't Was weir van dadde ... volle petrol en ni willen afgeven ...

Jawadde. Wij hebben er weeral eens een lap op gegeven. Als onzen Armand (inderdaad den dienen van "ik kan ni traag lopen) zegt dat hij niet meer kan, dan weet ge het wel zeker!!

Het zag er deze morgen wel allemaal goed uit, het weer viel mee (niet teveel wind en een water zonnetje). Ons Mimi heeft dan uiteindelijk toch toe gezegd om mee te gaan trainen om 9u in plaats van om 9u30. Ondertussen had ik mij al ge-excuseerd bij ons Mimi omdat ik vergeten was ons Anne-Marie te verwittigen dat de training een half uurtje vroeger zou starten.

Ja, ons Anne-Marie hebben wij al de gehele week niet gezien of gehoord. Verneem net van ons Mimi dat het iets te maken zou hebben met haar poes die een beetje loops zou zijn, of iets van die aard ... . Ik hoop alleen dat het een weekje extra rust betreft dat ons Anne-Marie heeft genomen.

En dan onzen Kris, zijn kuit is nog steeds niet volledig hersteld. Hij heeft ook de gehele week rust genomen om te herstellen. Alhoewel ... Hier in Hofstade heb ik een andere klok horen luiden. Ik heb vernomen dat "het Duvelken" weer is losgebarsten ... vandaar de extra rust en zijn afwezigheid op de zondag training. 't Is wel van horen zeggen, hé ...

Terug naar deze ochtend. We waren dus met ons vieren : ons Mimi, onzen Armand, onzen Gino en mijzelf. Vrijdag hadden wij ons ook een beetje vergist in het aantal trainingskilometers dat wij vandaag dienden te lopen : het waren er 24 in plaats van 20. Net voor ons vertrek is onzen Patrick (opnieuw met zijn trendy en flashy Sauconietjes aan) even goede dag komen zeggen. Hij zou zijn training in het park zelf afhaspelen wegens wat problemen aan de enkel.

Ikzelf had geen goed gevoel bij aanvang van onze training wegens een beginnende verkoudheid. Zowel onze Jonas, als ons Inge hebben er ook al van gehad en dus is het nu mijnen toer. Ik wou het in elk geval toch proberen.

Gisteren had onzen Gino mij het een en het ander gemaild om onze trainingsroutes op onzen Garmin te plaatsen, kwestie van onze trainingsroutes niet uit het hoofd te moeten leren. Dat is mij dus van geen kanten gelukt, dacht al dat het aan mijzelf lag ... . Net voor ons vertrek deze morgen was de opluchting dan ook groot toen bleek dat onzen Gino (toch nen computerspecialist, by the way!!) er ook niet in geslaagd was om onze trainingsroute in zijnen Garmin te steken.

Wij weg dus en ikzelf zou voor Gps spelen. Via het jaagpad zijn wij naar Erembodegem gelopen om vervolgens via de Hogeweg (eerste klim) naar Affligem te lopen. Vervolgens zijn wij de Kluisdreef ingelopen, dik tot ongenoegen van onzen Armand. Zijn loopschoenen zouden vuil worden en hij had de verkeerde loopschoenen aangedaan deze morgen. Onzen Armand had zijn New Balance loopschoenen aan getrokken en daarin voelt hij elk kiezeltje waarover hij loopt. Allez, onzen Armand was aan het zagen en aan het zeggen dat hij zich niet goed voelde. Op het einde van de Kluisdreef hebben wij afscheid moeten nemen van ons Mimi (last van de darmflora en dringend toe aan een bezoekje aan de pot).

Met zijn drietjes verder richting abdij van Affligem (tweede klim). Waar is onze Gino ondertussen gebleven zullen jullie zich wel afvragen? Wel, onzen Gino trok in zijn gekende stijl het groepje. Onderweg steeds aan het herhalen dat wij te rap liepen en dat wij trager dienden te lopen : 6'30" per kilometer zou ideaal zijn. Maar iedere kilometer vertelde hij ons dat wij rond de 6' per kilometer bleven lopen. Vanaf kilometer 10 zijn wij zelfs onder de 6' gedoken om er niet meer boven te komen. Toen wist ik het al : de 10 km/uur gemiddelde snelheid zou opnieuw worden gehaald.

Via Erembodegem zijn wij dan naar Teralfene gelopen om er tweemaal de Schetteberg (klim 3 en klim 4) op te lopen. Onderweg naar Hekelgem nog een onderonsje gehad met een wegpiraat met een Ferrari die op een landweggeltje dacht dat hij op een autostrade reed. Spijt dat hij niet in de berm verzeild is geraakt ....

Via de molen (klim 5) in Hekelgem zijn wij dan terug naar den Osbroek gelopen. Onzen Armand had onderweg zijn eerste halve marathon achter de kiezen. Onzen Armand was aan het klagen dat het vierkant liep en dat hij niet meer kon. Onzen Gino was ondertussen ook opzoek naar zijn tweede adem en trad onzen Armand bij dat wij trager moesten lopen. Maar onzen Armand bleef maar geven. Ikzelf had ook al een paar keer de kop getrokken en ik kreeg steevast weerwoord van mijn companen omdat het trager moest gaan.

Op de Zeebergbrug is onzen Armand dan gebroken, heel onverwachts heeft hij de riem eraf gelegd en heeft hij de laatste kilometer in een voor hem ongewoon (lees : traag) tempo afgewerkt.

Moe maar voldaan zijn wij na 2u26 binnen gekomen, de 24,4 kilometer afgelegd in 10Km/uur gemiddeld (5'59"/Km). Later is gebleken dat wij zo'n 518 lopende meters hadden geklommen gedurende onze training en dat hebben wij gevoeld ook.

Allez, het was vandaag weer eens gas geven geblazen. Het heeft wel deugd gedaan ....

Volgende week zijn het wel weer rustige duurlopen, hé jongens en meisjes!!

Weir peinzen dasse nog ver a kinneken doen...

Ons Anne-Marieken es oan 't slabbakken. We hemmen eer weir vagans de weik nie gezien. Ze kaant ze goe oitleggen : ik moen onze Ruben goan afhoalen on de stausje; ik moen goan fitnessen...Moar ondertissen goan de doagen verboi e veraal de trainingen.
Doar moe volges moi iet achter zitten. Dus ik hem de conversosje op den blog iens noageleizen en menne frang es gevallen.
In ien van eer reacses ziede doar stoan in hooifdletters (!!!) : MIJNE MARC(!!!) ietskes verder nog iesj DANKZOI MIJNE MARC (!!!) en MERCI MIJNE MARC(!!!).
Awel da es'ter volges moi een beitjen oever se. Ge kent na iesj fleemen omdagge goesting et op a nief kleejken moar teis jong dadd'es 'n reigelrechte liefdesverkleiring. En kem nog iet opgemerkt. Allei oigelek es da gien nies ne mier. Het es algemien geweiten in de klup : 's zondoags -ongeveer den ienigen dag da ons Anne-Marieken né fitnest- ten moeten er doar in Nievekeirken spesiole maneivers gebeiren. Wa dammen oik probeiren, we kroigen eer 's zondoags nie noar 't park.
Volges moi zen ze goed oan 't repeteiren geweist. Woveir vroagde geir? Allei seg mannekes da moenek eir na toch nie oitleggen zeiker. Ze zen ont probeiren ver nog a kinneken, das toch doidelek.
Allemoal goed en wel, moar na zitten de ventousekes doar wel me eer meilekes ein. Wa gommen doar oan doen?
Der zen twie meigelekheden : ofwel leggen men ons doar be neir, ofwel saboteiren men den boel.
Dus kem weir iesj gepeist (al den twiede kier vandoag dus). Ver den boel dus te saboteiren (wa dacht ge? da stoat ne in onzen woerdenboek om ons be iet neir te leggen...)moeten we e stokske steiken veir bepoilde dingen. Ik bedoel doar mei : zien dasse nie gebeiren. Ik probeir het eir oit te leggen. Herinnerde geir eir nog die affere van dat oiken en da zoiken? Awel dat est. Geir ze na nog een betje jonger, moar ik ben doar al veil van vergeiten (as ge de feftig gepasseird zet, goat dadde azoi). Moar giene paniek : khem op menne zolder een vollannige biblioteik stoan en kek kem sjans der stoat goddomme nog nen boek van biologie boi. Het veroal over de blommekes en de boikes stoat er oik in, da stoat in alle biologieboeken. Awel na weit ik et weir : a poar doagen veir dat da oi goa springen en a poar doagen nodien moeten we alles in 't weirk stellen zoida da zoiken ni be da oiken kaan kommen. Das a floitjen van ne seng ver ons. We moeten gewoin te weiten kommen wannier dat da oi just springt. Moar da kan gien probleim zijn. We loipen al zeiker droi kieren op de weik verboi de tolstroat numero 57. As da licht doar in 't vervolg weiral oit es ten weiten we dat weir zoi veir es. En ten, men torteldoifkes, ten loipen men nie mier verboi zelle. Ge zet verwittigd!
Zoignapken

de "mennekes"

Sjeur allemoal, 'k ben verrom tois.

Ver de egte oilsteneers onder eir : ge wetj wel wadda den oilstersjen diksjoneir es ein?
Awel asge doar alfabeitis in bloiert dan ziet de m stoan (dat stoat erges tissen de l en de n.
Na onder de 'm' moeje weir alfabeitis goan koiken, dus op den twiede letter, ten op den derden enzoi voesj enzoi voesj. Awel op zeiker moment ziede doar het woerd "mennekes" stoan.
A "menneken" daddes op zen schooi vloams gezeid : een ventje, een klein manneke (maar met licht denigrerende inslag), dus et goat ier doidelek om e zelfstandig naomwoerd...
Awel d'atleiten van Alva L8, die gebroiken da verkiert. Die gebroiken da as 'n boivoegelek naomwoerd. ik verkleer me noader:

Asge de ventousekes beizig oirt, ten goat dadde as volgt :

-menne (rigge) / onze krollekop
-men (koit))/ ons duvelken
-mennen (tijen) / onzen Armand
-mennen (iel) / ons Pluchken
enzoivooirt enzoivooirt daddaaft ne op.

Ge zoit er a zoi lief ne karnavalgroep van moaken. Ik stel dus veiren dazze iest iesj iet probeiren te doeng zooi rond de 6de meert veir dasse op iet peisen enne moi..

Voila da loi na op men ert ze..

Zoignapken (stikjaloes en noig in kondiesje achteroitgegoan)

Na een weekje recuperatie ... kunnen we er terug vol tegenaan ...

De recuperatieweek is voor onzen Kris niet zo goed verlopen. Bij het uitlopen na de training van vorige woensdag heeft onzen Kris een pijnscheut gevoeld in zijn kuit. Veiligheidshalve heeft hij de vrijdagtraining niet meegedaan en zondag is het naar het stadspark afgezakt met de bedoeling de training mee te doen. Omdat onzen Kris na een goede kilometer opnieuw pijn had in de kuit heeft hij zijn training dan maar gestaakt.
Je zou zowaar durven zeggen dat "den duvel" er voor iets zou tussen zitten ... Kine zal soelaas moeten brengen en het herstel bespoedigen. Onzen Dirk zal zijn handen vol hebben wanneer al die oude knarren van L8 bij hem de revue moeten passeren. Wij hopen dat onzen Kris spoedig de rangen opnieuw zal kunnen vervoegen en hopelijk blijft de rest van de Mont Ventousekes van verder blessureleed gespaard.
Voor andere Mont Ventousekes is de recuperatieweek vlot verlopen, alhoewel een week rust voor sommigen net iets te lang is. Zondag zijn wij - onzen Gino (sinds kort een echt trekpeird), onzen Armand ('t spijt mij, maar ik kan ni traag lopen) en ikzelf - een half uurtje vroeger van start gegaan. Ons Anne-Marie heeft "recuperatie" letterlijk genomen en is onder het donsdeken blijven liggen en onzen Patrick heeft eerst thuis snel zijn nieuwe trendy en flashy Saucony's nog even ingelopen. Nog een geluk dat onzen Patrick meestal in de achterste regionen van het groepje loopt want anders zien wij ons genoodzaakt een zonnebril aan te schaffen ...
Met ons drietjes dus hebben wij toertje Ede-station gelopen. Onzen Gino - terug in zijn gekende soepele stijl - liep schouder aan schouder met onzen Armand. Elke kilometer kregen wij ook feedback van onzen Gino : "Jongens 't is nen rustigen duurloop, maar wij zijn precies aan het versnellen. Onze laatste kilometer was sneller dan de vorige". Op een gegeven ogenblik hadden de twee gladiatoren het er zelfs over dat, indien zij zo verder deden de 10 Km/uur gemiddeld wel zouden halen. Wij liepen toen reeds aan 9,8 Km/uur gemiddeld (recuperatieweek!!).
Omdat mijn hartslag dan toch al omzeep was en ik bij mijzelf dacht misschien kan ik ook een handje toesteken om aan de verzuchtingen van die twee tempobeulen te voldoen, heb ik in de Restert mijn twee companen even uit elkaar geduwd en heb ik een Cancellaraken geplaatst. De volgende kilometer hebben wij in 4'58" gelopen en wij hebben vervolgens onze training afgewerkt aan 10 Km/uur gemiddeld.
Opnieuw is de discussie ontstaan over het schema dat wij moeten volgen. Onze Pascal voelt zich ongerust en heeft nog eens navraag gedaan bij Georges die bij een marathon trainingschema blijft. Het trainingsschema van onzen Kris dat wij momenteel volgen blijkt er eentje voor een halve marathon te zijn. Wij zijn er nog niet uit ... wordt vervolgd. De Mont Ventousekes hebben ondertussen een nieuwe aangepaste versie bekomen van het schema van onzen Kris rekening houdende met het marathonschema van Georges.
Wij hopen van Kaat (die de Kale berg reeds tweemaal heeft opgelopen) ondermeer hierover wat meer informatie te bekomen na het carnavalgebeuren in Aalst. Haar gouden raad willen wij in elk geval niet missen, alle info is welkom en kan alleen maar bijdragen tot een prachtig resultaat ergens eind mei. Ondertussen blijven wij onze trainingen plichtsbewust uitvoeren. De contacten met Kaat zullen eerstdaags gemaakt worden ... wij houden jullie op de hoogte.
Goe nieuws ... ons Mimi is terug in het land. Wij verwachten haar woensdag terug op training voor de nodige support, die wij enkele dagen hebben moeten missen tijdens haar afwezigheid. Ons Mimi zal ons in elk geval het een en het ander mogen vertellen over haar trip naar Firenze. Ze zal er niet zomaar van af komen, daar kan ze van op aan.

En 't gaat vooruit ... ja, verbazend goed vooruit ...

't Is te zeggen : bij den ienen al wat vlotter dan bij den anderen. Gisteren hebben wij er nogmaals eens een staaltje van gekregen, onzen Gino was weer de oude. Precies een jong veulen, zo dartel en met de vingers in de neus nam hij ons op sleeptouw. Met onze "die hard" Armand aan diens zij. Wel is waar zonder hartslagmeter want wegens vergeten op te laden, met een platte batterij.

Tijdens onze training heeft onzen Gino zich wel een paar zaken laten ontvallen, die min of meer een tipje van de sluier kan oplichten over diens huidige conditie. Een eerste item betreft dienen peiremeester. Dat zou wel eens een peire"meesteres" kunnen zijn, mijn vermoedens gaan dan vooral uit naar onzen Gino zijn Chantalleken. Ik denk dat ons Chantalleken niet alleen onzen Gino zijn voetekes soigneert na de training ... .

Daarnaast had onzen Gino ook over peiresaucissen met frieten. Die frieten vind ik er wat over maar misschien zit er in die peiresaucissen wel iets dat de prestaties kan bevorderen. Paarden zijn nu eenmaal edele dieren, wij denken hier ook aan paardenkracht (PK), ... .

Wij hebben tijdens onze 20 Km gisteren ongeveer 400 hoogtemeters gelopen aan een gemiddelde snelheid van 9,6 Km/u. Ja, we dienden tijdig binnen te zijn want onzen Armand had na de middag nog enkele beroepsmatige taken te vervullen in het zwembad.

Daarnet heb ik samen met ons Zoignapken een Valentinos calorierunnetje van 10 Km gelopen. Ik moet zeggen het heeft deugd gedaan eens op een rustig tempo te kunnen lopen.

Tot hiertoe heb ik nog geen hinder ondervonden van de niet te onderschatten inspanningen die wij de laatste weken al hebben geleverd. Ik denk dat de meesten onder ons blij zijn dat wij deze week een recuperatie week hebben en het wat rustiger aan kunnen doen wat betreft het aantal kilometers.

Iedereen is ermee bezig, op de een of andere manier, of elkeen op zijn eigen manier en volgens zijn eigen kunnen, maar elkeen met hetzelfde doel : het bereiken van de top van die beruchte "Kale berg" ... .

Nieuws van het thuisfront

Ja, het begint al. We moeten al via den blog comuniceren met de ventousekes. Ze vertrekken voor dat wij beginnen en ze komen toe als iedereen al lang naar huis is. Daarom deze subrubriek:"nieuws van het thuisfront". Het thuisfront betekent vlgs V.Daele en vlgs mij : nieuws-heet van de naald- van en over al diegenen die niét mee de berg op lopen, dus over alle nieuwtjes binnen en rond de club.
De Georges, onze voorzitter, is geopereerd. Ja, hij is weeral van de partij om te lopen nu. Maar hij is dus écht geopereerd. En daarover ben ik zeer ontriefd (V.D. kwaad), want deze zomer had de brave man mij nog verzekerd dat we samen in het (ziekenhuis-)bed zouden belanden. Echt waar...ik zwans niet (alhoewel ik meen te weten dat een blog uitgevonden is precies óm te zwansen..) We zaten (ik zit dus nog) allebei met hetzelfde kwaaltje. Jullie raden het goed: de prostaat kan het niet zijn. Gynecologische verwikkelingen al evenmin. Als jullie plechtig beloven van het niet verder te vertellen : we zaten allebei met een ei! Echt waar (In feite zat hij met 3 eieren en ik met één, allee...wat ik echt bedoel is zo'n uitstulping -de grootte van een duivenei- en gelokaliseerd in de lies. Een breuk dus. Hoe komt ge daar nu aan vraagt ge mij (allez ons) : wel van veel te veel ons best te doen : bij de ene is dat tijdens het werk, bij de andere tijdens de ontspanning. Maar genoeg gezwetst. We beloofden mekaar dat we samen onder het lemmet zouden gaan, om het broederlijk uit te drukken. Niet alleen zou de schrik er minder van worden, het zou ons ook zéér zeker goedkoper uitgekomen zijn. Niet twee voor de prijs van één, dat niet, maar toch zoiets van een TOP-sportkorting laat ons zeggen.
Hij is zijn belofte niet nagekomen, de Georges.
Hij is nu ei-vrij, ik draag nog steeds links. Zoignapken.

Ah, dat zit 'em zoi. Als Zoignapken der ni boi es werd ons Anne-Marieken precies goe gesoigneerd!!!
En goi Anne-Marie,wa égè do gezeid van a spieren los te masseiren onder den doesj?
Wiste da ten nie dat er ier be moi tois nog ne vierde maan zit te springen om da te doen, ik bedoel a spierkes losmaseiren hein.
Teigen a kokerensje kan gienien vra op, da moenek toegeiven. 't es allien toepen dat ze in plosj van a vestjen te droagen ne beginnen te koarten.
pee-es : dak denne link sebiet isj noar anne Marc goan deirstieren se. 't zal rap gedoan zen...

Kusje,
Zoignapken

rechtzetting

Hoewel die 3 mannen mij in de watten hebben gelegd; is er toch nog enen die dat beter doet.
'Mijne Marc' Zonder hem zou ik aan dit avontuur zelfs niet moeten beginnen. Hij is tijdens onze voorbereiding mijne persoonlijke kookouder en ja hij wordt ook wat ouder. Dus Marc als ge in 't geniep onze blog volgt !PROFICIAT EN MERCI!
Anne-Marie

zondagochtend!!!

Fitness op zondagochtend!! Mimi niet overdrijven hé of zou moeten zijn dat ...sport ook fitness is.
Maar allez deze morgen toch om 8u30 vanuit dat bed in de douche geraakt en in volle spurt naar den Osbroek. Ik dacht dat wij met 7 de kale berg gingen oplopen? 3 Mannen stonden daar alreeds ongeduldig te wachten. Maar k moe zeggen, z' hebben mij in de watten gelegd. Pluchken Teddy voorzag mij geregeld van drank, Gino heeft mijn jasje gedragen, kwestie van minder gewicht te hebben en Armand keerde zich geregeld eens terug. Bedankt mannen om ook met die Straffe Madam rekening te houden. Maar toch was 20km iets teveel en ben ik de Parklaan niet meer opgeraakt.
Maar nu ik hier zo na een lange douche en alles los gemasseerd te hebben, een leuke reactie aan het typen ben, ben ik toch content dat ik geweest ben.
Grtjs Anne-Marie

Ons Anne-Mieken is er al vanonder gemuisd. Geen tijd om hare kop een binnen te steken : sjoefsjoef : steppen, x-coën, zumbaën...Van de pijntjes die ze vorige week had is alweer geen spoor meer. Naar die superwomen daar is geen omziens naar.
Hans jong ge hebt dat de zondag volgens mij verkeerd verstaan:
Anne -Marie zei niet ' ikwordkookouder ' neen, jong, ze zei 'ikwordóókouder' en daarmee bedoelde ze alleen maar dat ze niet van plan is zo gek te zijn als jullie mannen. 3 looptrainingen per week moeten volstaan, ze neemt er liever de zondagochtend nog een uurke fitness bij.

Het beste hé mannen, ik blijf duimen
Zoignapke

Een uurtje later komen 'ons atleten' toe in de chalet: zijnde de Gino, den Hans, den Armand, de Patrick en ons Anne-Mieken. De Kris is er niet bij : die is op de valreep bezweken voor de verleiding van een aperitiefje met zijn e gebuur. De atmosfeer is goed, ze zien het allemaal goed zitten. Tijdens het afleggen van de bezweette kledij (oesje, wat ziet mijn kennersoog, er is al héél wat vet afgesmolten, jaja) zijn de cijfers niet uit de lucht :gemiddelde hartslag wordt vergeleken (waar haalt onze Gino die fantastische hartslag van 139 zo ineens vandaan?); de snelheid (we houden het bij een rustigen duurloop hé mannen-draait toch nog uit op 9,4 tot 9,8 ); het calorieverbruik haha : niemand klopt Puchken Teddy, de kampioen van het c-verbruik: 1400 tot 1700 cal verbranden is voor hem een fluitje van een cent. En dan dat gewicht hé, dat gewicht (ikke minder as 80 en gij? - bij mij stond er laatst al een 7 voor ! Onze krollekop is wat ongeduldig. Niet alleen schuift hij zijn gemiddelde portie lasagne (1,5 kg) aan kant. Hij wil ook nog een paar natuurlijke hulpmiddeltjes inschakelen om 'zijn metabolisme' te verhogen. Vooral de eindfase van het verteringsproces schijnt hem zeer te boeien, dus hij zal zich vooral daar op toeleggen om alsnog te kunnen concureren met zijn maat de Kris (ons Duvelken voor de ingewijden). Onze Kris, dat is nl een geval apart. De grove middelen - een spartaans dieet en vooral geheelonthouding (alleen die via de maag, over andere kanalen is mij tot dusver nog niets bekend) moeten hem zo'n 9 kg lichter maken tegen eind mei. Zal hem dat lukken? Ik denk van wel, want reeds nu en dan begint hij lichtjes te ijlen

Ik had gehoopt het ietskes langer vol te houden.

Ik had in stilte zelfs gehoopt álle trainingen van de Ventousekes te kunnen meedoen. Neen, niet met de bedoeling de berg mee op te 'kruipen' , dat niet. Maar gewoon zó maar om bij de 'companie' te horen, om bij mijn maten te zijn.

Helaas het heeft niet mogen zijn. Mijne foulée in Bosvoorde zal ietsken te groot geweest zijn. Resultaat : wat uitgerokken spieren hier en daar. Dus moet ik tijdelijk aan de zijlijn staan.

Maar als jullie dachten dat dat zo gemakkelijk is...vergeet het.

Woensdag heb ik de trainingen alsnog uit mijn hoofd kunnen zetten. Maar vrijdag knaagde het al zodanig dat ik om 17 uur alsnog onzen Hans opgetrommeld heb om me mee te voeren naar 't park. Ik wilde koste wat kost eens proberen ..

Nadat ik dus welgeteld 3 (DRIE) weken in het kielzog gesjokt heb van de Alva L8-jes, moest ik op zoek naar een ander kliek om bij aan te sluiten. Ik kon kiezen tussen de decarunnerkes enerzijds of Michel, spraakwaterval Bart en Pascal anderzijds. Deze laatsten beloofden me alle morele steun tijdens de 9km die op hun programma stond. Ze zouden een klein uurtje lang zo veel mogelijk op mijn 'kap' zitten, zodanig dat ik de vervelende pijn in mijn heup rap zou vergeten. En inderdaad onzen Bart is erin geslaagd.Hij heeft me zowaar de ganse 'rit' getracteerd op een zeer onderhoudende conversatie ...en kijk, de pijn werd minder.

hey Gino,
Simpel was het niet. Heb blijkbaar eerst nog een eigen blog gemaakt, maar allez het is me dan toch gelukt.
Wat me wel al gelukt is, is om deze week al 2 keer te trainen. Plan A zal dan toch nog kunnen doorgaan.
Groetjes,
Anne-Marie

Wij hebben ons moteurken aan de praat gekregen ...

De Mont Ventousekes bestaat zoals jullie weten uit één straffe madam en zes gasten met een serieuze midlife crisis.

Ons Anne-Marie - die straffe madam - heeft in de Hivernales van afgelopen zondag wat minder gepresteerd, dat is misschien wel waar. Maar wat ook zeker was, dat is dat ons Anne-Marie een lichte blessure had die zeer zeker een invloed heeft gehad op haar prestatie.

Laat ons Anne-Marie nu toch niet weten dat ze haar kandidatuur heeft gesteld als kookouder voor Mollans sûr Ouvèze. Over de kookkunsten van ons Anne-Marie kunnen wij niet oordelen, wij hebben wel al meerdere malen kunnen vaststellen dat ze een straffe madam is als het op lopen aankomt.

Het zou dan ook een groot verlies zijn indien ons Anne-Marie in dit vroege stadium afhaakt. Over afhaken gesproken : ons Mimi zal een tijdje uit de running zijn wegens een heupblessure en zodoende niet kunnen deelnemen aan de groepstrainingen van de Mont Ventousekes. Wij missen haar support nu reeds.

De moraal binnen de groep is momenteel nog opperbest, moge deze ook zo blijven. De team spirit is aanwezig en de ene pept de andere wel op zijn eigen ludieke manier op. De focus is zeer zeker nog duidelijk aanwezig : de hartslagmeter wordt nauwlettend in de gaten gehouden; de kilometertijden worden bijgehouden. Allez ik denk dat we goed bezig zijn en ik zou zeggen : weir doeng voesj ...

't Is nog maar het begin ...

Voor onzen Kris en onzen Patrick was week 2 een kopie van week 1, zij hebben 3 x 15 km en 1 x 17 km getraind. Wat onzen Pascal in week 2 heeft uitgestoken is ons niet gekend, wij veronderstellen dat hij samen met groep 6 zich aan het schema van de marathontraining heeft gehouden. Onzen Armand heeft de training op woensdag hervat en heeft toen ons toertje langs Ede-station meegelopen. Vrijdag heeft hij samen met ons Anne-Marie het kortere toertje Nieuwerkerken (+/- 10 km) gelopen. Onzen Gino is de woensdag en de vrijdag langsgekomen om er 15 km lang de pees op te leggen, op dinsdag loopt onzen Gino helemaal alleen langsheen de Dender en/of de Schelde in het pittoreske Deiremonne, ja ... de die van dat peird. Er doen zelfs geruchten de ronde dat onzen Gino bij nen peiremiester zou in behandeling zijn voor zijn conditie. 't Is maar van horen zeggen, niewaar. Ikzelf heb samen met ons Mimi 3 x 15 km gelopen. Samen met groep L8 en andere leden van Alva zijn wij naar de eerste officiële loopwedstrijd van het jaar gegaan, namelijk "Hivernales" te Watermaal-Bosvoorde. Een loopwedstrijd over 10,3 km in het prachtige zoniënwoud. Van groep L8 was onzen Gurt vandaag weer buiten categorie. Onzen Armand heb ik de laatste km moeten laten gaan, wij hebben gedurende de wedstrijd aan elkaars zijde gelopen en elkaar zodoende ondersteuning gegeven. Onzen Gino heeft ons tijdens de bevoorrading moeten laten lopen en is als vierde van groep L8 binnengekomen. Even later gevolgd door ons Anne-Marie, die wat last had van de hamstrings en zodoende niet alles heeft willen geven vandaag, kwestie van geen blessure op te lopen. Ons Mimi heeft zich als een visje in een bokalletje water dapper geweerd en is rond het uur binnengekomen in het gezelschap van onzen Willy. Onzen Dirk en ons Kristien hebben het rijtje afgesloten, zij hadden onderweg wel wat te vieren. Onzen Dirk had zijn feestneus opgezet voor zijn verjaardag ... nog eens nen dikken proficiat hé Dirk. Wij houden jullie op de hoogte met meer ... L8-nieuwtjes.

Met veel moed en doorzettingsvermogen ...

Ondertussen zijn wij al met zijn zevenen : Anne-Marie, Armand, Gino, Kris, Pascal, Patrick en ikzelf, die de zware uitdaging zullen aangaan. Onzen Kris heeft ons een trainingsschema bezorgd in de aanloop naar ons doel, zijnde : de "Kale Berg" eind mei 2011 oplopen. Onderling zijn wij overeengekomen 4 trainingen te plannen per week, gezien 5 trainingen voor de meesten onder ons niet haalbaar is.

De eerste trainingsweek is achter de rug, wij hebben in totaal reeds zo'n 64 kilometer getraind (3 x 15 km + 1 x 19 km). Deze week wordt het schema van afgelopen week herhaald.

De teamspirit is nog optimaal. Onzen Armand heeft wegens ziekte echter zijn start wat gemist. Voor hem echter geen probleem, daar hij voordien reeds over een uitstekende vorm beschikte. Onzen Gino is over zijn dipje van begin dit jaar heen en laat momenteel tijdens de trainingen iedereen zijn poepje ruiken. Als dat maar goed afloopt. Onzen Patrick, onzen Kris en ikzelf kijken ondertussen de kat nog wat uit de boom en volgen het schema strikt. Ons Anne-Marie is een geval appart, gelet op haar drukke agenda zien wij haar maar zeer sporadisch. Toch beschikt zij momenteel over een uitstekende vorm. Onzen Pascal traint voorlopig nog volop mee met zijn eigen groep 6, hij is van een hoger niveau dan onze groep L8.

De weg is nog lang en het risico op blessures blijft inderdaad achter elk hoekje schuilen. Het zou spijtig zijn door een blessure de uitdaging eind mei niet te kunnen aangaan.

Tot volgende week met meer.

Toch nog niet zo lang geleden ...

Na de Santa Run te Antwerpen is het een feit geworden en zijn er de nodige knopen doorgehakt.

De "Mont Ventousekes" zijn er ontstaan en er zijn de plannen gesmeed om deze sportieve uitdaging aan te gaan.

La Piélardière te Mollans-sûr-Ouvèze in Frankrijk is unaniem tot onze uitvalsbasis en/of basiskamp uitgekozen. Tussen 21/05/2011 en 28/05/2011 zullen wij in deze prachtige vakantiewoning met zwembad en met zicht op de "Kale Berg" verblijven.

De "Mont Ventousekes" is een groep toffe en sportieve vrienden uit groep L8 van Alva (Atletiekvereniging Land van Aalst). Momenteel hebben 12 personen zich ingeschreven om mee te gaan naar Frankrijk, hiervan gaan 7 personen de Mont Ventoux oplopen (die met de grootste midlifecrisis).

De aangepaste training (4 trainingen/week) start op dinsdag 25/01/2011.