Jawadde. Wij hebben er weeral eens een lap op gegeven. Als onzen Armand (inderdaad den dienen van "ik kan ni traag lopen) zegt dat hij niet meer kan, dan weet ge het wel zeker!!
Het zag er deze morgen wel allemaal goed uit, het weer viel mee (niet teveel wind en een water zonnetje). Ons Mimi heeft dan uiteindelijk toch toe gezegd om mee te gaan trainen om 9u in plaats van om 9u30. Ondertussen had ik mij al ge-excuseerd bij ons Mimi omdat ik vergeten was ons Anne-Marie te verwittigen dat de training een half uurtje vroeger zou starten.
Ja, ons Anne-Marie hebben wij al de gehele week niet gezien of gehoord. Verneem net van ons Mimi dat het iets te maken zou hebben met haar poes die een beetje loops zou zijn, of iets van die aard ... . Ik hoop alleen dat het een weekje extra rust betreft dat ons Anne-Marie heeft genomen.
En dan onzen Kris, zijn kuit is nog steeds niet volledig hersteld. Hij heeft ook de gehele week rust genomen om te herstellen. Alhoewel ... Hier in Hofstade heb ik een andere klok horen luiden. Ik heb vernomen dat "het Duvelken" weer is losgebarsten ... vandaar de extra rust en zijn afwezigheid op de zondag training. 't Is wel van horen zeggen, hé ...
Terug naar deze ochtend. We waren dus met ons vieren : ons Mimi, onzen Armand, onzen Gino en mijzelf. Vrijdag hadden wij ons ook een beetje vergist in het aantal trainingskilometers dat wij vandaag dienden te lopen : het waren er 24 in plaats van 20. Net voor ons vertrek is onzen Patrick (opnieuw met zijn trendy en flashy Sauconietjes aan) even goede dag komen zeggen. Hij zou zijn training in het park zelf afhaspelen wegens wat problemen aan de enkel.
Ikzelf had geen goed gevoel bij aanvang van onze training wegens een beginnende verkoudheid. Zowel onze Jonas, als ons Inge hebben er ook al van gehad en dus is het nu mijnen toer. Ik wou het in elk geval toch proberen.
Gisteren had onzen Gino mij het een en het ander gemaild om onze trainingsroutes op onzen Garmin te plaatsen, kwestie van onze trainingsroutes niet uit het hoofd te moeten leren. Dat is mij dus van geen kanten gelukt, dacht al dat het aan mijzelf lag ... . Net voor ons vertrek deze morgen was de opluchting dan ook groot toen bleek dat onzen Gino (toch nen computerspecialist, by the way!!) er ook niet in geslaagd was om onze trainingsroute in zijnen Garmin te steken.
Wij weg dus en ikzelf zou voor Gps spelen. Via het jaagpad zijn wij naar Erembodegem gelopen om vervolgens via de Hogeweg (eerste klim) naar Affligem te lopen. Vervolgens zijn wij de Kluisdreef ingelopen, dik tot ongenoegen van onzen Armand. Zijn loopschoenen zouden vuil worden en hij had de verkeerde loopschoenen aangedaan deze morgen. Onzen Armand had zijn New Balance loopschoenen aan getrokken en daarin voelt hij elk kiezeltje waarover hij loopt. Allez, onzen Armand was aan het zagen en aan het zeggen dat hij zich niet goed voelde. Op het einde van de Kluisdreef hebben wij afscheid moeten nemen van ons Mimi (last van de darmflora en dringend toe aan een bezoekje aan de pot).
Met zijn drietjes verder richting abdij van Affligem (tweede klim). Waar is onze Gino ondertussen gebleven zullen jullie zich wel afvragen? Wel, onzen Gino trok in zijn gekende stijl het groepje. Onderweg steeds aan het herhalen dat wij te rap liepen en dat wij trager dienden te lopen : 6'30" per kilometer zou ideaal zijn. Maar iedere kilometer vertelde hij ons dat wij rond de 6' per kilometer bleven lopen. Vanaf kilometer 10 zijn wij zelfs onder de 6' gedoken om er niet meer boven te komen. Toen wist ik het al : de 10 km/uur gemiddelde snelheid zou opnieuw worden gehaald.
Via Erembodegem zijn wij dan naar Teralfene gelopen om er tweemaal de Schetteberg (klim 3 en klim 4) op te lopen. Onderweg naar Hekelgem nog een onderonsje gehad met een wegpiraat met een Ferrari die op een landweggeltje dacht dat hij op een autostrade reed. Spijt dat hij niet in de berm verzeild is geraakt ....
Via de molen (klim 5) in Hekelgem zijn wij dan terug naar den Osbroek gelopen. Onzen Armand had onderweg zijn eerste halve marathon achter de kiezen. Onzen Armand was aan het klagen dat het vierkant liep en dat hij niet meer kon. Onzen Gino was ondertussen ook opzoek naar zijn tweede adem en trad onzen Armand bij dat wij trager moesten lopen. Maar onzen Armand bleef maar geven. Ikzelf had ook al een paar keer de kop getrokken en ik kreeg steevast weerwoord van mijn companen omdat het trager moest gaan.
Op de Zeebergbrug is onzen Armand dan gebroken, heel onverwachts heeft hij de riem eraf gelegd en heeft hij de laatste kilometer in een voor hem ongewoon (lees : traag) tempo afgewerkt.
Moe maar voldaan zijn wij na 2u26 binnen gekomen, de 24,4 kilometer afgelegd in 10Km/uur gemiddeld (5'59"/Km). Later is gebleken dat wij zo'n 518 lopende meters hadden geklommen gedurende onze training en dat hebben wij gevoeld ook.
Allez, het was vandaag weer eens gas geven geblazen. Het heeft wel deugd gedaan ....
Volgende week zijn het wel weer rustige duurlopen, hé jongens en meisjes!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten