zijn wij doorgereden naar la casa di Zoignapken. Haar Stokstaartje had via de telefoon al laten weten dat het eten klaarstond en dat alles piccobello was opgeruimd.
De Ventousekes en hun begeleiders zijn allen veilig en wel terug in ons Belgenland, onzen trui van Alva komt ons goed van pas. Het zal weer aanpassen worden aan de temperatuursverschillen en voor velen onder ons is het maandag opnieuw werkendag. Ons Filomeen heeft de spits mogen afbijten en zij is vandaag om 16u00 al gaan werken.
Zoals ons Duracelleken reeds heeft verwoord had deze onderneming niet kunnen slagen zonder de inzet van ons Zoignapken. Vooral het werk dat zij achter de schermen (ja, achter ons gat) heeft gedaan ... chapeau. Bedankt Zoignapken voor dit alles.
Ook alle begeleiders verdienen een pluim voor de steun en de support die zij hebben gegeven voor -, tijdens - en na onze uitdaging. Ook voor hen een dikke mercie.
Voor de thuisfronters die ons een riem onder het hart hebben gestoken via sms, telefoon en mail ook een welgemeend dank u wel. Ook deze steun - ondanks de honderden kilometers afstand - heeft ons zeer zeker goed gedaan en was ook nodig om ons de innerlijke kracht te geven door te zetten en vol te houden.
Home ... sweet ... home, but now already thinking about ... next year.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten