Intervaltraining ... verslag van "de slag om de Ardennen" ... toerken naar de abdij van Affligem ...

Het past in de agenda van de Ventousekes beter om de interval tijdens de vrijdag training te laten plaatsvinden in plaats van op de vooropgestelde dinsdag training. Vrijdagavond, 27/01/2012, waren vier (ons Duvelken, ons Krollekopken, ons Tientjen en ikzelf) van de zeven paraat om toch een behoorlijk lastige intervaltraining af te werken. Wij kregen tijdens de training de morele steun van Liesbeth, Katia en Patrick. 

Op het programma - na een kleine aanpassing - stond 2,2km inlopen; gevolgd door 6 maal de dreef opwaarts (+/- 400m) lopen in overslagpolstempo; met telkens de dreef afwaarts in herstelduurlooptempo; om vervolgens te eindigen met een uitloop rondje van +/- 3km.

Iedereen keek op tegen de intervaltraining, het was ook de eerste keer dat wij 6 maal de dreef naar boven zouden oplopen. In het verleden hadden wij hem wel al eens 4 maal opgelopen, maar toch ... 6 maal is toch nog altijd 2 maal meer.

Na 4 maal de hartslag min of meer onder controle gehouden te hebben, zijn de laatste 2 maal toch iets sneller gelopen dan ik voor mijzelf in gedachte had. Bij de laatste maal was op 50 meter van het einde voor mij het vat af, maximale hartslag net geen 180 slagen/minuut. Ik moet wel zeggen dat tegen het moment dat wij de dreef opnieuw zouden oplopen, de hartslag gedaald was tot zo'n 130 slagen/minuut.

Uiteindelijk zijn wij uitgekomen op 10,65km en wat vooral belangrijk was ... met een heel goed en voldaan gevoel.

Na de training zijn ons Tienjen, ons Duvelken en ikzelf - samen met ons Zoignapken en onzen Patrick - nog even een kijkje gaan nemen in de fitnesszaal waarvan ons Tientjen de uitbater kent van vroeger. De fitnesszaal heeft een vijftal loopbanden - die een maximaal stijgingspercentage tot 20% aankunnen - niet onbelangrijk voor de Ventousekes natuurlijk. Tijdens de trainingen op de loopband zullen stijgingspercentages tussen 9% tot 11% ons niet wereldvreemd zijn en zeker geoefend worden. Ook de andere apparatuur zag er degelijk uit. De beslissing was snel genomen toen wij vernamen dat een 10-beurtenkaart kon genomen worden. Ons Duvelken was meteen al aan het berekenen wanneer hij zijn extra lange training op de loopband zou kunnen afwerken. Vorig jaar was ons Duvelken het enige Ventouseke dat het volledige parcour van de Mont Ventoux indoor op de loopband heeft gelopen. De vooruitzichten zijn goed, iedereen kijkt er naar uit om terug op de loopband te staan en opnieuw de stijgingspercentages in de benen te voelen.

Zondagmorgen, 29/01/2012, was ik even in paniek toen er om 09u30 bij aanvang van de opwarming nog geen enkel Ventousekes present was. Ik dacht al dat ik op mijn eentje naar de abdij van Affligem zou kunnen lopen toen ik ons Duvelken met zijn spullen naar de chalet kwam gestapt. Tegen het einde van de opwarming waren ons Krollekopken, ons Tientjen en onzen Patrick ook aangekomen. Na de stretching is ook ons Peiresaucisken gearriveerd, nog even van schoeisel wisselen ... en wij weg.

Tot aan de Hoge Weg te Erembodegem verloopt ons toch langsheen de Dender aan een vrij rustig tempo mede omdat ons Peiresaucisken ons uitgebreid verslag doet van zijn "Slag om de Ardennen" te Olne. Ons Peiresaucisken is heel enthousiast over de wedstrijd. De wedstrijd is behoorlijk zwaar zo lijkt : steile klimpartijen en afdalingen, lopen doorheen de bedding van beekjes en ga zo maar verder. Tijdens de bevoorrading krijgt men ondermeer peperkoek, zoute chips en rozijnen. Volgens ons Peiresaucisken hebben diegenen die niet van de bevoorrading gebruik hebben gemaakt er snel de brui moeten aangeven. Er was een allegaartje van verschillende nationaliteiten aanwezig (Duitsers, Nederlanders, Vlamingen, ... amper wat Walen). De verstandhouding was zeer goed volgens onze verslaggever van dienst, zo blijft men na het startschot nog even staan praten met de collega's alvorens uiteindelijk toch van start te gaan. Na twee toeren (+/- 23km) en 2u50 heeft ons Peiresaucisken het voor bekeken gehouden; meer uit vrees om te ver te gaan of zich te forceren, dan omdat hij niet meer kon. Tijdens de wedstrijd is ons Peiresaucisken en BV tegen het lijf gelopen en niet de minste ... Tomtesteron. Jaja, die van de "Marathon des sables" en "Dos cervecas por favor". Mijn ellebogen voelen nu reeds aan wat een van de volgende uitdagingen van de Ventousekes zal zijn.

Vanaf de Hoge Weg komt ons Tientjen in de voorste gelederen postvatten en dan weet je het wel zeker. Samen met ons Peiresaucisken loopt hij wat van ons weg op het pittige eerste gedeelte van de klim. Samen steken wij de Brusselbaan over in de richting van Affligem. Het tempo wordt door ons Peiresaucisken en ons Tientjen aangegeven, ondertussen lopen wij toch al tegen een gemiddelde van 9,4 km/uur. Het laatste stuk van de klim naar de abdij van Affligem merk ik dat ons Duvelken versnelt en het kloofje van een tiental meter op ons Peiresaucisken en ons Tientjen dichtloopt. Ik doe hetzelfde en ik hoor dat ons Krollekopken en onzen Patrick ook volgen. Wanneer ons Peiresaucisken en ons Tientjen de hete adem van ons Duvelken en mijzelf in hun nek voelen, gaat het tempo snel de hoogte in. Wanneer wij teruglopen richting Aalst via de Affligemdreef gaat het tempo de hoogte in op het lichtjes oplopend stuk fietspad naar het klooster toe. Ons Krollekopken en ons Duvelken laten dit aan zich voorbij gaan en lopen hun eigen tempo. Voorbij het klooster blijft het tempo hetzelfde, niet rustig als je weet dat ons Tientjen de kop niet meer heeft afgegeven sinds de Hoge Weg. Aan de Colruyt doen wij nog een verrassingssprintje. Ons Tientjen moet boven op het viaduct onzen Patrick, ons Peiresaucisken en mijzelf voor laten gaan. Eens de top voorbij wordt de hiërarchie snel weer hersteld en neemt ons Tientjen opnieuw vooraan zijn plaats in. Om ons trainingsschema tot een goed einde te brengen doet ons Duvelken het voorstel om de Parklaan er ook nog eens bij te nemen. De Ventousekes vinden dit oke en ook dit lange stuk vals plat moet eraan geloven. Ikzelf loop het laatste stuk met een maximale hartslag van 170, onzen Patrick en ons Tientjen vinden dit echter nog niet snel genoeg en persen er nog een sprintje uit tot aan het rondpunt "Haring". Ja, die twee zijn momenteel ... buiten categorie!! De 15,34km hebben wij gelopen in 1u34, niet mis voor een rustig duurloopje ... is het niet?
Ik hoor de woorden van ons Peiresaucisken nog steeds in mijn hoofd weergalmen als ik aan deze training terugdenk : "Ik kom speciaal naar Aalst om eens een rustige duurloop te doen en blijkt dan dat die gekken hier er een intervaltrainingsken van maken!!".
Ons Duvelken had het wel bij het rechte eind met zijn stelling : "Als ons Zoignapken mee was gekomen hadden wij nooit zo snel gelopen en ook niet zo zot gedaan als vandaag!!".
Zo zie je maar Zoignapken! Ondanks jouw beslissing om afstand van ons te nemen en ons onze trainingen alleen te laten lopen, blijf je in de gedachten van de Ventousekes aanwezig. Je kunt er van op aan ... de Ventousekes missen je aanwezigheid tijdens de trainingen.

Ze zijn zo lief, meneer

L.S.,
De afgelopen week betekende voor mij alweer dé gròte ommekeer: opnieuw afscheid moeten nemen van ons Ventousekes. Ze begonnen immers deze week met de voorbereiding van hun 2de grote uitdaging in mei. En ja, het doet zeer en ze zullen het geweten hebben...
Liesbeth vraagt me herhaaldelijk waarom ik er zo triest uitzie. Ze is psychiatrische verpleegster. Dus ze heeft daar speciale voelhoorns voor. Ik beloon haar met een kus -voor de bezorgdheid- en verzeker dat alles oké is. We weten alletwee beter.

Ik moet wel een grote dommerik zijn om al dienen tijd met die mannen den toer van Erembodegem te lopen aan ongeveer 9 per uur(terwijl ze er doorgaans wel een andere snelheid op nahouden) en het gewoon niet door te hebben...Die houden zich in voor jou!
Je moet wel ne groten ezel zijn als je gelooft wat ze naar het einde van de tocht toe zeggen :"allez, zoignapken, zoi rap nie , jong. Ge geriekt zeiker ne weir anne staal!"
Waarna ondergetekende, de hemel ingeprezen, nog een laatste, bijna dodelijk tandje bijsteekt.
Want ze wil haar mannen niet ontgoochelen.

Dus, vorige week een wijs besluit genomen : laat ze gaan jong,zodat ze voluit kunnen gaan.

Woensdag heb ik dus alleen gelopen : "me and my music". Het was zwaar en ook een beetje vervelend. 5x de wintertoer is niet echt een spannende film. Maar kom : dat stukje achter de voetbalvelden, daar moet je echt wel je hoofd en vooral je ogen bijhouden.

Vrijdag.
Sabrina is er al, een superlieve meid die in het dagelijkse leven met kleuters werkt. En vermits we allemaal nog eens graag gepamperd worden, zoeken we maar al te graag haar gezelschap op. Onze Reuze- vriend, de Johan, arriveert en zegt met nen big smile : "'t was lang geleden da'k jullie gezien had, dus ben ik maar vandaag gekomen ipv gisteren".
Zeg nu zelf, beste lezer, wie blijft onberoerd bij het horen van zo'n sympathieke woorden?
Samen met Lieve en Michel beginnen we eraan. Alweer 5x het wintertoerke; de conversaties zijn levendig en op nen ik en ne gij zit de training er op.
Ondertussen doen ons Ventousekes hun interval, dreef op, dreef af. Les absents ont toujours tort, denk ik.Onze Gurt had vanavond andere katjes te geselen, Bacchus laat alweer zijn hielen niet zien en ons Duracelleken hangt vermoedelijk al een 14-tal dagen aan den oplader.
Teruggekeerd in de chalet, zie ik de Ventousekes één voor één binnendruppelen.
Ons Teddyken neemt zijn trainingen bloedserieus. Moet hij er eens een missen omwille van de job, dan zit er al dagen op voorhand een compensatie-plan in zijn pluchen kopken.
Alle trainingen houdt hij minutieus bij in een speciaal uitgedokterd bestand.
En onze Krollekop? Waar haalt hij ineens die spectaculaire vorm vandaan?Wel, af en toe wordt hij gesignaleerd in de omgeving van Erpe-Mere. Een heuvelken extra nu en dan is mooi meegenomen.
Ook ons Tientjen heeft chance in de vorm van zijn copain Patrick-sneller-dan-het Licht.
Samen doen ze al eens de Leirekesroute. Ook naar die twee is er - letterlijk en figuurlijk- geen omziens.
We rijden met ons allen nog even naar de fitness. Het ziet er dik- in- orde uit. Er zijn 5 loopbanden voorhanden; de baas is vriendelijk; je kan er een 10-beurtenkaart nemen en ze maken minder complimenten als in de Passage. Dus ja, ons mannen zien het daar wel zitten.

Vervolgens word ik thuisgebracht. Tja, mensen , ge moet maar geluk hebben in 't leven hé, met zo'n twee knappe binken (Pluchken en Duvelken) die je ophalen en thuisbrengen. Als ons Philomène niet moet werken, dan laat ik mij voeren(man, man wat een arrogante bitch ben ik) door ons Duvelken.
En ja, De Wijsheid zit niet altijd in de Kan! Ons Duvelken is er in geslaagd de noden van dit oud besje te doorgronden. Hij heeft al zijn zetelverwarming opgezet en na een paar honderd meter wordt het weldadig warm aan mijn rugsken en nog ietskes lager.

Dit verdien ik écht niet. Wat ben ik een gelukzak!

Jullie zoignapken

Trainingsessie by night, de testcase ... de slag om de Ardennen ...

Op 20/01/2012 kiezen de aanwezige lopers - ons Zoignapken, ons Tientjen, ons Krollekopken, onze Gurt en ikzelf - voor een duurlooptraining van 10km, het normale wintertoertje Terjoden/Nieuwerkerken.
Na een eerste mislukte poging om met de actiecamera beelden te maken van onze training, waag ik mij aan een nieuwe poging. Van zodra de Ventousekes er weet van hebben dat Pluchken Teddy zijn actiecamera mee heeft, is het opmerkelijk stil in de groep. Niemand wenst betrapt te worden tijdens het plegen van "achterklap" over diegenen die op dat ogenblik afwezig zijn.
Eens de groep een tijdje aan het lopen is komen de tongen opnieuw los en worden er als vanouds grappen vertelt. De sfeer zit er opnieuw in en dat maakt dat de training voorbij is gegaan voor men het goed en wel heeft beseft.
De beelden die ik heb gemaakt zijn goed, in die zin : wanneer de openbare verlichting goed is, zijn de beelden duidelijk; op de plaatsen waar weinig of geen openbare verlichting is, zijn de beelden van minder goede tot slechte kwaliteit. Er zijn zeer zeker nog enkele verbeterpunten nodig.
Op 21/01/2012 krijg is 's avonds een sms'ken van ons Zoignapken met de vraag om welk uur ik zondag ga trainen en of zij met mij de training kan meelopen. Omdat alleen toch maar alleen is en met z'n tweetjes er wat meer animo is, het is altijd leuk als je een klapje kan maken tijdens de training, heb ik er hoegenaamd geen probleem mee om met ons Zoignapken te gaan trainen.
Op 22/01/2012 om 08u30 stipt ben ik bij ons Zoignapken, zijzelf staat in het deurgat reeds te trappelen om te vertrekken voor een duurloopken van 14km. Via het fietspad lopen wij in de richting van Kerrebroek om daar door te steken naar de Tragel en terug te lopen in de richting van Hofstade. Via Van Den Nest bereiken wij het jaagpad richting Dendermonde, aan de Wiezebrug te Gijzegem verlaten wij het jaagpad om via het centrum naar het fietspad Gijzegem-Aalst terug naar huis te lopen. Vooraleer het fietspad te nemen maken wij nog een plaatselijke ronde in Gijzegem langs de Langehaagstraat, de Waterstraat, de Pachthofstraat en de Damkouterstraat. Vervolgens lopen wij via het fietspad terug huiswaarts. Na exact 15km beëindigen wij onze duurloop, wij hebben er in totaal 1u38 overgedaan.
Op 22/01/2012 ons Peiresaucisken deelgenomen aan de "Tréfle à 4 feuilles (klavertje vier)" te Olne in de Ardennen, tegen Soumagne. Het betreft een marathon die in 4 lussen (12km, 11km, 10km , 9km) gelopen wordt, na elke gelopen lus kan men beslissen ofwel een lus extra te lopen ofwel de wedstrijd te beëindigen.
Wel ... ons Peiresaucisken heeft onze kleuren goed verdedigd ginds in het land van Godfried van Bouillon. Zoals een dappere krijgsheer waardig heeft hij gestreden als een leeuw in het voor hem toch wel onbekende en onherbergzame landschap en toch wel zware weersomstandigheden.
Omstreeks 10u00 krijg ik van ons Peiresaucisken het berichtje dat hij in Olne is aangekomen en dat het er een leuke boel is.
Om 11u48 heb ik het tweede sms-bericht via gsm ontvangen van ons Peiresaucisken "Leuke boel hier. Niet voor watjes. De eerste lus van zo'n 12,5km afgelegd in 1u30. Modder zwemmen.".
Om 13u17 heb ik dan het derde bericht vanuit de Ardennen gekregen : "23km in 2u52. Ik hou het hierbij. Ik zou er graag nog een doen maar ik denk niet dat het verstandig is. Zeker geen dégoût gekregen van het beulenwerk."
Ja ... ik denk dat wij hieruit kunnen besluiten dat ons Peiresaucisken wel degelijk peirebloed door zijn aderen stromen heeft.
Op 24/01/2012 en op 25/01/2012 heb ik om professionele redenen de trainingen alleen moeten afwerken. Op 24/01/2012 heb ik in Hofstade en omgeving een toertje van 11,33km afgewerkt, op 25/01/2012 heb ik in Aalst een toertje van net geen 8km getraind. De laatste training was qua afstand niet voldoende, ik heb toch wel wat hoogte meters kunnen afleggen. Zowel de Parklaan, als de Eikstraat zaten in het toertje. Het was leuk maar ... ik mis op deze momenten de Ventousekes toch wel.
Zoals jullie kunnen lezen wordt er zeker en vast niet stil gezeten, iedereen tracht op zijn manier het trainingsschema in te vullen!

De Ventouzen gaan undercover

Beste lezer,

Ge moet dat allemaal niet geloven hoor datgene wat onze Pluch daar heeft verkondigd.
Die camerakes die hij en ons Duvelken zich aangeschaft hebben...die zouden alleen maar tot doel hebben om de trainingen nog beter in kaart te brengen (lees : illustreren)?
Laat me niet lachen.
Voor wat dient ne verborgen camera? Of hebt ge da programma nooit gezien ?
Juist, om u bij uw pietje te hebben en je nadien met de beelden een beetje belachelijk te maken, ja! Laat nu juist een doorsnee trainingske daarvoor het gepaste moment zijn.
Want wat gebeurt er gewoonlijk tijdens de training?
Ge begint op uw gemakske. Ge hebt (of ge zoudt althans moeten hebben) uwen hartslag en uw af te haspelen schema goe in uw hoofd.
Maar na verloop van tijd komt alles los, te beginnen met de endorfines. Ge gaat u gelukkiger voelen. (da kan elke jogger met een beetje ervaring beamen)
Vervolgens komen de tongen los. Er wordt al eens een vuil mop getapt; er wordt al eens op enen zijne kap gezeten (meestal hij/zij die op dat moment forfait geeft).

En voor dagge het weet : hilariteit alom. En dat is juist het gevaarlijke moment! Geen kat die dan nog peinst aan den Duvel of de Pluch. Vooral omdat juist op dat ogenblik die 2 mannekes hun kans schoon hebben gezien om zich met da geniepig toestelleken op hunne kop naar de achterste gelederen van de kliek te laten afzakken. Precies om alles dan te kunnen vastleggen.
Als ge mij nu antwoordt : awel, wa kan daar nu opstaan dat de buitenwereld nie mag weten?
Awel dan moet ik u direct teleurstellen zie : héél veel. Ge zoudt ervan verschieten. En de Georges ook.
Kijk, dienen brave mens slooft zich vanaf deze week uit (en dit tot en met half mei) om die Ventouzen van een vakkundig, rendabel en uitgebalanceerd schema te voorzien.
Hoe denkt ge dat diene mens zich gaat voelen als hij met de escapades van die Ventouzen gaat geconfronteerd worden? Nu zal het niet alleen meer 'van horen zeggen of gelezen op den blog ' zijn. Neen, alles zal ook daadwerkelijk gestaafd worden met beelden! Geen ontkennen meer mogelijk .
Het zal dus te verifieren zijn als die Ventouzen bvb hunne 'rustigen duurloop' aan 10,8/u doen! Van mij gaat hij het niet horen zulle, maar 't gaat allemaal rap rond.
Het gebruik van da klein achterbaks toestelleken is nu nog wel in experimenteel stadium.
Wat er dus ook nog niet geregistreerd werd en wat onze Georges dus ook nog niet weet is da zo'n paar van die Ventouzen zondagmorgen gewoon hun trainingsken afgehaspeld hebben in 't park (de ene 10, de andere 15 km) om er daarna in de namiddag nog een vervolgsken aan te breien in de vorm van een wedstrijd alweer aan 11,5 /u! Ik ga geen namen noemen hé. We weten allemaal dat ons Duracelleken daar haar hand niet voor omdraait. En ons Duvelken? Awel van diene kan ik het ook nog begrijpen. Sedert hij van Duvel overgeschakeld is op Orval(-ium) lijkt alles nog vlotter te gaan.
Alleen voor ons Krollekopken houd ik mijn hart vast. Sedert ik gehoord heb dat hij dreft in zijn drinkbus doet, ben ik er niet meer gerust in. Naar het schijnt had hij schone troskes schuim in zijn mondhoekjes bij de aankomst...
Maar dat heb ik alleen van horen zeggen.

wordt vervolgd...
Zoignapken

Vooruit met de geit ... de Ventousekes zijn eraan begonnen ... opweg naar een nieuw avontuur

Via onzen Geert en onzen Georges hebben de Ventousekes een aangepast trainingsschema voor 18 weken (4 trainingen/week) bekomen. In samenspraak met onzen Georges doen wij er goed aan om enkele intervaltrainingen te blijven doen, kwestie van onze basissnelheid niet te verliezen.

Op het vlak van de stijgingspercentages had onzen Georges geen wijze raad. Het initiatief om wekelijks een training op de loopband in een fitnesscentrum af te werken vond hij een goed idee. Onzen Georges heeft ons wel aangeraden om wekelijks slechts 1 training op de loopband te laten doorgaan. Hij zou het in het trainingsschema plannen, dit vanaf week 12 tot en met week 3.

Dinsdag 17/01/2012 zijn de Ventousekes er dan officieel aan begonnen met een rustige duurlooptraining van 12km. Deze training heb ik echter solo afgewerkt en dit om volgende redenen : ons Duracelleken had verplichtingen in de fitness; ons Peiresaucisken moest naar een receptie; ons Duvelken gaf forfait voor de eerste training; ons Tientjen had op maandag al 13,5km in 't zwart getraind; ons Krollekopken en ons Bacchusken hebben geen antwoord gegeven op mijn oproep om samen te trainen.

Woensdag 18/01/2012 waren er toch al wat meer Ventousekes present voor de rustige duurlooptraining van 14km. Samen met ons Tientjen, ons Krollekopken, ons Duvelken, de morele begeleiding van ons Zoignapken, onzen Gurt en onzen Patrick heb ik ons gekend wintertoertje via Terjoden en Nieuwerkerken gelopen. Ons Zoignapken gaf in de beginfase het tempo aan; vanaf Terjoden heeft ons Tientje het van haar overgenomen en wonder boven wonder ... hij heeft het tempo van ons Zoignapken aangehouden. Chapeau voor ons Tientje, bij deze heeft hij bewezen ook een traag tempo aan te kunnen. Aan het rondpunt Haring heeft ons Duvelken laten weten dat hij het voor bekeken hield omdat hij om 20u00 ons Philomène diende op te halen en omdat hij dringend een "Dieter De Leuseken" moest doen. In de Parklaan heeft ons Krollekopken dan gemeld dat hij om 20u00 een afspraak had en daarom zou stoppen. Met ons vijven hebben wij vervolgens de Parklaan nog tweemaal op en af gelopen om onze 14km vol te maken. Achteraf was iedereen zeer tevreden van de duurlooptraining die volgens elkeen aan een ideaal tempo was afgewerkt. Ons Zoignapken had bij aanvang nog haar twijfels gehad of zij wel zou meelopen na de verschrikkelijke verhalen over de behaalde gemiddelde snelheden van de voorbije trainingen van ondermeer ons Tientjen en onzen Patrick. Zij had al gezegd dat wij haar moesten laten verder lopen wanneer het voor haar niet meer zou gaan; wij dienden haar niet terug op te pikken zoals wij normaal gezien doen bij diegene die een mindere dag kent. Bij de Ventousekes geldt nog steeds : "samen uit ... samen thuis".
Ondertussen heeft ons Duvelken voor een xls-bestandje gezorgd waarmee wij onze trainingsgegevens kunnen bijhouden : afstanden, tijd, gemiddelde snelheid, afgelegde hoogte meters, ed. Wij kunnen in een oogopslag zien hoeveel kilometers wij als voorbereiding op de Mont Ventoux hebben getraind. Het is zelfs mogelijk bij te houden hoeveel kilometer met een bepaald paar loopschoenen is gelopen, kan nuttig zijn om te weten wanneer deze aan vervanging toe zijn. Een kwestie van de voorbereiding toch zo professioneel mogelijk te laten verlopen.
Zowel ons Duvelken, als ikzelf hebben een actiecamera aangeschaft. Het is de bedoeling om enkele sfeerbeelden te maken tijdens onze trainingen. Vorig jaar is enkel de training van "den Onkerzeel" gefilmd door ons Stokstaartje en dit jaar willen wij daar verandering in brengen. Zoals bij zovele zaken ... oefening baart kunst. Wij hopen in elk geval enkele leuke shoots te kunnen maken van zowel de start, als de aankomst op de Kale Berg ergens in mei.
De weg is nog lang ... maar voor de Ventousekes echter kan het niet snel genoeg mei zijn.

De discipline is nog ver te zoeken ... de wagonnetjes moeten op de rails geplaatst worden ...

Vooreerst wil ik iedereen een gezond en sportief 2012 toe te wensen.

De Ventousekes onderhouden momenteel hun conditie nog volop, 't is te zeggen sommigen van hen. Ons Duracelleken, ons Tientjen, ons Bacchusken en ons Peiresaucisken zijn een tijdje afwezig geweest op de trainingen. Allemaal hadden ze wel een reden om niet naar de trainingen te komen : hardnekkige verkoudheid, werkdruk, trainingen in het zwart en chronische problemen aan de teengewrichten, ... .

Ons Tientjen heeft wanneer hij trainingen boven 15km loopt opnieuw last van zijn teengewricht. Des al niet te min weerhoudt dit hem niet om samen met Patrick extra trainingen af te haspelen aan gemiddelde snelheden van 10,4 km/u en zelfs 11,5 km/u. 'k Weet het zo niet maar ik denk dat dit een beetje van het goede te veel is.

Ons Peiresaucisken traint zoals wij al langer weten in de week in zijn heimat Deiremonne. 'k Heb zo'n donkerblauw vermoeden dat ook ons Peiresaucisken zwaar aan het overdrijven is. Wanneer wij hem tijdens die zeldzame ogenblikken dan eens zien is hij steeds bezig over de ultralopen van zijn copain Yves en over trainingen van 20 km en meer die hij heeft gelopen.
Ons Peiresaucisken heeft zich zelfs ingeschreven voor de "Tréfle à 4 feuilles (klavertje vier)" op 22/01/2011. Het betreft een marathon die in 4 lussen (12km, 11km, 10km ,9km) gelopen wordt, na elke gelopen lus kan men ofwel beslissen een lus extra te lopen ofwel de wedstrijd te beëindigen. Het gebeuren vindt plaats te Olne in de Ardennen, tegen Soumagne.  Ja, ik weet dat ik dit eigenlijk niet mag zeggen. Maar ik ga het toch doen want ... 't is erover!

Ons Bacchusken is al zo'n drietal weken niet meer langsgekomen om te trainen. Een hardnekkige verkoudheid is hiervan de oorzaak. Dit mag vermoed ik geen probleem zijn voor ons Bacchusken qua conditie. Van zodra de trainingen met aangepast trainingschema starten zal hij wel snel zijn vorig niveau halen.

Zoals jullie kunnen lezen zijn diegenen die plichtsbewust naar de trainingen zijn gekomen meermaals blij geweest dat de andere leden van L8 wel naar de trainingen zijn gekomen anders was het een flauwe bedoening geweest.

Ons Zoignapken was zoals altijd steeds van de partij geweest en heeft steeds geprobeerd de trainingen van de Ventousekes mee te doen. De interval training op vrijdagavond laat zij echter aan zich voorbij gaan wegens te intensief.

Om de wagonnetjes van het Ventousetreintje terug op de rails te zetten heb ik op aanraden van Geert, Georges aangeschreven en een trainingschema met vier trainingsdagen gevraagd. 'k Hoop dat wij spoedig kunnen van start gaan met een aangepast trainingschema zodat de regelmaat en de discipline spoedig in de groep terug is zoals van ouds. Jaja, het is al een tijdje geleden dat er 7 Ventousekes op de training aanwezig waren.

Het moet niet Spartaans zijn, maar een beetje discipline mag wel. De spirit, de samenhorigheid, moet nog eens goed aangewakkerd worden. Er is nog werk aan de winkel. Ons Zoignapken en haar professioneel team zullen hun handen meer dan nodig hebben om hun pupillen in de pas te krijgen en in het gareel te houden.

Wordt vervolgd ...