Dinsdag 21/02/2012 snel nog een sms-ken naar ons Zoignapken om te zien of ze de training kan meelopen. Na een positief antwoord, ons Zoignapken vlug gaan ophalen en het toertje via de Tragel en het jaagpad richting Gijzegem doen. Ter hoogte van de Wiezebrug vraag ik of ons Zoignapken zin heeft de Wiezeburg op en af te lopen in plaats van het normale blokje in Gijzegem. Ons Zoignapken zegt dat ik naar haar niet moet kijken en de Wiezebrug best kan doen omdat ik haar toch zal inhalen. Zo gezegd, zo gedaan.
Wanneer ik aan de Wiezeburg begin, is ons Zoignapken van geen kanten meer te bespeuren. Ik denk die is al aan de andere kant van de brug, ik drijf het tempo wat op. Op de top van de brug merk ik niemand aan de andere kant van de brug op, ook in de straat in richting Gijzegem-Dorp is ons Zoignapken niet meer te zien. Ik geraak lichtjes in paniek, waar kan ons Zoignapken toch zitten. Ze zal toch niet weer gevallen zijn zeker, vraag ik mij af. Wanneer ik de top aan de andere kant van de brug bereik kan ik het looppad naast de brug zien liggen, ik zie ook nergens ons Zoignapken. Oef, ... ze is niet gevallen. Maar waar is ze dan?
Opnieuw versnel ik. Ik moet ons Zoignapken zeker voor het fietspad zien in te halen, anders weet ik niet of ze het blokje al dan niet is begonnen. Ik begin toch meer en meer in paniek te geraken, waar zit ons Zoignapken nu toch. Ja, ons Zoignapken moet niet meer afkomen dat zij niet snel meer kan lopen. Bullshit, ze kan nog verduiveld goed en snel lopen.
Aan de steenweg ter hoogte van het Sint Vincentiusinstituut is ons Zoignapken ook al niet op te merken. In de Damkouterbaan kom ik een wandelaarster (blijkt later de vriendin van onzen Carlos te zijn) tegen, ik vraag haar of ze een loopster volledig in het zwart is tegengekomen. Neen Hans, antwoord zij. Pas dan herken ik haar, ik roep haar nog na de groeten te willen doen aan Carlos. Ik versnel opnieuw mijn pas als ik achter mij opnieuw mijn naam hoor roepen. Wanneer ik mij omdraai zie ik ons Zoignapken in gesprek met de wandelaarster. Mijn hartje maakt een vreugdesprongetje. Hoera ... ons Zoignapken is terecht. De hartslag zakt onmiddellijk een tiental slagen.
Ons Zoignapken was blijkbaar rechtdoor gelopen, langs Gijzegem-Dorp. Ze pakt tevens uit met een luguber verhaal. Zij heeft om wat tijd te winnen even halt gehouden aan de etalage van de begrafenisondernemer, wat men de dag van vandaag allemaal verkoopt zegt zij : een kist in de vorm van een piano of een urne in de vorm van een piano.
Na 13,25km en 1u23 later komen wij opnieuw in Hofstade aan. Ik ben goed op tijd om naar Aalst te gaan voor de popverbranding.
Donderdag 23/02/2012 ben ik alleen even gaan loslopen op het fietspad. 7,44km in 48min24.
Vrijdag 24/02/2012 naar de chalet voor de geplande training. Ons Tientjen had via mail al laten weten niet aanwezig te zijn wegens griep. Hij meldt in bed te liggen met 39,5° koorts. De 10 miles van Oostende-Brugge komen voor hem te vroeg laat hij in hetzelfde mailtje weten.
Ons Duvelken maakt direkt een vreugdekreet bij het horen van het nieuws van ons Tientjen. Hij zegt dat zijn noveenkaars haar werk heeft gedaan. Hij heeft voor elk Ventouseken een noveenkaars gekocht en deze op de schouw geplaatst. De bedoeling is dat iedereen uitvalt zodat hijzelf als enige de Kale Berg zou kunnen oplopen.
Ons Bacchusken sukkelt tegenwoordig met zijn hielspoor, ons Krollekopken heeft nog steeds last van de bilspier en ook ons Tientjen is nu even uit . Ons Duvelken hoopt alvast op een goede uitslag in Oostende-Brugge nu een grote concurent is uitgevallen. De training verloopt verder vrij rustig. Ons Duracelleken en ons Liesbeth zijn eveneens van de partij. Wij lopen twee toeren in het park en wij vervolledigen met nog eens tweemaal de wintertoer te lopen. Wij leggen de 11,62km af in 1u16. Iedereen is tevreden en wij hebben nog eens goed kunnen lachen met de opmerkingen van ons Duvelken.
Zondag 26/02/2012 ons Duvelken, ons Krollekopken en ons Peiresaucisken zijn de andere vertegenwoordigers van de Ventousekes. Ons Zoignapken gaat samen met onzen Willy (terug na enkele problemen met de gezondheid) trainen. Ons Ilse (kennis van ons Peiresaucisken), Onzen Paul, Onzen Wim en onzen Johan vervolledigen ons groepje. Na 1 toertje houdt ons Krollekopken het voor bekeken, het is vlot gegaan maar hij wil toch niets forceren. Na goed 6km zegt onzen Wim (net terug vanuit Warth - Oostenrijk) dat het net is of hij zijn skilatten nog aan heeft. Ik toon hem dat hij de langlauf-beweging moet maken en dat het dan veel vlotter zal gaan. Na twee passen voel ik een pijnscheut in de rechter kuit en is het voor mij "game over".
Ik beslis onmiddellijk het voor bekeken te houden en ik wandel al hinkend terug naar de chalet. Omdat het diepvriesvak dicht zit ben ik naar de kantine gegaan om ijs te halen voor het behandelen van de zere plek in mijn rechter kuit.
Bij het binnenkomen merkt ons Duvelken op dat hij mijn noveenkaars ook mag uitblazen en dat diens kansen in Oostende-Brugge met de minuut stijgen. 't Is maar te hopen dat hij voor zichzelf de goede noveenkaars heeft aangeschaft.
Ja, de ziekenboeg geraakt goed gevuld op deze manier. Wij hebben wel geluk dat wij nog een tijdje van ons doel zijn verwijderd.
Ik vraag mij trouwens af hoe onze Maltezerkes het er vanaf hebben gebracht ginder in Malta. Ik denk dat wij snel een nieuwsbrief mogen verwachten met de resultaten.
Vrijdag 24/02/2012 naar de chalet voor de geplande training. Ons Tientjen had via mail al laten weten niet aanwezig te zijn wegens griep. Hij meldt in bed te liggen met 39,5° koorts. De 10 miles van Oostende-Brugge komen voor hem te vroeg laat hij in hetzelfde mailtje weten.
Ons Duvelken maakt direkt een vreugdekreet bij het horen van het nieuws van ons Tientjen. Hij zegt dat zijn noveenkaars haar werk heeft gedaan. Hij heeft voor elk Ventouseken een noveenkaars gekocht en deze op de schouw geplaatst. De bedoeling is dat iedereen uitvalt zodat hijzelf als enige de Kale Berg zou kunnen oplopen.
Ons Bacchusken sukkelt tegenwoordig met zijn hielspoor, ons Krollekopken heeft nog steeds last van de bilspier en ook ons Tientjen is nu even uit . Ons Duvelken hoopt alvast op een goede uitslag in Oostende-Brugge nu een grote concurent is uitgevallen. De training verloopt verder vrij rustig. Ons Duracelleken en ons Liesbeth zijn eveneens van de partij. Wij lopen twee toeren in het park en wij vervolledigen met nog eens tweemaal de wintertoer te lopen. Wij leggen de 11,62km af in 1u16. Iedereen is tevreden en wij hebben nog eens goed kunnen lachen met de opmerkingen van ons Duvelken.
Zondag 26/02/2012 ons Duvelken, ons Krollekopken en ons Peiresaucisken zijn de andere vertegenwoordigers van de Ventousekes. Ons Zoignapken gaat samen met onzen Willy (terug na enkele problemen met de gezondheid) trainen. Ons Ilse (kennis van ons Peiresaucisken), Onzen Paul, Onzen Wim en onzen Johan vervolledigen ons groepje. Na 1 toertje houdt ons Krollekopken het voor bekeken, het is vlot gegaan maar hij wil toch niets forceren. Na goed 6km zegt onzen Wim (net terug vanuit Warth - Oostenrijk) dat het net is of hij zijn skilatten nog aan heeft. Ik toon hem dat hij de langlauf-beweging moet maken en dat het dan veel vlotter zal gaan. Na twee passen voel ik een pijnscheut in de rechter kuit en is het voor mij "game over".
Ik beslis onmiddellijk het voor bekeken te houden en ik wandel al hinkend terug naar de chalet. Omdat het diepvriesvak dicht zit ben ik naar de kantine gegaan om ijs te halen voor het behandelen van de zere plek in mijn rechter kuit.
Bij het binnenkomen merkt ons Duvelken op dat hij mijn noveenkaars ook mag uitblazen en dat diens kansen in Oostende-Brugge met de minuut stijgen. 't Is maar te hopen dat hij voor zichzelf de goede noveenkaars heeft aangeschaft.
Ja, de ziekenboeg geraakt goed gevuld op deze manier. Wij hebben wel geluk dat wij nog een tijdje van ons doel zijn verwijderd.
Ik vraag mij trouwens af hoe onze Maltezerkes het er vanaf hebben gebracht ginder in Malta. Ik denk dat wij snel een nieuwsbrief mogen verwachten met de resultaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten