Dag Ventouskes!
Het einde van de donkere tunnel is in 't zicht voor onzen Armand ! Onzen Tien heeft voor goed nieuws gezorgd. Binnen de groep van de Ventouzen hielden we al een paar weken ons hart vast.
Voor diegenen die niet meekunnen :we gaan eventjes terug in de tijd. Het begon allemaal vele maanden geleden. Op regelmatige basis kreeg den Armand pijnscheuten in zijn dikke teen, waardoor hij soms het lopen moest staken . Begaan met het lot van onze medeloper staken wij, de Alva L8jes, al snel de neuzen bij mekaar om er ons (felgewaardeerd) oordeel over te geven.
Unaniem kwamen we tot de vastelling dat zijn symptomen onder één specifieke noemer terug te brengen waren : "Het ging hier zeker en vast om Jicht, in de volksmond beter gekend als 'T Beestje". Neen, daar valt niet mee te lachen. Jicht, en dat is algemeen bekend, is een zéér pijnlijke aangelegenheid. Maar ...
Maar tegelijk met deze diagnose was ons medeleven met den Tien rap verdwenen. Het maakte plaats voor schaamte!!!
Jicht is immers een kwaal die zich vooral manifesteert bij ...hm hm...levensgenieters; bij mannen die regelmatig te diep in het glas kijken en zich ongegeneerd en rijkelijk volschransen, allee kom een levensstijl die zéker niet past bij ONS sportief imago.
Foei Armand! Terwijl wij geen gelegenheid lieten liggen om ons Duvelken van den drank en onze Krollekop van de copieuze maaltijden af te houden, ging jij je achter onze rug om te buiten aan overmatige drank en spijzen! Vanaf dan hadden we voor den Tien enkel nog afkeurende blikken, we staken ons misprijzen niet onder stoelen of banken.
En Onzen Tien kwam tot inzicht. Hij stortte zich op de raadgevingen van Dr Vogel. En om ons weer voor zich te winnen (en natuurlijk ook omwille van de pijn) verzaakte hij aan alcohol, gekruide spijzen, dronk enkel nog speciale uit Nederland geïmporteerde thee, enz enz. Hij werd een echte asceet.
Maar de pijn bleef. De teen bleef rood en dik. De hele voet gezwollen. Dus we waren er andermaal als de kippen bij om wijze raad te geven : warme voetbadjes met soda, ijs, ontstekingsremmers, tapes, steunzolen, zwemvliezen, nieuwe schoenen... De goede raadgevingen vlogen Armand rond de oren.
Maar niets hielp. En langzaam zakte de moreel van Moreels onder NUL. En dat vijf weken voor de Ventoux. Grote paniek.
En dan plots...is er het wijze oordeel van de trainer! De Geert adviseert. Er is weer een sprankje hoop. En dat sprankje hoop is vandaag (na de consultatie bij Kris Peeters) een hele lichtbundel geworden. Onzen Tien zal geholpen worden, hetzij vanaf vandaag na deze inspuiting, hetzij binnen 14 dagen na een tweede spuit! Hoeraaa!
Armand...niet té rap hé; Armand...niet te lang hé; Armand ...niet op de loopband hé; Armand
veel meer rusten; Armand...ge hebt teveel gerust; Armand...dit en Armand dat...
We zullen het nooit leren zeker? Trouwens wat is er mis met dat tikkeltje overdreven bekommernis voor mekaar?
Niets, integendeel, het is gewoon de cement van Alva L8!
Zoignapken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten