Over week 12 kan ik zeer kort zijn omdat - door in de lappenmand te liggen - ik geen nieuws te vertellen heb over de Ventousekes. Door de lichte blessure, alsook door enkele professionele opdrachten heb ik in week 12 amper kunnen trainen.
Op woensdag 29/02 ben ik naar de chalet gegaan om de geplande training af te werken. Op het programma stond een rustige duurloop van 10km. Ons Zoignapken, ons Duvelken, ons Krollekopken en ons Liesbeth waren eveneens van de partij. Ik wou aanvankelijk meelopen om te zien hoe het met mijn kuit gesteld was. Na goed 2km had ik opnieuw last in mijn rechter kuit en heb ik aan de groep laten weten dat het voor mij bij één grote toer zou blijven. Samen met ons Zoignapken - die wat problemen had met de luchtwegen - ben ik dan gewoon terug naar de chalet gelopen. Na 4,8km hebben wij het voor bekeken gehouden.
De rest van de week was op professioneel gebied hectisch en enorm belastend. Op vrijdag 02/03 om 03u15 uit de veren voor een ordedienst te Brussel naar aanleiding van de Eurotop. Om 16u00 pas terug in Aalst en totaal geen zin meer om naar de training te komen.
Op zaterdag 03/03 's avonds toch nog de beslissing genomen om te gaan lopen. Ik ben even het fietspad opgelopen om het toertje Gijzegem te doen. In totaal heb ik 8,97km gelopen in 1u07. Het goede nieuws hierbij is dat het een training is geworden zonder hinder in de kuit. Zowel de training op zich, als het pijnvrij kunnen lopen hebben mij een ontzettend goed gevoel gegeven. De moed - die toch wel ver in mijn schoenen was gezakt - heeft opnieuw de bovenhand genomen. De toekomst ziet er plotseling weer wat beter uit.
Zondag 04/03. Normaal gezien zou ik meegaan met ons Stokstaartjen, ons Zoignapken, ons Duracelleken, ons Duvelken en onzen Willy naar Brugge voor de 10miles Oostende-Brugge. Opnieuw heb ik moeten afmelden om professionele redenen; den Iendracht heeft roet in het eten gegooid en ik kon optrekken naar het Heilig Hart voor een nieuwe ordedienst.
Een geluk dat ons Zoignapken reporter van dienst is geweest om mij op de hoogte te houden van de sportieve prestaties van onze Ventousekes. Om 15u12 kreeg ik het verlossende sms'ken : "voor ons Duracellenken en ons Duvelken 1u25; voor ons Zoignapken 1u36 en voor ons Stokstaartjen 2u11.". Ons Stokstaartjen is er dit jaar opnieuw in geslaagd om voor de bezemwagen te eindigen.
Week 12 is voor mijzelf een week geweest om snel te vergeten. Ons Tientjen, ons Bacchusken en ons Krollekopken hebben ook in de lappenmand gelegen. Enkel van ons Tientjen heb ik vernomen dat hij volgende week zou proberen om te hervatten. De griep zou ons Tientjen goed te bed hebben gehouden.
Nog een geluk dat ons Duvelken zijn noveenkaarsen tijdelijk heeft uitgeblazen ... blijkbaar heeft hij ook een goede kant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten