Week 9 ... de druk neemt toe ... peptalk of psychologische oorlogsvoering ... superfan

Net zoals de voorbije weken ben ik op dinsdag naar Smetlede gelopen. Ik heb ook deze week (dinsdag 20/03/2012) mijn training georiënteerd richting de woning van mijn meter. Om een beetje variatie in te bouwen ben ik in Lede richting Impe gelopen, in het centrum van Impe heb ik mij echter van afslag gemist waardoor ik anderhalve kilometer heb omgelopen. 13,60km dus in plaats van de voorziene 12km. Zowel het glaasje rode wijn, alsook de lift terug naar Hofstade in de auto van ons Lientjen heeft veel goed gemaakt. Nog een geluk dat ik de laatste weken steeds met haar terug naar huis heb kunnen rijden want anders zou ik aan het overtrainen zijn en dat kan ook niet de bedoeling zijn.
Woensdag (21/03/2012) ben ik er uiteindelijk nog eens in geslaagd om de groepstraining mee te maken. Ons Duracelleken, ons Duvelken, ons Tientjen, ons Liesbeth, onzen Gurt en onzen Patrick waren eveneens van de partij. Omdat zowel ons Duracelleken en ons Duvelken in Deiremonne, als ons Liesbeth in Sluis zondag, 18/03/2012, een wedstrijd gelopen hadden, zouden wij het rustig aanpakken. Vanaf kilometer 2 was het al duidelijk dat de gemaakte afspraak niet zou worden nagekomen, de kilometertijden zijn vanaf dan niet meer boven de 6min uitgekomen.
Halverwege de eerste ronde is ons Tientjen - nog steeds herstellende van een griep - in de voorste gelederen positie komen nemen om het tempo in zijn alom gekende en ook zo gevreesde stijl op te drijven. Ondertussen zijn onze superfans en trainingspartners, onzen Gurt en onzen Patrick, vanuit de achterste gelederen naar voor gekomen. Net voor het beëindigen van de eerste ronde is ons Tientjen van de kop gegaan en heeft ook hij het besluit genomen om op eigen tempo uit te lopen. De conditie is nog niet volledig terug en hij geeft afspraak voor binnen een drietal weken.
Ronde twee wordt ingezet en de kilometertijd is ondertussen tot onder de 5min30 gedaald. Ons Duracelleken en ons Liesbeth zagen het ter hoogte van de sportvelden niet zo goed meer zitten en besloten ons niet verder te volgen en de training in hun eigen tempo uit te lopen. Onzen Gurt vraagt zich luidop af wat je allemaal moet doen om op het blog te komen. Onzen Patrick zegt hierop dat de kop trekken al een goed begin is, alsook het in de buurt blijven van ons Pluchken Teddy misschien ook kan helpen. Ja, Gurtjen misschien worden jouw gebeden toch nog aanhoord.
Samenvattend is deze training van 11,81km uiteindelijk afgewerkt in 1u07.
Vrijdag, 23/03/2012, na een uitermate stresserende werkdag ben ik maar al te blij om om 18u00 de Ventousekes te ontmoeten aan de chalet voor alweer een nieuwe trainingsdag. Ons Duracelleken, ons Duvelken, ons Tientjen, ons Liebeth, ons Katia, onzen Gurt en onzen Patrick zijn er ook. Tijdens de opwarming wordt afgesproken om 3 toeren te lopen in het stadspark, inclusief de voetbalvelden. Het kilometertempo willen wij houden op 6min30. Sommigen onder ons trekken onmiddellijk de wenkbrauwen omhoog ... we zien hen denken "Waar hebben wij dat nog gehoord?".
Bij de start is er onmiddellijk commotie in de groep door een opmerking van ons Katia over de loopbroek van ons Liesbeth. Die leek net op "oude vrouwen handen" (cfr. wanneer men te lang in bad zit en de handen beginnen te rimpelen). De toon was opnieuw gezet, het zou weer een leuke training worden.
De eerste kilometer hebben wij afgelegd in 6min55. Het tempo kon nog een beetje opgedreven worden, maar toch ook niet teveel. Onzen Gurt en onzen Patrick liepen in laatste positie, voor hen was het tempo duidelijk zichtbaar te traag. Onzen Gurt was net een blaasbalg in een smidse, hij liep constant in de nek van ons Duvelken te blazen. Ons Duvelken van zijn kant zag het niet zitten om sneller dan 6min30 te lopen, ons Duracelleken deelde ook de mening van ons Duvelken. Zij was niet van plan zo'n tempoloop te doen als afgelopen woensdag. De volgende 6km houden wij inderdaad een tempo van om en bij de 6min30 aan. Ons Liesbeth, ons Katia, ons Duracelleken en ons Duvelken hebben afwisselend de groep op sleeptouw genomen.
Bij het einde van de tweede ronde is ons Tientjen op de eerste rij komen postvatten. In zijn gekende stijl voert hij het commando over de groep. De volgende 5km worden gelopen in kilometertijden schommelend rond de 6min00. Onmiddellijk volgen ook de commentaren : "Geen paniek, binnen 500m houdt ons Tientjen het voor bekeken." of "'t Is zijn laatst cartouche, sebiet is zijn kaars uit.". Wij hebben het echter allemaal verkeerd voor, ons Tientjen blijft dapper in de voorste gelederen postvatten en de groep aanvoeren.
De laatste 3km zijn opnieuw sneller gelopen met kilometertijden rond 5min30. Onzen Gurt en onzen Patrick zijn samen met mij positie gaan innemen naast ons Tientjen. Ons Duracelleken en ons Duvelken geven te kennen dat zij aan deze zottigheid niet willen deelnemen en laten hun tempo zakken. Ons Liesbeth en ons Katia blijven meelopen. Er wordt afgesproken vol te houden tot aan hek aan den dreef ter hoogte van de atletiekpiste en vanaf daar dan uit te lopen. Ter hoogte van de beach volleybalvelden geeft ons Tientjen te kennen dat zijn vat af is. Ons Liesbeth komt naar de kop gelopen met de melding "Tot aan het hek?". Opnieuw een tempoversnelling, iedereen klampt aan. Onzen Gurt en onzen Patrick glunderen, zij kunnen opnieuw hun hartje ophalen. Bij het uitkomen van de laatste bocht loopt Liesbeth nog samen met onzen Patrick aan kop, op de voet gevolgd door onzen Gurt, ons Katia en mijzelf. Ik drijf de snelheid op en loop ons Liesbeth aan haar rechterzijde voorbij. Onzen Patrick merkt dit en trekt een laatste keer door, bijna zij aan zij bereiken wij het hek.
Wij wachten iedereen op en vervolledigen de toer van 15,20km in 1u33. Wanneer wij terug aan de chalet komen zijn de Roparunners net gestart met het opzetten van het materiaal voor de 24-uren loop die van vrijdagavond 21u00 tot zaterdagavond 21u00 zal plaatsvinden op de atletiekpiste. Nadat wij iedereen succes hebben gewenst keren wij huiswaarts.
Zaterdag 24/03/2012 neem ik contact op met ons Duracelleken of er onder de Ventousekes was afgesproken om deel te nemen aan de verpleegstersloop. Er was door niemand bevestigd of er door hem of haar zou worden deelgenomen. Als ik zou lopen, zag ons Duracelleken het zitten om ook haar loopplunje aan te trekken. Ik ben dan maar even langs ons Zoignapken gereden. In eerste instantie heeft zij de boot afgehouden, maar zo'n tiental minuten later is zij van gedacht veranderd en heeft ook zij zich klaargemaakt om naar de chalet te gaan. Wij hebben ons ingeschreven voor een loop van 10km. In een rustig tempo (kilometertijden rond de 6min)hebben wij de 10km afgewerkt, na 1u05 hebben wij de finish gehaald.
's Avonds zijn wij met enkele Ventousekes naar het toneel in Hofstade gegaan. Wij hebben ons kostelijk geamuseerd. Nadien zijn wij nog even naar een dorpskroeg gegaan om gezellig bij te praten. Moe, tevreden en voldaan zijn wij huiswaarts teruggekeerd. Door het overschakelen van winteruur naar zomeruur zou het voor de Ventousekes vroeg dag zijn. Wij hadden namelijk afgesproken om tegen 09u00 de training aan te vatten.
Zondagmorgen 25/03/2012 om 09u00 kom ik aan de chalet aan. Ik ben nog niet goed uit mijn auto of onzen Patrick komt aangelopen. Hij blijkt al een half uurtje in het stadspark rond te lopen omdat vrijdag was afgesproken de training om 08u30 te beginnen. Ik bied onzen Patrick onmiddellijk mijn excuses aan omdat ik hem niet heb verwittigd aangaande het gewijzigde startuur van de training.
Even later sluit ons Duracelleken ook aan, zij is niet goed gezind wegens te fris en te vroeg. Onzen Gurt sluit om 09u30 aan bij de groep. Ons Zoignapken besluit om niet met ons mee te lopen, wegens te rap voor haar. De eerste 7km worden aan kilometertijden van om en bij 6min30 gelopen, de volgende 3km worden gelopen aan 6min/km. De laatste kilometertijden schommelen tussen 6min en 5min30. De training van 15,20km wordt afgewerkt in 1u33. Het was opnieuw een aangename training, ik heb er in elk geval van genoten.
De stress van een hele werkweek valt tijdens de training van mijn schouders af, net als sneeuw smelt voor de zon. Komt dit door het lopen? ... Door de trainingspartners? ... Ik weet het niet, een ding weet ik wel zeker : ik vind het geweldig en ... zalig.
Bedankt iedereen ... laat ons zo verder doen!! Hop naar een volgende trainingsweek.

Week 10 ... solotrainingen ... groepstrainingen ... geleerd noemt men dat "flexibel zijn" ...

De weken vliegen voorbij dat het een lieve lust is. Binnen goed 10 weken staan wij opnieuw aan de voet van de Kale Berg.  Het betreft weliswaar een andere flank maar die "puist" blijft natuurlijk wel dezelfde als vorig jaar.

Zondag, 11/03/2012 hebben de Ventousekes opnieuw een half uurtje vroeger afgesproken aan de chalet om de zondagse duurlooptraining aan te vatten. Het verzoek om vroeger te starten is opnieuw van mijzelf gekomen omdat ik beroepsmatig terug aan het Heilig Hart wordt verwacht voor een ordedienst. Men kan niet geloven hoe blij ik ben dat de Ventousekes begrip vol zijn en hiervoor hun nachtrust voor een halfuurtje willen inkorten.

Ons Duvelken, ons Duracelleken, ons Tientjen, ons Peiresaucisken, onzen Patrick en ikzelf waren aanwezig voor de geplande duurlooptraining van 14km. Bij aanvang van onze training meldt ons Tientjen dat het nog niet snor zit met zijn ademhaling, hij sukkelt nog steeds met de bovenste luchtwegen na zijn griep. Ons Tientjen wil meelopen en zien hoever hij het kan volhouden. Ons Peiresaucisken neemt zoals gewoonlijk het groepje op sleeptouw, de sfeer is opnieuw van in het begin goed ... of had je wat anders verwacht?

Na goed vijfhonderd meter meldt ons Tientjen na een hoestbui dat het niet gaat en dat hij stopt. De Ventousekes proberen ons Tientjen nog op andere gedachten te brengen. Ons Tientjen is echter vastberaden en stopt zijn training, hij stapt terug naar de chalet en houdt het voor bekeken.

Na een half uurtje sluiten ons Bacchusken en onzen Gurt - na de opwarming - bij ons groepje aan, zij zijn op het gewone trainingsuur naar de chalet gekomen. Na 1u27 hebben wij onze duurlooptraining van 14,80km afwerkt.

Op dinsdag, 13/03/2012 ben ik opnieuw naar mijn meter in Smetlede gelopen. Omdat ik iets meer kilometers diende te maken dan vorige week heb ik er nog een toertje van zo'n 3km moeten aanbreien. Ik heb mijn 12,40km in 1u19 rond gemaakt. Opnieuw heeft het glaasje rode wijn achteraf goed gesmaakt.

Woensdag, 14/03/2012. De planning was om 's avonds naar de chalet te gaan om de groepstraining met de Ventousekes mee te maken. De ziekte van mijn collega heeft er echter anders over beslist, ik diende de permanentie over te nemen van mijn zieke collega. Dus ... ben ik 's middags maar huiswaarts gereden om in de omgeving van Hofstade en Lede mijn training af te werken. Ik heb een prachtig toertje - gedeeltelijk verhard, gedeeltelijk onverhard - gevonden. Ik heb het toertje van 11km gelopen in 1u05.

Vrijdag, 16/03/2012. Joepie, ik kan weer naar de chalet gaan om een groepstraining mee te maken met de Ventousekes. Ons Duvelken, ons Tientjen, ons Duracelleken, ons Katia, onzen Patrick, onzen Gurt en ikzelf zijn van de partij. Ons Duvelken meldt onmiddellijk dat hij de volledige training niet kan meemaken omdat hij 's avonds nog andere verplichtingen heeft en tijdig moet thuis zijn. Ons Tientjen van zijn kant laat weten dat hij het kalm aan gaat doen en zodoende de training niet volledig zal meedoen.
Ons Zoignapken en ons Stokstaartjen gaan samen met enkele Alvalieterkes naar een toneelopvoering waarin onzen Johan meespeelt. Hierdoor is ons Zoignapken niet van de partij op de training. 't Is alweer een tijdje geleden dat ik haar nog eens heb gezien.

In de aanvangsfase verloopt de training vrij rustig, het tempo wordt goed stabiel gehouden (rond 6min/km). Ons Duvelken is best tevreden, hij wil zich niet forceren want aanstaande zondag wil hij kunnen concureren met ons Duracelleken. Samen met ons Zoignapken gaan ze namelijk een 10km wedstrijd  lopen in Deiremonne. Ons Duvelken heeft het plan opgevat om 5min30/km te lopen en als het lukt de laatste kilometers nog even te versnellen.

Ondertussen vlot het goed tijdens de training, zelfs zo goed dat ons Duvelken opnieuw zijn oveenkaarsen ter sprake brengt. Ons Duvelken denkt er sterk aan om zowel de oveenkaars van ons Tientjen, als van mijzelf opnieuw aan te steken, volgens hem zijn wij ondertussen voldoende gerecupereert en/of hersteld.

Na twee volledige toertjes in het stadspark houden zowel ons Duvelken, als ons Tientjen en onzen Patrick het voor bekeken. Ons Duracelleken, ons Katia, onzen Gurt en ikzelf hebben beslist nog een volledige buitentoer te lopen. Eens de chalet achter ons, wordt het tempo opgedreven. Nog even wordt er alles uitgeperst. Na 12,80km en 1u19 later komen wij tevreden terug aan de chalet aan.

Zondag, 18/03/2012. Afspraak om 08u30 aan de chalet. Alleen ons Peiresaucisken is van de partij; ons Tientjen en onzen Patrick zouden aansluiten om 09u00 en onzen Gurt zou pas om 09u30 de training aanvatten. Ons Duvelken, ons Duracelleken en ons Zoignapken hebben een belangrijke wedstrijd later op de middag en zouden naar alle waarschijnlijkheid forfait geven voor deze training.

Met ons tweetjes vatten wij de training aan. Ikzelf heb mijn hartslagmeter thuisgelaten en ik ben zodoende aangewezen op de informatie die ons Peiresaucisken mij doorgeeft. Na een zo'n 3,5km zien wij ons Tientjen en onze Patrick ons tegemoet lopen, met ons vieren zetten wij de training verder. Onzen Patrick heeft last in de linker kuit en twijfelt of hij gaat stoppen of niet. Omdat wij hem na een plaspauze even moeten missen, denkt ons Tientjen dat onzen Patrick er tussenuit is geknepen en naar huis is gelopen. Onzen Patrick is echter een taaie en even later sluit hij opnieuw bij ons aan. Hij heeft het even moeilijk gehad ons bij te halen, blijkbaar ligt het tempo (tussen 5min45 en 6min/km) toch niet zo laag.

Halverwege onze training versperren enkele ganzen ons de doorgang. Met heel wat geblaas en met tegenzin maken zij plaats. Niemand van ons voelt zich op zijn gemak, wij weten immers hoe gemeen de nepen van een gans kunnen zijn. Ons Peiresaucisken dreigt ridderlijk dat de ganzen maar beter aan de kant kunnen gaan of dat zij anders als spijs - gespiest op zijn degen - zal serveren op onze bbq.

Vanaf dit moment is het hek helemaal van de dam en wordt er zoals gewoonlijk duchtig op los gefantaseerd. Bbq wordt bbc (banketbakkerscrème), de vrije vertaling voor de Ventousekes is "briljante boik crème". Ik moet mij verder onthouden van verdere commentaar wegens ... te aangebrand. De afwezigen hebben zoals altijd ongelijk en zullen door bevraging moeten achterhalen wat er door ons allemaal is gefantaseerd. 't Is voor hen dan ook te hopen dat wij het tegen dan het ons nog allemaal kunnen herinneren.

Om 09u30 pikt ook ons Bacchusken aan. Onmiddellijk neemt hij de kop en hierdoor wordt het tempo (6min/km) de hoogte in gejaagd (5min30/km). Deze tempoversnelling slaat onmiddellijk in op de darmen van ons Peiresaucisken. Noodgedwongen moet hij een "Dieter Deleuseken (DD'ken)" doen. Na de verplichte stop komt ons Peiresaucisken niet meer in zijn oude ritme. Net als ons Peiresaucisken moet ook ons Tientjen even halthouden voor een "DD'ken". 

Rond kilometer 18 houden zowel ons Peiresaucisken, als ons Tientjen het voor bekeken. Onzen Patrick en ikzelf lopen nog een toertje rond de sportvelden, ons Bacchusken gaat nog voor de volledige toer van het stadspark.

Na 2u09 komen onzen Patrick en ikzelf aan de chalet aan, ik heb 21,62km afgelegd. Ik ben enorm tevreden nog eens langer dan 2u gelopen te hebben. Het gevoel is goed, ja ... ik ben best tevreden. En ik denk dat de andere Ventousekes ook best tevreden zijn van hun training.

Thuis nog even een ondersteunend sms'je gedaan naar de Ventousekes (ons Zoignapken, ons Duracelleken, ons Duvelken en ons Stokstaartjen) die in Deiremonne onze kleuren zullen verdedigen. Aan ons Duracelleken bijkomend nog de raad gegeven om er eens flink de pees op te leggen zodat ons Duvelken zijn noveenkaars vanzelf uitgaat ... . Poets wederom poets.
Vers van de pers ... ons Zoignapken heeft de tijden net doorgesmst van de Ventousekes hun prestatie in Deiremonne : ons Duracelleken 49min04, ons Duvelken 49min51, ons Zoignapken 56min59 en ons Stokstaartjen 1u19. Mooi zo, knappe prestatie.

Week 11 ... hervatten van de trainingen ... schrik om te hervallen ... bijna halverwege de geplande trainingsweken

Dinsdag 06/03 met een klein hartje naar de chalet gereden. Op het programma stond een rustige duurloop van 12km. Wegens het drukke verkeer op de ring iets te laat aangekomen. Toen ik gereed was om te vertrekken bleek dat ons Tientjen en onzen Patrick al vertrokken waren volgens onzen Wim en onzen Johan. Onzen Wim en onzen Johan dienden - in aanloop naar de halve marathon van Sluis - ook een rustige duurloop van 12km te doen. Ik kon met hen meelopen.

Omdat wegens de werkzaamheden ter hoogte van het skatepark het looppad moeilijk te belopen is, hebben wij beslist om zolang de zichtbaarheid het zou toelaten in het stadspark te blijven lopen. Volgens de berekeningen van onzen Johan zou dat neerkomen op 4 toeren in het stadspark en vervolgens afwerken via de wintertoer. Zo gezegd, zo gedaan. De 12,07km hebben wij afgewerkt in 1u18. Het gevoel na de training was goed : geen pijn, geen hinder. So far, so good.

Woensdag 07/03. Wegens permanentie op het werk geen avondtraining met de Ventousekes maar een rustige duurlooptraining van 10km. In de lichte motregen ben ik dan rond 20u00 vertrokken richting Smetlede. Via Lede en Impe ben ik naar mijn meter gelopen, na 55min had ik de woning van mijn meter bereikt (9,58km). Het parcour naar mijn meter is vrij glooiend, is mij pas echt opgevallen tijdens het lopen. Het glaasje rode wijn achteraf heeft deugd gedaan.

Vrijdag 09/03. Afspraak aan de chalet. Ons Zoignapken had er net haar training opzitten. Zij was vroeger gestart omdat zij 's avonds nog een afspraak had. Na haar stretching hebben wij nog even de tijd gehad om bij te praten.

Ons Duvelken is als tweede Ventouseke op de afspraak aangekomen. Vervolgens zijn ons Liesbeth, onzen Johan, ons Tientjen, onzen Patrick en onzen Gurt aangekomen. Ons Liesbeth meldt dat zij niet fit is wegens problemen met de maag; ons Tientjen meldt dat hij nog steeds naweeën heeft van zijn griep en onzen Gurt sukkelt ook nog steeds met zijn gezondheid. Alle drie zeggen blij te zijn omdat er niet buiten wordt gelopen, zodoende kunnen zij stoppen wanneer mocht blijken dat het niet lukt. Op het programma staat een rustige duurloop van 14km of 5 toertjes stadspark + 1 wintertoertje.

Onzen Johan en ikzelf geven in de beginfase het tempo aan, ons Duvelken houdt nauwlettend de kilometertijden in het oog. Wanneer wij het eerste gedeelte van de spiegelvijver hebben gedaan, voegt ons Katia zich bij ons aan. Zij was iets later vertrokken en had daardoor onze start gemist. Met een tempo rond de 6min15 werken wij de 1ste 3 toertjes in het stadspark af.

Op het einde van de derde toer melden ons Duvelken, ons Liesbeth en onzen Gurt dat zij het voor bekeken houden. Ons Tientjen wil van geen ophouden weten en gaat nog even door met ons. Ondertussen hebben onzen Patrick en ons Katia het commando overgenomen, met een hoger tempo als gevolg. Na het vierde toertje meldt ons Tientjen dat hij gaat uitlopen. In het vijfde toertje gaat het tempo nog een stukje de hoogte in. Het wintertoertje loop ik samen met onzen Johan uit, onzen Patrick en ons Katia zijn hun tempo blijven lopen en hebben er de sportvelden nog bijgenomen. Wij eindigen de training van 14,06km met een gemiddelde snelheid van 9,9 km/uur.

Onzen Johan is blij met zijn training en hij voelt zich klaar voor Sluis. Ik moet opnieuw forfait geven, ik kan niet naar Sluis wegens opnieuw een ordedienst aan het Heilig Hart.

Wat nu niet mogelijk is ... kan later nog altijd een doel worden.

Week 12 ... weinig kilometers gemaakt ... rusten en rustig aan opnieuw hervatten

Over week 12 kan ik zeer kort zijn omdat - door in de lappenmand te liggen - ik geen nieuws te vertellen heb over de Ventousekes. Door de lichte blessure, alsook door enkele professionele opdrachten heb ik in week 12 amper kunnen trainen.

Op woensdag 29/02 ben ik naar de chalet gegaan om de geplande training af te werken. Op het programma stond een rustige duurloop van 10km. Ons Zoignapken, ons Duvelken, ons Krollekopken en ons Liesbeth waren eveneens van de partij. Ik wou aanvankelijk meelopen om te zien hoe het met mijn kuit gesteld was. Na goed 2km had ik opnieuw last in mijn rechter kuit en heb ik aan de groep laten weten dat het voor mij bij één grote toer zou blijven. Samen met ons Zoignapken - die wat problemen had met de luchtwegen - ben ik dan gewoon terug naar de chalet gelopen. Na 4,8km hebben wij het voor bekeken gehouden.

De rest van de week was op professioneel gebied hectisch en enorm belastend. Op vrijdag 02/03 om 03u15 uit de veren voor een ordedienst te Brussel naar aanleiding van de Eurotop. Om 16u00 pas terug in Aalst en totaal geen zin meer om naar de training te komen.

Op zaterdag 03/03 's avonds toch nog de beslissing genomen om te gaan lopen. Ik ben even het fietspad opgelopen om het toertje Gijzegem te doen. In totaal heb ik 8,97km gelopen in 1u07. Het goede nieuws hierbij is dat het een training is geworden zonder hinder in de kuit. Zowel de training op zich, als het pijnvrij kunnen lopen hebben mij een ontzettend goed gevoel gegeven. De moed - die toch wel ver in mijn schoenen was gezakt - heeft opnieuw de bovenhand genomen. De toekomst ziet er plotseling weer wat beter uit.

Zondag 04/03. Normaal gezien zou ik meegaan met ons Stokstaartjen, ons Zoignapken, ons Duracelleken, ons Duvelken en onzen Willy naar Brugge voor de 10miles Oostende-Brugge. Opnieuw heb ik moeten afmelden om professionele redenen; den Iendracht heeft roet in het eten gegooid en ik kon optrekken naar het Heilig Hart voor een nieuwe ordedienst.

Een geluk dat ons Zoignapken reporter van dienst is geweest om mij op de hoogte te houden van de sportieve prestaties van onze Ventousekes. Om 15u12 kreeg ik het verlossende sms'ken : "voor ons Duracellenken en ons Duvelken 1u25; voor ons Zoignapken 1u36 en voor ons Stokstaartjen 2u11.". Ons Stokstaartjen is er dit jaar opnieuw in geslaagd om voor de bezemwagen te eindigen.

Week 12 is voor mijzelf een week geweest om snel te vergeten. Ons Tientjen, ons Bacchusken en ons Krollekopken hebben ook in de lappenmand gelegen. Enkel van ons Tientjen heb ik vernomen dat hij volgende week zou proberen om te hervatten. De griep zou ons Tientjen goed te bed hebben gehouden.

Nog een geluk dat ons Duvelken zijn noveenkaarsen tijdelijk heeft uitgeblazen ... blijkbaar heeft hij ook een goede kant.