Het zat er al een tijdje aan te komen. Reeds geruime tijd hebben wij ons Bacchusken moeten missen tijdens de trainingen van de Ventousekes, de oorzaak hiervan is hielspoor.
Sedert vorig jaar sukkelt ons Bacchusken met hielspoor, alleen is de last niet meer te dragen. Ons Bacchusken gaat in eerste instantie proberen met een shock-wave therapie soulaas te brengen tegen de weerbarstig pijn in de voeten. Hij heeft laten weten dat hij slechts één maal per week aan trainen toekomt omdat hij van de training zeker drie dagen last ondervindt en hij er zich al begint naar te houden.
Ik moet er wel bij vertellen dat ons Bacchusken het gematigd positief blijft bekijken en toch nog stiekem hoopt om mee naar Frankrijk te kunnen afreizen. Ons Mieken daarentegen heeft via sms laten weten dat haar ventje niet zal kunnen meegaan naar voor "The sequel".
De Ventousekes hopen uiteraard dat wij ons Bacchusken mee kunnen nemen naar Frankrijk; om zijn expertise op gebied van wijn; om zijn aangenaam gezelschap en om het sportieve avontuur dat hij aan zich zou moeten laten voorbijgaan.
Wordt zeer zeker vervolgd... .
Zondag, 05/02/2012, vroeg uit de veren om mij klaar te maken voor de Hivernales te Bosvoorde. Tussen 07u45 en 08u00 zou ons Peiresaucisken bij mij langskomen om vervolgens ons Tientjen op te halen. Uiteindelijk is ons Peiresaucisken er om 08u20 doorgekomen en zijn wij rond 08u40 kunnen vertrekken richting Bosvoorde.
Via de Brusselse binnenstad zijn wij rond 09u40 in Bosvoorde aangekomen. Ons Zoignapken - ja, wie anders - had ondertussen onze startnummers al afgehaald, kwestie van ons niet al te zenuwachtig hoeven te maken voor de start.
Iedereen had het moeilijk met het kiezen van het aantal laagjes kleding men zou aandoen, buiten was het toch nog steeds -5° Celcius. Het winterzonnetje was wel van de partij, evenals met momenten die gure bries waardoor de gevoelstemperatuur toch een flinke knauw kreeg. Onzen Willy - van de partij als toeschouwer - zou onze truien in bewaring met de bedoeling ons deze terug te geven bij onze aankomst.
Omstreeks 10u40 is het startschot gegeven en konden wij - Ons Peiresaucisken, Ons Tientjen, Yves en ikzelf - aan onze 20km beginnen. In de start nog even snel afscheid genomen van ons Zoignapken en ons Stokstaartjen, alsook nog verschillende Alvalietertjes die aan de 10km deelnamen.
Ons Peiresaucisken en Yves hebben in de straten van Bosvoorde het tempo aangegeven, wegens te druk op de straat hebben wij gebruik gemaakt van het voetpad om vlot door te kunnen lopen. Na het oversteken van de grote baan richting Zoniënwoud is tijdens de klim ons Tientjen vooraan komen postvatten. Hij zou daar de ganse wedstrijd blijven zitten om het tempo aan te geven.
Ons Peiresaucisken heeft in de aanvangsfase verschillende malen de opmerking gemaakt dat het tempo redelijk hoog was. Omdat het op dat ogenblik lichtjes bergaf liep, hebben wij gedacht dat het daaraan lag dat onze snelheid zo hoog was. In elk geval ik heb mij in de achterste gelederen opgehouden en mijn eigen tempo trachten te lopen, met de hartslag was alles in orde. Bergop ging deze goed de hoogte in en bij de afdalingen kon ik ondanks een snel tempo mijn hartslag terugbrengen naar de hartslag bij begin van de klim.
Wanneer wij even op de weg dienden te lopen heeft ons Peiresaucisken het moeilijk gekregen. Net voor de bevoorrading rond 10km heeft hij samen met Yves een gaatje moeten laten vallen. Ik heb even getwijfeld en heb toen de beslissing genomen om naar ons Tientjen toe te lopen. Samen met ons Tientjen ben ik verder gelopen.
Het liep allemaal soepel en het prachtige winterlandschap gaf ook een extra boost om blijven door te gaan. De klimmetjes nam ons Tientjen voor zijn rekening, de afdalingen lagen mij duidelijk wat beter dan ons Tientjen.
Op zo'n drietal kilometer van het einde heb ik even een klein dipje gehad en dacht ik dat ik ons Tientjen zou moeten laten gaan. Gelukkig hadden wij op dat ogenblik een lichte afdaling waarbij ik tijd had om te recupereren en opnieuw tot bij ons Tientjen te komen. Samen zijn wij dan de laatste kilometers ingegaan. Zij aan zij zijn wij naar de finish toe gelopen.
In de laatste afdaling zijn wij als twee blokken naar beneden gelopen. Ik heb de laatste bocht als eerste aangesneden, ons Tientjen volgde binnen de 2 meter. Plotseling hoorde ik iets vallen, gevolgd door de stem van ons Tientjen "Mijn drinkfles. Dat kan ik niet laten liggen.". Even was ik van slag en heb ik mij wat ingehouden, niet goed wetend wat te moeten doen. Ik ben dan maar verder gelopen om als eerste Ventouseken de finish te halen.
Volgens mijn Garmin in 1u45, ons Tientjen is vervolgens aangekomen in 1u46 en ons Peiresaucisken behaalde de finish in 1u53. Voor de analen dien ik er volledigheidshalve bij te vermelden dat wij in totaal 767 hoogtemeters hebben gemaakt.
Dankzij de hulp van Murphy ben ik erin geslaagd ons Tientjen de overwinning te ontfutselen. Ik moet er wel bijvermelden dat zo'n overwinning toch zoet smaakt. Beste Tientjen mijn excuses hiervoor.
Ik hou mijn hart nu al vast voor de revanche van ons Tientjen, ... wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten