Volgende week, deze tijd, beginnen wij naar alle waarschijnlijkheid aan onze verkenning van de "Kale Berg". Tijdens deze verkenning gaan wij kijken welke plaatsen het best geschikt zijn voor de bevoorradingen. Er is gezegd om elke vijf kilometer een bevoorrading te houden, doch er zijn ook voorstanders voor een kortere bevoorrading (bvb. om de drie kilometer). Dit moet zeer zeker nog worden bekeken en besproken.
De eerste recuperatieweek zit er op. Iedereen heeft de laatste zware duurlooptraining van vorig weekend goed doorstaan. De recuperatielopen (+/- 10 km) zijn vlot afgewerkt en dit tegen een rustig duurlooptempo. Alhoewel dit rustige tempo voor sommigen (onzen Tien en ons Duracelleken) weer iets te traag was. In hun ogen waren wij net een bende "tamzakken", die misschien beter bij een wandelclub zouden aansluiten. Ja, met het excuus van "wij kunnen niet trager" moeten ze bij ons niet afkomen. Als wij klein waren hebben wij ook "met mes en vork moeten leren eten".
Dat iedereen er fysiek ver doorzit (behalve ons Duracelleken dan) is goed hoorbaar aan de kommentaren voor -, tijdens - en na de training. Onzen Tien en ikzelf zijn de laatste week ontzettend moe geweest, wij konden bij wijze van spreken bijna ter plaatse in slaap vallen. Onzen Krollekop had dan weer wat last aan de gewrichten. Ons Duvelken heeft enkele trainingen aan zich laten voorbijgaan, zodoende had hij de laatste 2 weken nog maar twee trainingen afgewerkt. Zijn bezoeken aan de fitness (ondanks een verlenging van zijn abonnement) hebben ook te wensen overgelaten. Hij vreest dan ook een fysieke achterstand opgelopen te hebben ten overstaan van de andere Ventousekes. Om dit te compenseren heeft hij enkele snode plannen bedacht : om ons Peiresaucisken een hak te zetten gaat hij iedereen een wedstrijdnummer geven (psycologische beïnvloeding); in mijn drankbidons gaat hij zout doen om mijn waterhuishouding te ontregelen (fysieke beïnvloeding); onzen Tien zijn power boost tabletten gaat hij verbergen en hij gaat een laxeermiddel in de drankbidons van onzen Tien doen (psychologische - en fysieke beïnvloeding). Wat de maatregelen ten overstaan van onzen Pascal en ons Duracelleken betreft heeft ons Duvelken zich niet publiekelijk uitgesproken. Ik zou niet graag in de loopschoenen van onzen Pascal en ons Duracelleken willen staan.
In elk geval is de rangschikking met de volgorde van aankomst van de Ventousekes al bepaald door ons Duvelken, hij gokt op : onzen Pascal, onzen Tien, ons Duracelleken, mijzelf, ons Peiresaucisken, ons Duvelken en onzen Krollekop. Wij zien wel wat het volgende week dinsdag, woensdag of donderdag zal worden.
Voorts denk ik dat menig onder ons deze week al druk in de weer zal geweest zijn met het maken van een checklist voor de inhoud van de reiskoffer, kwestie van toch niets te vergeten. Zou het niet spijtig zijn wanneer je na zovele maanden van afzien tijdens de training, je moet vaststellen dat je ... je loopshort hebt vergeten (een lokaal met verloren voorwerpen vind je daar beneden aan de voet van de Mont Ventoux niet)? Het bezit van zo'n checklist is natuurlijk ook niet de garantie alles mee te hebben! Ook dan wordt wel eens een badhanddoek vergeten (het voorwendsel van betrokken Ventouseke is dan dat de checklist enkel voor wedstrijden is bestemd). Hopelijk heeft iedereen volgende vrijdag alles correct ingepakt. Ik denk dat iedereen voor zichzelf wel een manier gevonden zal hebben om niets te vergeten. Indien dit niet het geval is, ja dan wordt het ... pas goed stressen. En dan nog ... een echt Ventouseke vindt voor alles wel een oplossing.
In elk geval de stress is al behoorlijk toegenomen (ook dit is normaal volgens Geert). Maar ja, je zal er maar mee zitten. Voor een ding is het wel goed ... "voor den darmtransit" of zoals ons Zoignapken zo mooi kan zeggen "voor een Dieter De Leusken".
Ons Zoignapken en haar Stokstaartje hebben voor de Ventousekes nog een verassing in petto, namelijk : de avond voor ons vertrek dienen alle Ventousekes zich aan te bieden in de dagboekkamer van Big Mama (ons Zoignapken herself) voor een privégesprek. De kans is zeer groot dat de Ventousekes ook tijdens de vakantie op privéaudiëntie bij Big Mama zullen moeten gaan om een klein woordje uitleg te geven over bijvoorbeeld de gekozen strategie voor de uitdaging, het verloop van de uitdaging, het gevoel en de gemoedstoestand na de uitdaging, enz. ...). Wij zullen ons zeer zeker aan het een en het ander mogen verwachten, opnieuw een stressfactor bij. En wij kunnen er zo al niet zo goed tegen ... terug meer stress. De Geert heeft goed zeggen : "Rustig aan doen, niet forceren en goed uitrusten!!!". Dag Jan, lach met een ander!
Bij deze moeten wij misschien ook eens denken aan onze wederhelften, die ons steeds hebben bijgestaan gedurende deze maanden van hard labeur. Voor onszelf was het misschien de normaalste zaak van de wereld, voor hen was het zeer zeker een extra last. Verschillende dagen in de week waren wij niet aanwezig thuis, af en toe waren wij niet aanspreekbaar, wij waren niet altijd beschikbaar wanneer zij er nood of behoefte aan hadden. Onze wederhelften moeten wel weten dat het voor ons steeds fijn was om thuis te komen in dat warme en veilige nest, alsook om dat bemoedigend woordje te krijgen op de ogenblikken dat het even wat minder goed liep. Bij deze ... onze oprechte dank.
Girls and boys nog zes keer slapen en wij muizen er vanonder met als enig doel ... het bedwingen van de Mont Ventoux (+/- 1500 hoogtemeters, 21 km asfalt) in hopelijk voor ons goede weersomstandigheden (niet teveel wind, niet al te warm en droog).
From now on ... it's for real!! Go for it ... just do it!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten