dinsdag 31 januari 2012

Intervaltraining ... verslag van "de slag om de Ardennen" ... toerken naar de abdij van Affligem ...

Het past in de agenda van de Ventousekes beter om de interval tijdens de vrijdag training te laten plaatsvinden in plaats van op de vooropgestelde dinsdag training. Vrijdagavond, 27/01/2012, waren vier (ons Duvelken, ons Krollekopken, ons Tientjen en ikzelf) van de zeven paraat om toch een behoorlijk lastige intervaltraining af te werken. Wij kregen tijdens de training de morele steun van Liesbeth, Katia en Patrick. 
Op het programma - na een kleine aanpassing - stond 2,2km inlopen; gevolgd door 6 maal de dreef opwaarts (+/- 400m) lopen in overslagpolstempo; met telkens de dreef afwaarts in herstelduurlooptempo; om vervolgens te eindigen met een uitloop rondje van +/- 3km.
Iedereen keek op tegen de intervaltraining, het was ook de eerste keer dat wij 6 maal de dreef naar boven zouden oplopen. In het verleden hadden wij hem wel al eens 4 maal opgelopen, maar toch ... 6 maal is toch nog altijd 2 maal meer.
Na 4 maal de hartslag min of meer onder controle gehouden te hebben, zijn de laatste 2 maal toch iets sneller gelopen dan ik voor mijzelf in gedachte had. Bij de laatste maal was op 50 meter van het einde voor mij het vat af, maximale hartslag net geen 180 slagen/minuut. Ik moet wel zeggen dat tegen het moment dat wij de dreef opnieuw zouden oplopen, de hartslag gedaald was tot zo'n 130 slagen/minuut.
Uiteindelijk zijn wij uitgekomen op 10,65km en wat vooral belangrijk was ... met een heel goed en voldaan gevoel.
Na de training zijn ons Tienjen, ons Duvelken en ikzelf - samen met ons Zoignapken en onzen Patrick - nog even een kijkje gaan nemen in de fitnesszaal waarvan ons Tientjen de uitbater kent van vroeger. De fitnesszaal heeft een vijftal loopbanden - die een maximaal stijgingspercentage tot 20% aankunnen - niet onbelangrijk voor de Ventousekes natuurlijk. Tijdens de trainingen op de loopband zullen stijgingspercentages tussen 9% tot 11% ons niet wereldvreemd zijn en zeker geoefend worden. Ook de andere apparatuur zag er degelijk uit. De beslissing was snel genomen toen wij vernamen dat een 10-beurtenkaart kon genomen worden. Ons Duvelken was meteen al aan het berekenen wanneer hij zijn extra lange training op de loopband zou kunnen afwerken. Vorig jaar was ons Duvelken het enige Ventouseke dat het volledige parcour van de Mont Ventoux indoor op de loopband heeft gelopen. De vooruitzichten zijn goed, iedereen kijkt er naar uit om terug op de loopband te staan en opnieuw de stijgingspercentages in de benen te voelen.
Zondagmorgen, 29/01/2012, was ik even in paniek toen er om 09u30 bij aanvang van de opwarming nog geen enkel Ventousekes present was. Ik dacht al dat ik op mijn eentje naar de abdij van Affligem zou kunnen lopen toen ik ons Duvelken met zijn spullen naar de chalet kwam gestapt. Tegen het einde van de opwarming waren ons Krollekopken, ons Tientjen en onzen Patrick ook aangekomen. Na de stretching is ook ons Peiresaucisken gearriveerd, nog even van schoeisel wisselen ... en wij weg.
Tot aan de Hoge Weg te Erembodegem verloopt ons toch langsheen de Dender aan een vrij rustig tempo mede omdat ons Peiresaucisken ons uitgebreid verslag doet van zijn "Slag om de Ardennen" te Olne. Ons Peiresaucisken is heel enthousiast over de wedstrijd. De wedstrijd is behoorlijk zwaar zo lijkt : steile klimpartijen en afdalingen, lopen doorheen de bedding van beekjes en ga zo maar verder. Tijdens de bevoorrading krijgt men ondermeer peperkoek, zoute chips en rozijnen. Volgens ons Peiresaucisken hebben diegenen die niet van de bevoorrading gebruik hebben gemaakt er snel de brui moeten aangeven. Er was een allegaartje van verschillende nationaliteiten aanwezig (Duitsers, Nederlanders, Vlamingen, ... amper wat Walen). De verstandhouding was zeer goed volgens onze verslaggever van dienst, zo blijft men na het startschot nog even staan praten met de collega's alvorens uiteindelijk toch van start te gaan. Na twee toeren (+/- 23km) en 2u50 heeft ons Peiresaucisken het voor bekeken gehouden; meer uit vrees om te ver te gaan of zich te forceren, dan omdat hij niet meer kon. Tijdens de wedstrijd is ons Peiresaucisken en BV tegen het lijf gelopen en niet de minste ... Tomtesteron. Jaja, die van de "Marathon des sables" en "Dos cervecas por favor". Mijn ellebogen voelen nu reeds aan wat een van de volgende uitdagingen van de Ventousekes zal zijn.
Vanaf de Hoge Weg komt ons Tientjen in de voorste gelederen postvatten en dan weet je het wel zeker. Samen met ons Peiresaucisken loopt hij wat van ons weg op het pittige eerste gedeelte van de klim. Samen steken wij de Brusselbaan over in de richting van Affligem. Het tempo wordt door ons Peiresaucisken en ons Tientjen aangegeven, ondertussen lopen wij toch al tegen een gemiddelde van 9,4 km/uur. Het laatste stuk van de klim naar de abdij van Affligem merk ik dat ons Duvelken versnelt en het kloofje van een tiental meter op ons Peiresaucisken en ons Tientjen dichtloopt. Ik doe hetzelfde en ik hoor dat ons Krollekopken en onzen Patrick ook volgen. Wanneer ons Peiresaucisken en ons Tientjen de hete adem van ons Duvelken en mijzelf in hun nek voelen, gaat het tempo snel de hoogte in. Wanneer wij teruglopen richting Aalst via de Affligemdreef gaat het tempo de hoogte in op het lichtjes oplopend stuk fietspad naar het klooster toe. Ons Krollekopken en ons Duvelken laten dit aan zich voorbij gaan en lopen hun eigen tempo. Voorbij het klooster blijft het tempo hetzelfde, niet rustig als je weet dat ons Tientjen de kop niet meer heeft afgegeven sinds de Hoge Weg. Aan de Colruyt doen wij nog een verrassingssprintje. Ons Tientjen moet boven op het viaduct onzen Patrick, ons Peiresaucisken en mijzelf voor laten gaan. Eens de top voorbij wordt de hiërarchie snel weer hersteld en neemt ons Tientjen opnieuw vooraan zijn plaats in. Om ons trainingsschema tot een goed einde te brengen doet ons Duvelken het voorstel om de Parklaan er ook nog eens bij te nemen. De Ventousekes vinden dit oke en ook dit lange stuk vals plat moet eraan geloven. Ikzelf loop het laatste stuk met een maximale hartslag van 170, onzen Patrick en ons Tientjen vinden dit echter nog niet snel genoeg en persen er nog een sprintje uit tot aan het rondpunt "Haring". Ja, die twee zijn momenteel ... buiten categorie!! De 15,34km hebben wij gelopen in 1u34, niet mis voor een rustig duurloopje ... is het niet?
Ik hoor de woorden van ons Peiresaucisken nog steeds in mijn hoofd weergalmen als ik aan deze training terugdenk : "Ik kom speciaal naar Aalst om eens een rustige duurloop te doen en blijkt dan dat die gekken hier er een intervaltrainingsken van maken!!".
Ons Duvelken had het wel bij het rechte eind met zijn stelling : "Als ons Zoignapken mee was gekomen hadden wij nooit zo snel gelopen en ook niet zo zot gedaan als vandaag!!".
Zo zie je maar Zoignapken! Ondanks jouw beslissing om afstand van ons te nemen en ons onze trainingen alleen te laten lopen, blijf je in de gedachten van de Ventousekes aanwezig. Je kunt er van op aan ... de Ventousekes missen je aanwezigheid tijdens de trainingen.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten