De cirkel is rond ... beter laat dan nooit ... iedereen heeft uiteindelijk zijn koosnaam

Het is niet simpel om iets geschreven te krijgen wanneer de uitdaging, het doel waarvoor deze blog nu toch alweer een tweetal weken achter de rug is. Tijdens de trainingen deze week zijn er enkele abonnees - met andere woorden enkele nieuwsgierige lezers die de avonturen van de Ventousekes graag op de voet hebben gevolgd - die zich de vraag stelden wat er met het blog verder ging gebeuren of het nu allemaal voorbij is? Zal het blog verdwijnen?

Het blog van Alva L8 : the sky is the limit zal zeker in gebruik blijven tot het einde van dit jaar. Ja, jullie zullen de verdere avonturen en andere perikelen van de Ventousekes kunnen blijven volgen. Afhankelijk van onze doelstelling voor volgend jaar kan het gebeuren dat er een "sequel" van dit blog komt waarop het verhaal wordt overgenomen en verdergaat. Maar zoals gezegd dat ligt nog ver voor ons, is het niet!

Zowel vorige week, als deze week hebben de Ventousekes het rustig aan gedaan. De vermoeienissen van ons Frans avontuur is nog een tijdje goed voelbaar gebleven in de spiertjes, als in het lichaam. Wij hebben de voorbije weken steeds rustige duurloopjes van ongeveer 10 km afgewerkt.

Ons Duracelleken (ja, die berggeit uit Nieuwerkerken) is het frist gebleken. Zij heeft vorige weekend onder een verschroeiende zon nog een wedstrijdje van zo'n 12 km afgehaspeld tegen toch weer een mooie tijd. Ons Duvelken heeft aan de 6 km wedstrijd deelgenomen. Als steunbetuiging aan ons Duracelleken heeft hij haar tijdens haar laatste ronde vergezeld. Beiden waren het er achteraf over eens dat de weeromstandigheden de wedstrijd zeer zwaar hebben gemaakt (te warm, te drukkend en te weinig zuurstof). Ons Duvelken heeft toch een mooie fruitmand gewonnen met de tombola, alhoewel wij allen denken dat hij toch liever ... ja, ge weet wel een ... had gekregen.

Vandaag hebben wij voor het eerst terug een afstand boven de 10 km gelopen, tussen de 15 km en de 16 km om precies te zijn. Dit allemaal ter voorbereiding van de wedstrijden van volgend weekend waaraan de Ventousekes zullen deelnemen.

Onzen Tien gaat volgende week zaterdag in de namiddag samen met onzen Gurt onze kleuren verdedigen tijdens Ten Miles van Affligem. De andere Ventousekes gaan 's avonds naar Gent om er deel te nemen aan de Midzomernacht Run (15 km doorheen een verlicht stadscentrum van Gent). Zoals jaarlijkse traditie tijdens de Santa Run te Antwerpen zal ons Stokstaartje de leiding nemen en het tempo van de Ventousekes bepalen. Omdat het een spektakel wat verlichting betreft blijkt te zijn hebben wij ervoor geopteerd om in de eerste plaats te genieten van al het moois dat wij hopelijk zullen mogen aanschouwen, de wedstrijd kunnen wij later nog eens lopen. Deelnemen is nog altijd belangrijker dan winnen.

Sinds ons verblijf in Frankrijk zijn ons Zoignapken en ikzelf op zoek gegaan naar een koosnaampje voor onzen Pascal. Ik moet zeggen dat het geen gemakkelijke opdracht is geworden.

In eerste instantie hadden wij gedacht om hem ons "lézaarken" (afkomstig van uit het Frans - lézard = hagedis) te noemen omdat hij tijdens onze beroemde en ondertussen ook beruchte légionairs tocht een heel deskundige uitleg heeft gedaan over dit diertje. Het is voor ons te moeilijk en misschien ook wel wat te langdradig om steeds de oorsprong van het koosnaampje te moeten herhalen (alhoewel ons Duvelken er ondertussen ook in bedreven is geraakt, maar dan om heel andere redenen) aan mensen die er niet bij waren.

De tweede koosnaam die wij voor onzen Pascal konden bedenken was : ons "Bacchusken" (afkomstig uit de Romeinse mythologie = god van de wijn, alsmede god van de roes en van dronkenschap). Wij hebben het koosnaampje zeker gekozen voor de kennis die Pascal heeft voor wijn. Op verschillende tijdstippen heeft Pascal getoond dat hij veel wijnkennis heeft en er met heel veel plezier over praat. Ook heeft hij ons laten aanvoelen en ons aangetoond dat het een passie is geworden om te genieten van alles en iedereen tijdens het drinken van een goed glaasje rode wijn.

Vandaar heeft ons laatste Ventouseke zijn koosnaam gekregen : Pascal, alias ons Bacchusken.