Om 05u00 heeft ons Duracelleken blok A gewekt. Het opstaan verliep niet al te vlot, doch iedereen was duidelijk begaan met het doel van onze uitdaging. Onze Pascal is onmiddellijk in zijn sloffen gesprongen en is het ontbijt gaan klaarzetten. Blijkbaar was blok A een half uurtje te vroeg opgestaan. De pasta, de havermoutpap met honing, het brood met confituur en/of honing werden gesmaakt.
Tijdens het ontbijt genoten wij van de zonsopgang, alsook van de "Kale Berg". Deze lag ons uitdagend te aanschouwen, eerst in de schaduw, later in de opkomende ochtendzon.
Naar dagdagelijkse gewoonte heb ik ook deze morgen mijn welgemeende groet gebracht aan die "joekel van de Vaucluse".
Na het ontbijt zijn enkele Ventousekes nog een klein tukje gaan doen op bed, kwestie van de zenuwen onder controle te houden. Anderen brachten nog enkele bezoekjes aan het toilet (de darmtransit). Iedereen had duidelijk zijn eigen manier om met de opkomende stress om te gaan.
Om 07u00 zijn wij vertrokken richting startplaats Bédoin om zoals voorzien te starten om 08u00. Omstreeks 07u45 bereikten wij de startplaats. Op 0u - 15min zijn enkele Ventousekes overgegaan tot het afplakken van de tepels, om 0u - 10min zijn de eerste gellekes naar binnengewerkt. Even voor het startuur zijn de laatste grote en kleine boodschappen gedaan in een nabij gelegen woning (eigendom van mensen uit Denderleeuw). Ons Chouken geeft snel nog enkele Ventousekes een Immodium (kwestie van een Dieter De Leuseken te verbannen).
Om 08u00 staan de Ventousekes aan de startlijn klaar voor een nieuw avontuur, een sprong in het onbekende. Iedereen moedigt elkaar nog een laatste keer aan. Dan is daar ons begeleidingsteam dat het startsein geeft : drie, twee, een ...
Tot het begin van het bos (+/- 6km) gaat het nog vrij vlotjes. De Ventousekes zijn op dat ogenblik reeds in twee groepjes gesplitst. Ons Duvelken en onzen Krollekop volgen een zeer strak schema en zij houden zich hier zeer strikt aan. Ons groepje bestaat uit : ons Duracelleken, onzen Pascal, onzen Tien, ons Peiresaucisken en mijzelf.
Eenmaal in het bos meldt onzen Pascal dat het tempo te strak is en dat ons Pluchken Teddy het tempo moet aangeven. Onzen Tien en ons Peiresaucisken worden teruggefloten. Na Km 12 krijgt ons Peiresaucisken het moeilijk en dient hij ons groepje te verlaten, hij blijft voor het groepje van ons Duvelken en onzen Krollekop uitlopen.
Ondertussen heb ik mijn mp3-speler op mijn gsm in werking gesteld en geef op die manier enige muzikale ondersteuning aan ons groepje. Na de passage aan Chalet Reynard steekt onzen Tien een tandje bij en laat ons groepje achter zich. Zowel onzen Pascal als ikzelf krijgen het even voorbij Chalet Reynard behoorlijk lastig, de eerste symptomen van spierkrampen steken de kop op. Ons Duracelleken geeft snel nog een massage aan onzen Pascal en zet dan de achtervolging op onzen Tien in. Even voorbij het standbeeld van Tom Simpson krijg ik de eerste krampen in zowel de kuiten, als de dijbeenspieren.
De laatste kilometer is zeer zwaar. Het weerstation - ons einddoel - blijft nog steeds behoorlijk veraf liggen. Plotseling zie ik ons Duracelleken op de weg boven mij dartel rondhuppelen. Ik denk dat zij de verkeerde afslag heb genomen, doch zij is reeds aangekomen en komt de andere Ventousekes morele ondersteuning geven. Moe, uitgeput en tevreden bereik ik de eindstreep.
Alle Ventousekes hebben de top van de Mont Ventoux bereikt. Voor de statistieken, zie hier de results : ons Duracelleken (3u08), onzen Tien (3u12), onzen Pascal (3u15), Pluchken Teddy (3u19), ons Peiresaucisken (3u33), ons Duvelken en onzen Krollekop (3u40).
De publieke belangstelling en de aanmoedigingen op de top hebben ons enorm veel genot gegeven. Vandaag zijn de Ventousekes van zero ... naar hero gegaan.
Onze onderneming had echter niet kunnen slagen zonder de medewerking van ons begeleidersteam, onder de adekwate leiding van Big mama (alias Zoignapken), bestaande uit : ons Anneken (driver van dienst van het busje), ons Paparazzi Chantalleken (driver van dienst van de Q5), ons Cindieken, ons Filomeen en ons Chouken. Zonder hun goede zorgen was onze uitdaging niet gelukt. Punctueel stonden zij de Ventousekes op de afgesproken plaatsen op te wachten om ons onze drankbidons en onze gellekens aan te reiken. Lieve dames vanwege de Ventousekes een welgemeende dank en een dikke proficiat voor de support.
Onze dank gaat uit naar ons Duvelken die voor een uitstekende sponsor heeft gezorgd om onze onderneming tot een goed einde te brengen. Alhoewel iedereen al kan raden wie dit wel mag zijn ...
Pluchken Teddy.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten