Zondag 29/04/2012 vroeg uit de veren voor een duurloop in het park want om 12u30 dien ik voor een laatste maal dit voetbalseizoen "acte de presence" te geven aan het Heilig Hart.
Om 08u30 ben ik blijkbaar alleen aan de chalet. Ik vat mijn training in een rustig tempo aan. Wanneer ik aan de spiegelvijver kom merk ik ons Zoignapken op die aan de overkant loopt en blijkbaar ook solo aan het trainen is. Ik besluit om iets sneller te lopen zodat ik nog eens samen met ons Zoignapken kan trainen.
Ter hoogte van de ballonvijver komen ons Krollekopken en ons Peiresaucisken mij tegemoed gelopen. Zij zijn blijkbaar om 09u00 met hun training gestart, ikzelf heb ondertussen al 2km achter de kiezen. In een rustig tempo zetten wij onze duurloop verder.
Om 09u30 sluiten ons Bacchusken en ons Duvelken bij ons aan. Ons Bacchusken heeft duidelijk moeite om het rustige tempo aan te houden en wil duidelijk sneller lopen. Na een toertje in het park vraagt hij of wij er iets op tegen hebben om in de Osbroek en de Gerstjes te lopen. Niemand heeft er bezwaar tegen, ik maak alleen de opmerking dat ik tijdig dien te stoppen wegens nog andere verplichtingen. Ons Bacchusken zegt dat dit geen probleem zal zijn en dat ik op tijd zal binnen zijn.
Iets voor 11u komen wij na 16,30km aan bij de chalet. Opnieuw hebben wij een mooie training in de natuur gemaakt. Tijdens deze training hebben wij ondermeer 2 eekhoorntjes en een blauwe reiger opgemerkt. Wat kan de natuur toch schoon zijn!
Op dinsdag 01/05/2012 hebben wij afgesproken aan de Napoleon voor een laatste lange duurlooptraining in de omgeving van de Doggen. Behalve de reeds gekende hellingen staat vandaag ook de helling aan de steenbakkerij als extra op het programma.
Ons Duvelken komt mij thuis ophalen, ons Peiresaucisken komt eveneens tot bij mij thuis en met ons drietjes rijden wij naar Hekelgem in de cabrio van ons Duvelken. Wanneer wij in Hekelgem aankomen staat ons Tientjen ons samen met onzen Patrick op te wachten.
Iedereen is er voor het voor de start van de training er over eens dat we niet te snel van start mogen gaan. Ondanks het feit dat zowel ons Peiresaucisken en ons Tientjen in principe snelle starters zijn houden zij er een excellent tempo op na (tijden tussen 6min10/km en 6min20/km). Zowel ons Duvelken, als ikzelf fungeren als time-keeper; wanneer de tijden onder de 6min/km dreigen te duiken wordt onmiddellijk aan de alarmbel getrokken.
Tijdens de 1ste toer is ons Tientjen bij ons Peiresaucisken al navraag aan het doen waar hij het parcour kan inkorten. Ons Tientjen vreest namelijk dat hij de volle 4 toeren niet zal kunnen volmaken en daarom een alternatief wil. Halverweg de 2de toer meldt ons Duvelken dat hij bij het einde van de ronde stopt wegens pijn in de linker kuit. Hij vreest dat wanneer hij de training afmaakt, hij het letsel alleen maar zal verergeren.
Even voordat wij voor een 2de maal de Zwartberg oplopen verlaat ons Tientjen ons en neemt hij een binnenweg richting Tenbos. Hij ziet het niet meer zitten en wenst nog een verkorte toer te lopen alvorens te stoppen. Boven aan de Molenberg meldt ons Duvelken met pijn in het hart dat hij het voor vandaag voor bekeken houdt en stopt.
Ons Peiresaucisken, onzen Patrick en ikzelf zetten de zware training verder. Op regelmatige tijdstippen wordt er gedronken en gellekes genuttigd. Onzen Patrick houdt het bij gedroogde abrikozen en fruitsap. De sfeer zit er nog goed in ondanks het feit dat weken van hard trainen duidelijk voelbaar zijn. Ook al steken de eerste vermoeidheidsverschijnselen de kop op, wij praten elkaar moed in en passen onze snelheid aan aan het tempo van de makker die het op dat ogenblik lastig heeft.
Bij het einde van de 3de ronde staat ons Duvelken ons op te wachten om ons aan te moedigen. Vanaf de Molenberg tot aan de Romeinseweg volgt hij ons - zoals een echte sportdirecteur - met zijn auto. Vol nieuwe moed vatten wij de laatste ronde aan.
Na Tenbos meldt ons Peiresaucisken ons dat hij dringend een DD'ken moet doen en dat wij niet op hem hoeven te wachten. Ons Peiresaucisken zegt voorbij de steenbakkerij de weg af te zullen snijden.
Samen met onzen Patrick loop ik verder, ondanks het aantal kilometers loopt het nog vrij goed bij ons beiden. Onzen Patrick heeft geen bezwaar om het tempo een beetje op te drijven. In de Baleistraat (na 32km) staat ons Tientjen ons op te wachten met zijn auto. Hij roept ons toe dat er nog voldoende plaats is in zijn auto. Wanneer hij even later ter hoogte van het viaduct over de E40 naast ons komt rijden, merken wij ons Peiresaucisken op die aan de overzijde van de E40 richting Zwartberg en Molenberg aan het lopen is.
Samen met onzen Patrick zet ik de achtervolging in. Op het steilere stuk van de Molenberg kunnen wij ons Peiresaucisken inlopen. De spurt ter hoogte aan de Molenberg wordt gewonnen door onzen Patrick.
Na 3u40 hebben wij zware training van 35,06km afgewerkt in opnieuw zeer gunstige weersomstandigheden.
Omdat de kantine wegens de feestdag gesloten was, zijn wij maar naar de Fox gegaan om ons tegoed te doen aan een lekkere "Orvalium". Ik denk dat wij die wel hadden verdiend.
Woensdag 02/05/2012 heb ik forfait gegeven, enerzijds wegens het slechte weer en anderzijds wegens zware benen.
Vrijdag 04/05/2012 samen met ons Zoignapken naar de chalet gereden. Blijkbaar waren de duiven laat gelost want iedereen is iets later toegekomen. Ons Tientjen, ons Duracelleken, ons Krollekopken, ons Zoignapken, ons Liesbeth, ons Katia, onzen Patrick, onzen Bart en onzen Gurt zijn van de partij. Het was lang geleden dat wij met zo'n grote groep nog eens aan een training zijn begonnen.
In een rustig tempo gaan wij van start. Ons Duracelleken, ons Zoignapken en ons Tientjen geven het tempo aan. Ons Liesbeth en onzen Gurt zijn opnieuw hun gebruikelijk medisch gespreksrondje begonnen. Even later gaat het gesprek over een of ander kattenpension. Wanneer even later ons Katia zich in het gesprek mengt, gaat het over obesitas. Ondertussen meldt ons Tientjen dat het niet goed gaat met hem, hij heeft een raar gevoel en hij weet niet wat het is. Desondanks dit alles blijft ons Tientjen toch de kop trekken.
Halverwege de 3de ronde vallen voor onzen Gurt de magische woorden "Tot aan het poortje.", voor hem het sein om aan de kop te komen en het tempo op te drijven. Stelselmatig wordt het tempo opgedreven en wanneer ons Liesbeth een sprintje wil trekken richting poortje, meldt onzen Gurt dat de dreef tot boven nog wordt meegerekend. Bij het opdraaien van de dreef neemt onzen Patrick resoluut de leiding voor onzen Gurt, ons Liesbeth en mijzelf. Onzen Patrick komt als eerste boven aan, gevolgd door mijzelf en de rest van de groep.
Later vernemen wij dat onzen Patrick DM bijna zijn tanden stuk heeft gebeten om ons in te halen. Volgens Patrick DM moeten wij het laatste stukje sneller dan 16km/u gelopen hebben.
Jaja, de Ventousekes staan scherp en zijn duidelijk klaar voor het grote avontuur binnen goed 2 weken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten