zaterdag 26 maart 2011

Laat je af en toe eens gaan...

Dag mijn biekes! ('t is weer vroeg dag, want nu 4u52)

Het klopt :'De boog kan niet altijd gespannen staan'. Dat is een waarheid als een koe. Vooral voor de mannen van de Ventoux, die de laatste twee maanden toch al een tandje bijgestoken hebben.
Dus heb ik (de gróóóte chef) me gisteren vergevingsgezind opgesteld. En het was nodig.
Het begon al met de geplande bijeenkomst met Kaat, die dus gisteren zou plaatsvinden...Kent ge dat? Ge legt die afspraak vast, en dan plots begint het te regenen. Neen, geen hemelwater natuurlijk, maar excuses :
-ik kan niet, jong, de vrijdag moet ik naar Spamelot gaan kijken (onze Peresosis)
-het zal niet gaan voor mij, vrijdag, ik ga naar de zee (ons Duvelken); ik zit met vocht (we hebben je nog nooit zónder geweten!)
-shit jong, ons Anneken heeft voor vrijdag ne speciale menu met scampi's in gedachten; ik kan haar niet ontgoochelen...(den Tien)
Dus heeft onze Pluch de afspraak wijselijk verzet, naar 1 april en dat is géne vis hé jongens!

Over onzen Teddy gesproken. Die staat voor 't moment stijf van de verplichtingen. Is hij er maandag nog in geslaagd om samen met ondergetekende 8,5 km te doen (ja, acht en een half : wat een affront zeg, ge kunt beter in uwe zetel blijven zitten dan dat te doen), voor de rest van de week heeft hij ook niet veel uitgespookt. Woensdag belet. Donderdag en vrijdag bijscholing en op onchristelijk vroege uren uit zijn bed, dus gisteren 'rap content' met 12,5 km.
Ga daarmee naar de Ventoux zeg, met diene wieken tingel!

Ik zag er dus al redelijk groen uit toen we naar de training vertrokken, want van ons ventousekes zouden er maar twee aanwezig zijn. En ja, ik geef dat graag toe : dat is voor mij voldoende om er neerslachtig van te worden.
Sjans, daar komt onze Krollekop binnen, met ne smile 'van aan het linkeroor tot aan het rechteroor'. Dat maakt mijn humeur al wat beter. En ook den Tien arriveert onverwachts (men garage gekuist en op 't laatst toch nog besloten om te komen). Goe manneken!
Maar als gedreven 'mentale coatch' vind ik toch dat ik ze een lesje moet leren. Het moet maar eens gedaan zijn met dat slabakken. Als ge U engageert om iets te doen awel dan moet ge dat ook goed doen, vind ik .
Ik begin dus NIET te zagen, zoals de gewone doorsnee vrouw zou doen. Neen, ik neem op een meer subtiele manier wraak. Ik sluit mij voor de training aan bij een ander groepke (sorry, guys, dat ge mijn aangenaam gezelschap moest missen).
En het moet gezegd: ik heb er deugd van gehad. Sabine (de lichtvoetige hinde-40 kg nat gewogen) traint voor de Ten miles van A'pen. Johan en Geert (twee bomen van venten, allebei met een peperkoeken hartje, allee, zoals ik ze graag heb)trainen voor Brugge en Kortrijk. Een gezapig tempo, babbelen over koetjes en kalfjes, plannen maken over wedstrijden die we 'nog eens zouden willen doen'. De training is in een mum van tijd voorbij. Ik ben content. Zij ook.
Als we toekomen zijn onzen Teddy en de Krollekop al aan het stretchen, Armand is nog bezig. Een geluk dat er nog zoiets bestaat als de Gurt. Altijd klaar om de makkers te stimuleren en nog een toerken mee te lopen ...hij zou beter meegaan naar de Ventoux, we hebben nog een paar bedden over.
Maar de frustratie is nog niet helemaal weg en als we voorbij de frituur van Jurgen rijden, besluit ik er zelf het bijltje bij neer te leggen. Ik stuur Stokstaartje achter twee 'grote' pakken. 'Moet er een brochet bij' vraagt hij als hij al aan de deur staat. Ik aarzel, maar denk : als die van 8 zich allemaal zo laten gaan, awel dan ik óók... Een gróte, roep ik terug.
Schrans, schrans, mjam, majam . Ik krijg ze bijna niet op die brochet. (sorry mannen, ik begrijp dat jullie nu ook zin krijgen, maar pas op jullie lijn). De laatste twee stukjes vlees zijn nog niet op als ik in de badkamer sta. Ik ga met mijn gat naar den bascuul staan (de confrontatie uit de weg gaan, noemen ze dat) en bekijk mezelf in de spiegel. Eén stukje brochet in mijn linkerwang, één in mijn rechterwang. Ik lijk net een marmot...
Ik denk meteen aan mijne Peresosis, als hij zijn memorabele mop over die madam in de lift vertelt. Dan heeft hij ook zo'n schattige , bolle wangetjes.
Weg frustatie! Ik zie mijn ventousekes graag, zelfs al laten ze zich soms eens gaan.
Zoignapken

donderdag 24 maart 2011

Een donderslag bij heldere hemel.

Dag schatten!
Slecht nieuws dus. Ons Anne-Marieken heeft me -met de krop in de keel- laten weten dat ze besloten heeft niet mee te gaan naar de Provence. Mij verwonderde het niet. Ik had het al zien aankomen.
We kennen ons Anne-Mieken als een wijze madam, die goed nadenkt vooraleer ze iets zegt.
En ze heeft volgens mij de enige echte goeie beslissing genomen, nl. thuisblijven bij 'hare Marc'. Hij zal haar nodig hebben en dat beseften we ook al toen ze ons vorige vrijdag vertelde dat de Marc (alweer) een zware rugoperatie staat te wachten. En voor zoiets kan je de datum niet kiezen natuurlijk. We zullen je missen meisken. Maar je hebt beloofd dat je zoveel mogelijk de trainingen gaat meedoen, kwestie van ons mannen (alléén nog mannen, zeg, das niet te doen)
een hart onder de riem te steken. En dat waarderen we.

Wat vorige zondag betreft mogen we terugblikken op een prachtige dag en schitterende tijden. Alva was ruim vertegenwoordigd ook al bleek dat niet uit het klassement. Er zijn nl wat foutjes gemaakt bij de invoering van de inschrijvingen, zodat we een 3de plaats in de clubrangschikking (grootste vertegenwoordiging) aan onze neus zagen voorbijgaan t.v.v. Gent (15 deelnemers). Dus ook de euro's die eraan verbonden waren (100? 150? weet niet zeker, voor de club)
Hoe dat komt? Een deel van de ALVA-kes hadden zich onder Atletiek Land van Aalst ingeschreven (9) en een ander deel onder Alva (5).
Dat ze ginder in Sluis niet konden weten dat dit om één en dezelfde club ging, tot daar nog aan toe...Maar het blijft voor mij een raadsel dat we met 24 mensen aanwezig waren en er toch maar 14 bleken ingeschreven te zijn met aanduiding van een club?
De boodschap naar de toekomst : we moeten beter afspreken HOE we ons inschrijven en ook controleren of ze dat bij de organisatie wel degelijk UITVOEREN. Natuurlijk ben ik al in mijn pen gekropen om te protesteren, maar of we daar nog antwoord op krijgen is zeer de vraag.

De positieve berichten nu :
1.48 1.54 1.59 Moet daar uitleg bij? Ik denk van niet
'We zijn trots op jullie'...Ja, Ja, dat zijn de woorden van de Geert.
Erkenning die jullie écht verdienen!


Maar ook een pluim aan de mindere Goden. Ik denk dan bvb aan Johan De Waele (wiens goed gezelschap we ondertussen weten te pruimen) en zijne maat Geert Ost : beiden de 10 km in 57/ 58'. Hun eerste wedstrijd nota bene. Awel chapeau zeg.

En fair als we zijn, laten we niet na om te stoefen op de prestatie van ons aller Liesbet. Ook al heeft ze ons dierbaar 8 een tijdje geleden ingewisseld voor het meer prestigieuse 6, we kunnen haar mega -prestatie niet doodzwijgen. Armand geklopt met 3 seconden.
Armand...Of hoe iemand in de moeilijkste momenten van de wedstrijd toch nog aan materiële zaken kan denken, zijnde een flesken uit de gordel kwijt...50 meter teruglopen, flesken oprapen, en weer in gang. En zjoef...zo de kans op eeuwige roem verspeelt. Innige deelneming Armand!

Wij hebben de frisse pint gemist na afloop van het gebeuren, maar zijn dik content met de 24 kippevel-momenten.
Merci Alva!
Zoignapken (en Stokstaartje)

PS. Zondag ook een sms-ken gedaan naar onze vriend Luc (broeremans van Gino) om verslag uit te brengen en te informeren naar zijn gezondheidstoestand. Alhoewel ik het niet verwacht had , kreeg ik vrijwel onmiddellijk een antwoord van Luc. Een hartelijk proficiat voor iedereen.
Natuurlijk voelt hij zich nog zwak, zo kort na zijn ingreep. Maar dat komt allemaal weer goed.Hopelijk vindt hij de weg naar het park snel terug.

zaterdag 19 maart 2011

Uit de lappenmand kruipen... de koppekes bij elkaar steken en de batteriekes opladen ...

't Is weer een tijdje geleden dat ik nog eens in mijn pen gekropen ben. 'k Was precies onzen Gino met twee vingers in de neus, niet omdat het zo vlotjes allemaal liep ... . Neen, 't was nodig om mijn snot tegen te houden. 'k Ga jullie van verdere details besparen, maar om kort te zijn de verkoudheid van de bovenste luchtwegen is eindelijk achter de rug (met een antibiotica kuur er bovenop).
Vorige week en deze week kalm aan terug herbegonnen, dus de afgelopen twee weken niet al te veel kilometerkes gelopen. Enkel onzen Gino "Peiresaucisken" heeft zijn trainingen normaal afgewerkt. De andere leden van de Mont Ventousekes hebben allen wel iets aan de carrosserie en/of software problemen gehad en zodoende het eventjes rustiger aan moeten doen.
Onzen Kris "Duvelken" zijn problemen met de kuit zijn zo goed als achter de rug, eindelijk heeft hij zijn compressiekousen kunnen testen. Ons Anne-Marie bijt haar tanden stuk (niet omdat ze ons niet kan volgen) op de ijzertabletten dat de arts haar heeft voorgeschreven. Dat komt ook wel slim met haar, t'is een doorbijterken. Onzen Patrick "Krollebol" is zoals ons Mimi "Zoignapken" al heeft verteld oververmoeid de carnavalsperiode door gesukkeld. Ons Mimi zelf heeft het aan haar heup. Haar ventje doet al het mogelijke met zijn handjes om haar carrosserie op te blinken maar dat lijkt niet goed te vlotten toch. Ik vermoed dat hij liever met de carrosserie van ons Mimi speelt ... . Onzen Pascal heeft ook last van hielspoor en heeft de laatste week het wat rustiger aan moeten doen ingevolge een verkoudheid. Last but not least hebben wij onzen Armand "den Tien Hard" die schrik had niet meer te kunnen lopen wegens zijn dikke teen perikelen. Hij heeft van de arts het bericht gekregen dat drank niet de oorzaak van het probleem is.
Morgen is er voor enkelen onder ons een kleine test : de halve marathon van Sluis of de 10 Km van Sluis. De dames, ons Mimi en ons Anne-Marie gaan de 10 Km lopen. De jongens, onzen Gino, onzen Armand en onzen Hans, wagen zich aan de halve marathon. Volgens onzen Gino de eerste 5 Km aan rustig duurloop tempo. Jaja, ik ken dat ... . 't Zal weer vlammen worden.
Alhoewel, ze geven goed weer. 't Zal inderdaad zonnig zijn, ik hoop alleen niet te warm. Ik vrees enkel de wind. Ik hoop dat wij hem niet vol in het gezicht zullen krijgen. We zien wel ... .
Zoals onzen Armand zo mooi heeft gezegd : deelnemen is belangrijker dan winnen.
Tot morgen, hé.

maandag 14 maart 2011

Ik zien het zitten voor sluis

Beste vrouwkes en mannekes van L8

Ik heb gisteren tezamen met de maten en de matinnekes een goeie 21 km als training gedaan met nen teen volledig ingepakt met tape . Wel ik moet zeggen dat heeft zijn vruchten afgeworpen met andere woorden zonder pijn achteraf.
Dus beste sportievelingen ik zien er al naaruit nu zondag voor mijn eerste officïele halve marathon. Natuurlijk hoop ik de finish te bereiken voor jullie, achter jullie, naast jullie we zullen het wel zien maar binnenkomen is en blijft nog altijd het belangrijkste.

tot woensdag
Armand

het magische woord...

Joehoe!
Ik denk dat de Gino op bijscholing geweest is. Kwam hij daar toch vrijdag niet aandraven zeker met een nieuw BEGRIP , waar ZELFS DE SLIMSTE LOPER nog nooit van gehoord had,
zijnde : COHESIE. Samenhang dus.
Hij beweert dat met méér van die zogenoemde Co-dinges het uiteenvallen van een club, een groep onbestaande zou zijn. Straffe uitspraak van onze Peresocis. Ge voelt dat : daar is serieus over nagedacht. En dat verwondert ons niet. Hij loopt de laatste tijd zodanig sterk, dat hij -om de tijd te doden tijdens de trainingen- ook nog een beetje gaat filosoferen.
Maar hij heeft gelijk! En of hij gelijk heeft onze Gino!
Maar velen moeten dat nog inzien.

Wij, de mannen van L8 ( en in 't bijzonder de ventousekes) praktiseren dit gegeven al langer.
"We zuigen ons letterlijk aan mekaar vast". Er is geen ontsnappen mogelijk...
Ben je niet op de training (ook al heb je een geldig briefje van de dokter : "afwezig wegens karnaval") dan staan alle mogelijke comunicatiekanalen roodgloeiend : van e-mail, over sms en vaste telefoon, tot persoonlijke stalking aan de voordeur van de betrokkene.
Soms kan dat wel eens een beetje teveel van het goede zijn. Ik spreek bvb over onze Krollekop.
Heeft die sukkelaar zich tijdens datzelfde karnaval wel drie dagen lang moeten wegsteken zeker.
Tussen maandagavond en woensdagochtend heeft hij welgeteld 1 (één) uur thuis geslapen en dat allemaal om aan onze goedbedoelde supervisie te onstnappen.
Maar alles bij mekaar genomen, moet ik het onze Gino nageven: dat van die cohesie dat is echt een zéér wijze uitspraak. Dat men er maar een punt aan zuigt (alweer zuigen ), zeggen ze in Aalst.
Ander zeer goed nieuws komt van onze Rotsindebranding, onzen Armand. Vermits hij nog aan geen bijnaam geraakt is, stel ik voor om hem in de toekomst 'den Tien' te noemen. De insiders weten waarom, vooral de Gino!
Onzen Armand, den Tien dus,wel die heeft zich zondag ge-out. Ja, het wil weeral lukken, jullie denken weer in de verkeerde richting
Neen, onzen Tien, heeft zich op een zéér positieve manier geout, ttz.
en ik citeer "Als ik omwille van dienen tien, teen dus, dikke teen, zou moeten stoppen...dan zou dat wel veel pijn doen... Ik zou niet weten wat ik dan zou moeten doen ...Ik zou zeer in de put zitten..."
Kijk mannen, dat is nu een uitspraak naar mijn hart zie. Eindelijk enen die zijn verstand gekregen heeft. Het heeft wel wat geduurd, maar ge ziet dat het er toch uitkomt.
Als ik goed kan tellen zijn er dus al twee van de ventousekes die stilaan tot de jaren van verstand gekomen zijn.
Wat betreft dat jong veulen, onze kleinen, onze pluchen Teddy : dat is een ander paar mouwen.
Die is nog volledig ge-absorbeerd door een zeker 3-letterwoord (uitleg overbodig) :
'Ik ben vandoag me ons Inge achter een behaake geweist'
'Zedde geir noar die veirdracht over sportbehaakes geweist?'
enz, enz.
Dat hij nen echten tetten-man was, wisten we al langer. Maar nu begint hij er ook de fysieke gevolgen van te dragen, vind ik. Als hij zijn twee handen uisteekt, kun je ervan op aan dat ze juist
een cupke C-95 aangeven (laat dàt nu precies de maat zijn van ons aller Inge, sjans).
En dan nog van dat "fingerspitzengefuhl" gezwegen. Het lijkt wel of hij voortdurend met zes vingers (3 links en 3 rechts) de frekwentie en het volume van een transistorradioken aan het regelen is.
We geven hém nog wat tijd.
Saluut,
Zoignapken

vrijdag 11 maart 2011

De eerste keer...

Piep!

Ik denk dat HET vandaag gaat gebeuren:

Ik hebt er lang naar uitgekeken....
Ik wist dat het er ooit eens van zou komen....
En ik denk dat het nu zo ver is. ...dat ik er eindelijk klaar voor ben...
Het begint ook al te kriebelen, jullie kennen dat...

Dus heb ik iemand uitgenodigd om HET samen met mij te doen.
Want Het alleen doen, da's niet aan mij besteed.
Mijn verwachtingen zijn hoog gespannen.
Dit mag echt niet foutlopen. HET zàl ook niet foutlopen...

Om elke ontgoocheling te vermijden...
Heb ik er zelfs twee uitgenodigd om het dus met drie te doen
"Wat een lef !" hoor ik jullie al zeggen.
En jullie hebben gelijk. Maar ik kàn echt geen risico's nemen.

Het is mijn eerste keer.
HET mag niet mislukken . De teleurstelling zou te groot zijn.


Jongens, ja, ik ga vanavond herbeginnen!!!
Dus heb ik gisteren rap een SMS -ken gedaan naar ons Anne-Marieken en naar onze Gurt of ze vanavond mee komen trainen. Na twee weken out te zijn geweest zou het maar triestig zijn om alleen in het park rond te draven.

Zal L8 eindelijk weer voltallig zijn?Ik hoop het. Anders is er werk aan de winkel.

Zoignapken

dinsdag 8 maart 2011

sportbehaakes

Dag Mannekes!


Goed nieuws. Dankzij ons club (alweer) worden jullie in de gelegenheid gesteld om vrijdag as deel te nemen aan een informatievergadering. Ik kan jullie dit evenement ten zeerste aanraden.

Niet minder dan het vermaarde merk ANITA verleent immers zijn medewerking. ANITA, is zoals elke echte vent wel weet, na Marie Jo en Simonne Perele, de best genoteerde producent van...

Jajajajajajaj ... juist :


S P O R T B E H A A T J E S


Wie een prestigieus plan als de "beklimming" van de Mont Ventoux op zijn agenda zet, heeft recht op het beste van het beste, vind ik. Dus zéker gaan voor dé beste bescherming van de weke delen. Staan jullie een beetje weigerachtig tegenover dit voorstel? Niet doen!!!

Weten jullie niet dat de borsten tijdens het joggen (en joggen doen jullie al een tijdje niet meer, jullie zijn nu volwaardige atleten en die lopen...) een achtvormige slingerbeweging maken bij elke twee passen die men zet? Sjonge, sjonge : zeer schadelijk dus voor het oh zoo weke borst(jes)weefsel. Het zou dus zeer onvoorzichtig zijn om jullie tegen eind mei enkel te voorzien van nieuwe fluoricerende loopschoenen of een buitensporig dure merkbroek. Dat mag natuurlijk ook. Maar hou nog een paar honderd euro's over en investeer béter, in de onontbeerlijke sportbeha van ANITA.

Dus wees er als de kippen bij op vrijdag 11/3 in de gebouwen van de Confederatie Bouw -Kareelstraat in Aalst.

Met dank aan onze Geert, mede aan wie we dit schitterend initiatief te danken hebben.

Zonder dank aan ,

Zoignapken


PS. De commercieel medewerkster van bovengenoemd merk deelt mede dat hun produkt enkel geleverd worden in A-B en C-cupkes. De D-cupkes vallen dus uit de boot. (Sorry, Krollekopken)