Maandag 21/05/2012 wordt met stip de belangrijkste dag in de annalen van de Ventousekes. Om 08u00 neemt de dag een rustige start, ondanks de regen valt de temperatuur nog vrij goed mee. Vanop het terras zien wij de Mont Ventoux liggen, gehuld in een grijs dik wolkendek.
Aan de ontbijttafel wordt beslist om de uitdaging toch aan te gaan en om tegen de middag de Kale Berg op te lopen. Ons Duvelken maakt zelf zijn portie volkoren spaghetti klaar, ikzelf ga voor een portie havermoutpap met chocolade korrels. De andere Ventousekes houden het bij een gewone boterham met confituur of choco. Er wordt afgesproken om tegen 11u00 te vertrekken richting Malaucène.
Net voor het vertrek wordt het duidelijk dat deze sequel een echte battle gaat worden tussen de Ventousekes van 't stad en het Ventouseke van 't dorp. De sfeer blijft desondanks ontspannen en gezellig. Ons Duvelken en ons Peiresaucisken zijn zonder meer gedegen concurrenten van elkaar, beiden laten geen gelegenheid voorbij gaan om dit duidelijk te maken.
Omstreeks 12u00 zijn de Ventousekes klaar voor het vertrek. Iedereen ziet het zitten, zelfs met de vingers in de neus.
Wat de drijfveer voor de Ventousekes is om deze battle of deze uitdaging aan te gaan is voor de volgers van het blog misschien wel duidelijk. Voor diegenen die niet mee zijn, zal volgende foto meer duidelijkheid geven.
Tijdens de beklimming hebben wij opnieuw kunnen rekenen op een zeer enthousiast en gedreven team van helpers. Veel dank gaat uit naar ons Anneken, ons Chouken, ons Cindieken, ons Philomène, ons Zoignapken en ons Tientjen. Sommige helpers waren soms iets te gedreven bezig, zoals volgende foto mooi illustreert. Ons Duvelken was door deze daad wel even het Noorden kwijt.
Het was nog geen 15u00 toen de top drie de eindstreep, in niet bijzonder goede weersomstandigheden, had overschreden. Ons Peiresaucisken - het Ventouseke van 't dorp - mag zich triomfator van de sequel noemen. Hij gaat ons Duracelleken - winnaar van de eerste editie - voor en ons Duvelken - de uitdager. Hierna enkele sfeerbeelden van de aankomst van de top drie.
Ons Peiresaucisken heeft zijn overwinning dik verdiend, hij mag zich zeer zeker outen als triomfator. Hij heeft samen met de Ventousekes de trainingen meegemaakt als voorbereiding op deze uitdaging. Ook aan het sportdieet heeft hij zich strikt gehouden, met duidelijk gewichtsverlies tot gevolg.
Maar de ware reden van de overwinning van ons Peiresaucisken moet echter wel in het spirituele gezocht worden. Hij is de enige geweest die in Buis-les-Baronnies met een schietgebedje de hulp heeft ingeroepen van de Heilige Sint Joseph.
Voor het nemen van de persfoto's achteraf hebben wij beroep moeten doen op enkele Japanners die op de top zijn langs gekomen. De top van de Mont Ventoux was dit jaar echt desolaat, tijdens de beklimming zijn ons amper 3 wielrenners voorbij gereden.
Voor de annalen zijn dit de uitslagen van de gladiatoren die de uitdaging zijn aangegaan :
 |
| Eindtijd : 2u46min |
 |
| Eindtijd : 2u49min |
 |
| Eindtijd : 2u52min |
 |
| Eindtijd : 2u59min |
 |
| Eindtijd : 3u07min |
 |
| Eindtijd : 3u19min |
Eenmaal thuis hebben wij ons tegoed gedaan aan een frisse Orvalium en een lekkere maaltijd ons geserveerd door het keukenteam. De lekkere malse biefstuk met gebakken aardappeltjes en diverse verse groentjes hebben ons gesmaakt.
Om af te sluiten willen de Ventousekes vanuit Frankrijk een riem onder het hart steken van de Roparunners, die volgend weekend hun uitdaging dienen aan te gaan. Jongens en meisjes ga ervoor en veel succes.
Patje (krollekop), en de rest van de Ventousekes proficiat met jullie prestatie,nog een prettig verblijf verder.
BeantwoordenVerwijderenmvg
Henk