Het lege-nest-syndroom

Joehoe...Kennen we mekaar van ergens? Neen zeker? Mijn twee chauffeurs hebben afgebeld (Hans en Kris). Ik kruip redelijk tegen mijn goesting op m'n fiets en rijd naar de training. Ongewild komt dat refreintje van Boudewijn De Groot in mijn hoofd: "Hoe sterk is de eenzame fietser, die kromgebogen over z'n stuur zichzelf een weg baant..." Awel als jullie het willen weten : die eenzame fietser die is zo slap als een vod. En als jullie willen weten hoe dat komt, wel lees dan verder. Ten eerste moet ik schoorvoetend toegeven dat ik de concurrentie met de Passage niet goed verteer. Ik had het al onmiddellijk in 't snot. Na hun eerste bezoekje aan de fitness waren die van L8 al direct verkocht. Een cardio-trainingsken extra in de week hadden ze aanvankelijk gezegd en een heuveltraing in het weekend en voor de rest "gewoon verderdoen zoals we bezig zijn". Ha, wat hadden jullie gedacht? Op de training laten ze zich niet meer zien. Ondergetekende staat moederziel alleen in 't park. Het is duidelijk : de Ventouzen verkiezen diene "speeltuin in de Kapiteintjesstraat" boven hun eigen vertrouwde biotoop. Zo zie je maar wat een kaal bergsken met een mens kan doen. Ge moet toch maar durven. Maar ik geef me niet gewonnen. Dus om erachter te komen waarom die Ventouzen zo rap aan diene fitness verslingerd geraken, heb ik mezelf een avondje 'undercover' binnengesmokkeld. Tjonge, tjonge : ge houdt het niet voor mogelijk. De gekste toeren halen die joggerkes daar uit. Den Tien heeft er als ik aankom al 2 (twee volle) uren training opzitten. Hij staat daar fris gedoucht, alsof hij juist uit zijn luie zetel komt. Net een opgeschoten puber van 16. "Is er iets?"- vraagt hij als hij mijn bezorgde blik ziet. "Of ik moe ben van gisteren? Van die 30 km? Neen ik voel niks" Man man hebben die nog nooit gehoord van gezonde maat in plaats van overdaad. Onze Pluchen Teddy doet er nog een schepken bovenop. De loopband kent geen geheimen meer voor hem. Hij behandelt de knopjes van het toestel alsof hij met de zijn favoriete speeltje bezig is(!) : een paar kilometerkes aan helling zus, een paar kilometerkes aan helling zò. Als ik de10% zie verschijnen op het scherm, val ik bijna in katzwijm. Maar voor hem houdt het niet op. Gezwind breit hij er een half uurtje cardio-step aan en sluit dan gezapig af met nóg een half uurke op de crossfiets. Na elk onderdeel poetst hij met veel zwier het geproduceerde plasje zweet weg. Van gekkenwerk gesproken! En dan denkt ne mens :"...misschien zit er toch nog énen normalen tussen? de Kris bedoel ik. Die kan toch goe rekenen...die zal zichzelf toch wel wat weten in te tomen. Belt die toch óók wel om te laten weten dat hij -in de Passage- een simulatie van de eerste 12 km van de Ventoux afgewerkt heeft, conform de hellingen van de echte berg. Willen die per sé in het Guiness Record Book terecht komen of wadde? In ieder geval heb ik deze morgen m'n morningafterpil moeten nemen om die acrobatentoeren van die Ventouzen uit mijne kop te zetten. Onze Krollekop verschijnt gelukkiglijk wél op de training. De fitnessrage heeft hem nog niet te pakken. Hij doet 3 rondekes-op zijn gemak- geflankeerd door Paulus de Boskabouter en onze Gurt. Hij heeft vroeger goed gekeken naar die reclame over de 'wakkere bakker' (zie boven). Mij gaan ze nie liggen hebben - zie je hem denken -. Ik rijd weer naar huis op mijn veloken. Het was gene vetten op de training. Met moeite 50 ' rond gekregen. Ik mis iets. Ik word een beetje mistroostig. Ik denk aan de mooie winterloopjes met ons allen langs Nieuwerkerken. Maar ik verman me, want ik wil pal achter mijn jongens staan. En diene Passage -denk ik bij mezelf- dat is ook maar een 'doortochtje'. Iets van tijdelijke aard. Ge moet uw maatjes nu wel een tijdje missen, maar nadien , nà het ei in mei , komen die vast terug naar de mama. Doe zo voort, mannen! Het gaat jullie lukken! Zeker weten!!! Een bezorgde mama, tijdelijk onderhevig aan het lege-nest-syndroom. Zoignapken