Week 13 ... ondanks Oiljst carnaval niet afgeven ... de noveenkaarsen van ons Duvelken ... de ziekenboeg geraakt goed gevuld

Dinsdag 21/02/2012 snel nog een sms-ken naar ons Zoignapken om te zien of ze de training kan meelopen. Na een positief antwoord, ons Zoignapken vlug gaan ophalen en het toertje via de Tragel en het jaagpad richting Gijzegem doen. Ter hoogte van de Wiezebrug vraag ik of ons Zoignapken zin heeft de Wiezeburg op en af te lopen in plaats van het normale blokje in Gijzegem. Ons Zoignapken zegt dat ik naar haar niet moet kijken en de Wiezebrug best kan doen omdat ik haar toch zal inhalen. Zo gezegd, zo gedaan.

Wanneer ik aan de Wiezeburg begin, is ons Zoignapken van geen kanten meer te bespeuren. Ik denk die is al aan de andere kant van de brug, ik drijf het tempo wat op. Op de top van de brug merk ik niemand aan de andere kant van de brug op, ook in de straat in richting Gijzegem-Dorp is ons Zoignapken niet meer te zien. Ik geraak lichtjes in paniek, waar kan ons Zoignapken toch zitten. Ze zal toch niet weer gevallen zijn zeker, vraag ik mij af. Wanneer ik de top aan de andere kant van de brug bereik kan ik het looppad naast de brug zien liggen, ik zie ook nergens ons Zoignapken. Oef, ... ze is niet gevallen. Maar waar is ze dan?

Opnieuw versnel ik. Ik moet ons Zoignapken zeker voor het fietspad zien in te halen, anders weet ik niet of ze het blokje al dan niet is begonnen. Ik begin toch meer en meer in paniek te geraken, waar zit ons Zoignapken nu toch. Ja, ons Zoignapken moet niet meer afkomen dat zij niet snel meer kan lopen. Bullshit, ze kan nog verduiveld goed en snel lopen.

Aan de steenweg ter hoogte van het Sint Vincentiusinstituut is ons Zoignapken ook al niet op te merken. In de Damkouterbaan kom ik een wandelaarster (blijkt later de vriendin van onzen Carlos te zijn) tegen, ik vraag haar of ze een loopster volledig in het zwart is tegengekomen. Neen Hans, antwoord zij. Pas dan herken ik haar, ik roep haar nog na de groeten te willen doen aan Carlos. Ik versnel opnieuw mijn pas als ik achter mij opnieuw mijn naam hoor roepen. Wanneer ik mij omdraai zie ik ons Zoignapken in gesprek met de wandelaarster. Mijn hartje maakt een vreugdesprongetje. Hoera ... ons Zoignapken is terecht. De hartslag zakt onmiddellijk een tiental slagen.

Ons Zoignapken was blijkbaar rechtdoor gelopen, langs Gijzegem-Dorp. Ze pakt tevens uit met een luguber verhaal. Zij heeft om wat tijd te winnen even halt gehouden aan de etalage van de begrafenisondernemer, wat men de dag van vandaag allemaal verkoopt zegt zij : een kist in de vorm van een piano of een urne in de vorm van een piano.

Na 13,25km en 1u23 later komen wij opnieuw in Hofstade aan. Ik ben goed op tijd om naar Aalst te gaan voor de popverbranding.

Donderdag 23/02/2012 ben ik alleen even gaan loslopen op het fietspad. 7,44km in 48min24.
Vrijdag 24/02/2012 naar de chalet voor de geplande training. Ons Tientjen had via mail al laten weten niet aanwezig te zijn wegens griep. Hij meldt in bed te liggen met 39,5° koorts. De 10 miles van Oostende-Brugge komen voor hem te vroeg laat hij in hetzelfde mailtje weten.
Ons Duvelken maakt direkt een vreugdekreet bij het horen van het nieuws van ons Tientjen. Hij zegt dat zijn noveenkaars haar werk heeft gedaan. Hij heeft voor elk Ventouseken een noveenkaars gekocht en deze op de schouw geplaatst. De bedoeling is dat iedereen uitvalt zodat hijzelf als enige de Kale Berg zou kunnen oplopen.
Ons Bacchusken sukkelt tegenwoordig met zijn hielspoor, ons Krollekopken heeft nog steeds last van de bilspier en ook ons Tientjen is nu even uit . Ons Duvelken hoopt alvast op een goede uitslag in Oostende-Brugge nu een grote concurent is uitgevallen. De training verloopt verder vrij rustig. Ons Duracelleken en ons Liesbeth zijn eveneens van de partij. Wij lopen twee toeren in het park en wij vervolledigen met nog eens tweemaal de wintertoer te lopen. Wij leggen de 11,62km af in 1u16. Iedereen is tevreden en wij hebben nog eens goed kunnen lachen met de opmerkingen van ons Duvelken.
Zondag 26/02/2012 ons Duvelken, ons Krollekopken en ons Peiresaucisken zijn de andere vertegenwoordigers van de Ventousekes. Ons Zoignapken gaat samen met onzen Willy (terug na enkele problemen met de gezondheid) trainen. Ons Ilse (kennis van ons Peiresaucisken), Onzen Paul, Onzen Wim en onzen Johan vervolledigen ons groepje. Na 1 toertje houdt ons Krollekopken het voor bekeken, het is vlot gegaan maar hij wil toch niets forceren. Na goed 6km zegt onzen Wim (net terug vanuit Warth - Oostenrijk) dat het net is of hij zijn skilatten nog aan heeft. Ik toon hem dat hij de langlauf-beweging moet maken en dat het dan veel vlotter zal gaan. Na twee passen voel ik een pijnscheut in de rechter kuit en is het voor mij "game over".
Ik beslis onmiddellijk het voor bekeken te houden en ik wandel al hinkend terug naar de chalet. Omdat het diepvriesvak dicht zit ben ik naar de kantine gegaan om ijs te halen voor het behandelen van de zere plek in mijn rechter kuit.
Bij het binnenkomen merkt ons Duvelken op dat hij mijn noveenkaars ook mag uitblazen en dat diens kansen in Oostende-Brugge met de minuut stijgen. 't Is maar te hopen dat hij voor zichzelf de goede noveenkaars heeft aangeschaft.
Ja, de ziekenboeg geraakt goed gevuld op deze manier. Wij hebben wel geluk dat wij nog een tijdje van ons doel zijn verwijderd.
Ik vraag mij trouwens af hoe onze Maltezerkes het er vanaf hebben gebracht ginder in Malta. Ik denk dat wij snel een nieuwsbrief mogen verwachten met de resultaten.

Week 15 ... de snelheden blijven hoog ... de 1ste bergtoppenraad der Ventousekes ... kleine mankementjes ...

Dinsdag 07/02/2012 zijn van de Ventousekes enkel ons Tientjen en onzen Patrick verschenen op de training. Ons Tientjen had "den Roxy" (den Jack Russell van zijn dochter) nog eens bij. Om niet altijd hetzelfde toertje te moeten lopen hebben wij besloten om de Ring tegenwijzers in (Parklaan, Brusselse Steenweg, Albrechtlaan, Leopoldlaan, Heilig Hartlaan, Boudewijnlaan, Gentse Steenweg, Capucienenlaan, Leo De Béthunelaan, Parklaan) af te lopen. Dat was ondertussen alweer meer dan een jaar geleden dat dit nog eens op het programma had gestaan.  Precies na 10km zijn wij terug aan de chalet gearriveerd en dit in 57min35. Ons Tientjen stak het natuurlijk op "den Roxy", dat jong beestje had er zin in na een tijdje niet te hebben meegelopen met de Ventousekes. Jaja ... na de Hivernales had ik van de training toch wat anders verwacht.

Woensdag 08/02/2012 had ik 's avonds permanentie op het werk hierdoor diende ik de training in mijn eentje afwerken. Ik had aan ons Zoignapken al laten weten dat ik dat wel goed vond omdat ik dan trager kon lopen. Dat was natuurlijk even buiten mijzelf gerekend. Niet dus ... was het de koude of het feit dat ik alleen liep? Ik weet het niet, maar na 1u20 had ik de training van 13,68km toch achter de kiezen.

Vrijdag 10/02/2012 was er een intervaltraining voorzien. Ons Duvelken, ons Krollekopken, ons Tientjen, ons Zoignapken, ons Liesbeth en onzen Patrick waren ook van de partij. Ons Tientjen, ons Liesbeth en onzen Patrick hadden zin om de intervaltraining buiten te doen op het normale toertje Erembodegem/Nieuwerkerken. Ik heb hiervoor gepast, ik wou de intervaltraining binnen te lopen omdat ons Duvelken, ons Krollekopken en ons Zoignapken binnen in het stadspark zouden blijven.

Van ons Duvelken en ons Krollekopken heb ik tijdens mijn recuperatie momenten vernomen dat zij ondertussen al enkele malen indoor zijn gaan trainen. Zij hebben de raad gegeven om zeker een listing op te stellen op het ogenblik dat  de andere Ventousekes van start zouden gaan met de indoor training. De reden hiervoor is dat er toch een gebrek aan loopbanden blijkt te zijn. Er staan vijf toestellen en deze worden ook door andere personen gebruikt. Voor ons met de langdurige trainingen in het vooruitzicht is dit natuurlijk minder goed nieuws. Wordt zeker nog vervolgd ...

De intervaltraining heb ik na 11,81km en 1u14 met een goed gevoel beëindigd. Alhoewel ... in de rechter kuit had ik een vreemd gevoel, geen uitgesproken pijn.

's Avonds om 20u30 werden de Ventousekes ten huize ons Krollekopken en ons Cindieken verwacht voor de 1ste Bergtoppenraad der Ventousekes. De gastvrouw en -heer hebben ons warm onthaald. Ons Zoignapken en ons Stokstaartjen hadden voor de catering gezorgd. Zowel het eten (spaghetti) en het dessert (rijstpap/chocolademousse) waren top. Naar Ventousekesnormen lekker, goed en vooral ... heel veel. En zeggen dat een enkeling na de training al een maaltijd van 18 smoutebollen had genuttigd, inderdaad ... ons Tientjen had blijkbaar de voorafgaande mail niet volledig doorgenomen en had het gedeelte van de catering niet goed gelezen.

De 1ste Bergtoppenraad der Ventousekes is uiteindelijk uitgelopen tot na middernacht. Langer konden wij echt niet blijven want ons Krollekopken moest vroeg uit de veren om naar de wekelijkse zaterdagmarkt te gaan. De violen zijn gestemd en verschillende taken zijn verdeeld voor wat betreft het regelen van het vervoer. Verder was alles precies nog wat ... een ver van mijn bed show. Wordt vervolgd ...

Zondag 12/02/2012 zijn ons Peiresaucisken, ons Bacchusken (de terugkeer van een verloren zoon), ons Katia, onzen Paul (terug van een deugddoende skivakantie) en nog enkele Alvalieterkes meegelopen naar de Abdij van Affligem, dit voor een toertje van 16km. Al snel was duidelijk dat het een snelle training zou worden. Vrij vlug liepen wij tijden van rond 6min per kilometer. Na het oversteken van de Brusselbaan ter hoogte van de Hogeweg zijn de kilometertijden zelfs in de buurt van de 5min gekomen (tussen 5,30 en 5,15). Ik moet zeggen het liep vlot en met het tempo zelf had ik geen problemen, tot ... Op de Affligemdreef, ter hoogte van het klooster, heb ik plots last gekregen in de rechter kuit. Het had iets van een kramp of iets dergelijks, echt pijn had ik niet. In elk geval kon ik het tempo niet meer aanhouden en diende ik snelheid te minderen. Gelukkig had onzen Wim het ook lastig met het tempo en kon ik hem zo wat gezelschap houden. Ter hoogte van de Zeebergbrug hebben ons Peiresaucisken, ons Katia en onzen Paul zich bij ons gevoegd. Zij vonden ook dat het tempo te hoog lag en dat uitlopen zeker nodig was. Volgens hen zou de koude er voor iets tussen kunnen zitten dat ik last had in mijn rechter kuit.

Na een verfrissende douche thuis had ik last bij het afdalen van de trap. Ik ben toen gestart met het behandelen van de kuit met ijs en met ontstekingsremmende zalf.

Dinsdag 14/02/2012 was de last zo goed als verdwenen. Ik heb dan maar besloten te proberen of het zou lukken mijn trainingsprogramma af te werken. Wanneer ik pijn zou krijgen zou ik de training stoppen. Ons Tientjen en onzen Patrick waren ook van de partij. Ons Tientjen en onzen Patrick stonden erop om mij te vergezellen tijdens de training. In totaal hebben wij 11,5km gelopen in 1u24. Jaja ... ons Tientjen en onzen Patrick zijn de ganse tijd bij mij gebleven en hebben het voor hun toch wel trage tempo gelopen. Chapeau en bedankt hé mannen voor de steun.

Op het einde van de training heeft ons Tientjen wel gevraagd of ons Zoignapken naar de woensdag trainig zou komen en of ik dan met haar zou willen lopen. Op die manier was ik niet alleen en konden de jongens een snellere training lopen. Ons Tientjen kan gerust zijn, de afspraak met ons Zoignapken is al geregeld en bevestigd.

Zo zie je maar ... de Ventousekes zijn er ook voor elkaar zowel in goede, als in minder goede tijden.

Droevig nieuws uit het Ventousekes kamp ... mooie resultaten tijdens de Hivernales Bosvoorde ... Ventousekes parcours in prachtig winterlandschap ...

Het zat er al een tijdje aan te komen. Reeds geruime tijd hebben wij ons Bacchusken moeten missen tijdens de trainingen van de Ventousekes, de oorzaak hiervan is hielspoor.

Sedert vorig jaar sukkelt ons Bacchusken met hielspoor, alleen is de last niet meer te dragen. Ons Bacchusken gaat in eerste instantie proberen met een shock-wave therapie soulaas te brengen tegen de weerbarstig pijn in de voeten. Hij heeft laten weten dat hij slechts één maal per week aan trainen toekomt omdat hij van de training zeker drie dagen last ondervindt en hij er zich al begint naar te houden.

Ik moet er wel bij vertellen dat ons Bacchusken het gematigd positief blijft bekijken en toch nog stiekem hoopt om mee naar Frankrijk te kunnen afreizen. Ons Mieken daarentegen heeft via sms laten weten dat haar ventje niet zal kunnen meegaan naar voor "The sequel".

De Ventousekes hopen uiteraard dat wij ons Bacchusken mee kunnen nemen naar Frankrijk; om zijn expertise op gebied van wijn; om zijn aangenaam gezelschap en om het sportieve avontuur dat hij aan zich zou moeten laten voorbijgaan.

Wordt zeer zeker vervolgd... .

Zondag, 05/02/2012, vroeg uit de veren om mij klaar te maken voor de Hivernales te Bosvoorde. Tussen 07u45 en 08u00 zou ons Peiresaucisken bij mij langskomen om vervolgens ons Tientjen op te halen. Uiteindelijk is ons Peiresaucisken er om 08u20 doorgekomen en zijn wij rond 08u40 kunnen vertrekken richting Bosvoorde.

Via de Brusselse binnenstad zijn wij rond 09u40 in Bosvoorde aangekomen. Ons Zoignapken - ja, wie anders - had ondertussen onze startnummers al afgehaald, kwestie van ons niet al te zenuwachtig hoeven te maken voor de start.

Iedereen had het moeilijk met het kiezen van het aantal laagjes kleding men zou aandoen, buiten was het toch nog steeds -5° Celcius. Het winterzonnetje was wel van de partij, evenals met momenten die gure bries waardoor de gevoelstemperatuur toch een flinke knauw kreeg. Onzen Willy - van de partij als toeschouwer - zou onze truien in bewaring met de bedoeling ons deze terug te geven bij onze aankomst.

Omstreeks 10u40 is het startschot gegeven en konden wij - Ons Peiresaucisken, Ons Tientjen, Yves en ikzelf - aan onze 20km beginnen. In de start nog even snel afscheid genomen van ons Zoignapken en ons Stokstaartjen, alsook nog verschillende Alvalietertjes die aan de 10km deelnamen.

Ons Peiresaucisken en Yves hebben in de straten van Bosvoorde het tempo aangegeven, wegens te druk op de straat hebben wij gebruik gemaakt van het voetpad om vlot door te kunnen lopen. Na het oversteken van de grote baan richting Zoniënwoud is tijdens de klim ons Tientjen vooraan komen postvatten. Hij zou daar de ganse wedstrijd blijven zitten om het tempo aan te geven.

Ons Peiresaucisken heeft in de aanvangsfase verschillende malen de opmerking gemaakt dat het tempo redelijk hoog was. Omdat het op dat ogenblik lichtjes bergaf liep, hebben wij gedacht dat het daaraan lag dat onze snelheid zo hoog was. In elk geval ik heb mij in de achterste gelederen opgehouden en mijn eigen tempo trachten te lopen, met de hartslag was alles in orde. Bergop ging deze goed de hoogte in en bij de afdalingen kon ik ondanks een snel tempo mijn hartslag terugbrengen naar de hartslag bij begin van de klim.

Wanneer wij even op de weg dienden te lopen heeft ons Peiresaucisken het moeilijk gekregen. Net voor de bevoorrading rond 10km heeft hij samen met Yves een gaatje moeten laten vallen. Ik heb even getwijfeld en heb toen de beslissing genomen om naar ons Tientjen toe te lopen. Samen met ons Tientjen ben ik verder gelopen.

Het liep allemaal soepel en het prachtige winterlandschap gaf ook een extra boost om blijven door te gaan. De klimmetjes nam ons Tientjen voor zijn rekening, de afdalingen lagen mij duidelijk wat beter dan ons Tientjen.

Op zo'n drietal kilometer van het einde heb ik even een klein dipje gehad en dacht ik dat ik ons Tientjen zou moeten laten gaan. Gelukkig hadden wij op dat ogenblik een lichte afdaling waarbij ik tijd had om te recupereren en opnieuw tot bij ons Tientjen te komen. Samen zijn wij dan de laatste kilometers ingegaan. Zij aan zij zijn wij naar de finish toe gelopen.

In de laatste afdaling zijn wij als twee blokken naar beneden gelopen. Ik heb de laatste bocht als eerste aangesneden, ons Tientjen volgde binnen de 2 meter. Plotseling hoorde ik iets vallen, gevolgd door de stem van ons Tientjen "Mijn drinkfles. Dat kan ik niet laten liggen.". Even was ik van slag en heb ik mij wat ingehouden, niet goed wetend wat te moeten doen. Ik ben dan maar verder gelopen om als eerste Ventouseken de finish te halen.

Volgens mijn Garmin in 1u45, ons Tientjen is vervolgens aangekomen in 1u46 en ons Peiresaucisken behaalde de finish in 1u53. Voor de analen dien ik er volledigheidshalve bij te vermelden dat wij in totaal 767 hoogtemeters hebben gemaakt.

Dankzij de hulp van Murphy ben ik erin geslaagd ons Tientjen de overwinning te ontfutselen. Ik moet er wel bijvermelden dat zo'n overwinning toch zoet smaakt. Beste Tientjen mijn excuses hiervoor.

Ik hou mijn hart nu al vast voor de revanche van ons Tientjen, ... wordt vervolgd.

Koud ... kouder ... sneeuwdecor ... een beetje Pluchken Teddy weer ...

Op 31/01/2012 op mijn eentje gaan trainen; het fietspad op en af om er vervolgens in Gijzegem nog een toertje van 3km aan te breien. Gelet op de gure Noord Oosten wind ben ik eerst naar Gijzegem gelopen, kwestie van de kopwind niet te hebben wanneer je al goed bezweet bent. In totaal heb ik solo 11km gelopen en ik moet eraan toevoegen dat het best goed koud was. Vooral de gevoelstemperatuur was behoorlijk laag.

Woensdagmorgen, 01/02/2012, snel nog een sms-je naar ons Zoignapken gedaan om te zien of zij samen met mij 's middags wou gaan trainen. Mijn sms-je was nog niet goed verstuurd of ik had al een antwoord : "Oke. Tot sebiet.". Om 12u40 zijn wij vertrokken voor een training van uiteindelijk 15km. Via het fietspad zijn wij naar Kerrebroek gelopen om zo onder het viaduct door te steken naar de Tragel. Via de Tragel en de Bergweg zijn wij aan Van Den Nest het jaagpad richting Wiezebrug opgelopen. Op het jaagpad hadden wij opnieuw kopwind. De temperatuur was lager dan op dinsdag, alsook had de gevoelstemperatuur een serieuze knauw gekregen. Gelukkig scheen het winterzonnetje volop waardoor je - ondanks de koude - toch nog een behaaglijk gevoel had. In Gijzegem hebben wij dan het toertje van 3km erbij gedaan en zijn wij vervolgens via het fietspad terug naar "casa" Zoignapken gelopen.

Op vrijdag, 03/02/2012, ben ik om 18u00 naar de training gegaan. Door de sneeuwval - die het gehele land in zijn greep had - ben ik pas tegen 18u15 aan de chalet gearriveerd. Geert De Brouwer en Liesbeth waren de enigen die aanwezig waren. Geert was op Elke aan het wachten om te trainen en Liesbeth wou 10km trainen. Voor de Ventousekes was normaal gezien een training voorzien van 6km. Volgens Liesbeth hadden zowel ons Tientjen en onzen Gurt gemeld dat zij naar de training zouden komen. Rond 18u30 is Elke in de chalet aangekomen en zijn wij vertrokken voor enkele rondje langsheen het verlichte winterpad en de sportvelden (+/- 2,2km/ronde). Het looppad lag ondertussen onder een sneeuwdekentje van zo'n 4-tal centimeter. De sneeuw maakte een aangenaam krakend geluid onder de zolen van onze loopschoenen. Door de weerkaatsing van de straatverlichting op de sneeuw was het niet nodig om rond de sportvelden met een looplamp te lopen. De zichtbaarheid was goed. Na de eerste ronde is ook Patrick De Man komen aansluiten. Samen met Geert hebben wij nog even enkele bruine kroegen (de Madelon, de Amber, de Hopzaal, het Groen Kruis, den Tuf-tuf club, Van der Elst, ...) en frietkoten (den OK, Wilfriet, den vettigen delper, ... - waarvan de meesten vandaag de dag uit het straatbeeld van Aalst zijn verdwenen - uit onze jeugd de revue laten passeren. Ja, de nostalgie droop ervan af. Na drie rondjes heb ik het voor bekeken gehouden, de anderen zijn verder gelopen voor nog 2 extra rondjes. Op het ogenblik dat ik naar de auto ging zijn Elke, Patrick DM, Geert en Liesbeth gepasseert om hun laatste rondje aan te vatten. Ik heb als het ware de bel voor hen geluid.

Momenteel is het nog een beetje afwachten of de Hivernales te Bosvoorde van morgen, 05/02/2012, zal doorgaan. Door de sneeuwval en het vriesweer zou de omloop - met enkele steile hellingen - er zeer gevaarlijk kunnen bijliggen. Het is best mogelijk dat hierdoor de wedstrijd wordt afgelast. Wij hopen stiekem dat hij doorgaat, maar we zien wel ... veiligheid voor alles.

Jullie vernemen het later in geuren en kleuren.