donderdag 25 oktober 2012

TCS Amsterdam Marathon 2012 - zondag 21/10/2012 ... D-day

06u40 - In kamer 406 gaat het alarm af. Ons Krollekopken en ikzelf komen in actie en beginnen alle spullen klaar te nemen voor de marathon die wij straks moeten lopen.
07u30 - Ons Duracelleken en ons Duvelken zitten al in het restaurant van het hotel voor het ontbijt. Ons Krollekopken neemt wat eitjes met rijst, ons Duvelken is brood met honing aan het eten en ons Duracelleken heeft verschillende broodjes met beleg op haar bordje liggen. Ikzelf neem een croissant met confituur omdat ik op de kamer al een shake heb gedronken.
08u30 - De marathonventousekes vertrekken te voet naar het Olympisch Stadion voor de start van de marathon. Een kwartiertje voor de start komen wij in het Olympisch Stadion aan. Nadat wij onze tas met droge kleren in bewaring hebben gegeven, gaan wij samen naar onze startbox. Alle vier zijn wij onder de indruk van het stadion, de muziek, de toeschouwers en het grote aantal deelnemers die - net zoals wij - allemaal deel uit maken van dit grootse gebeuren.
09u30 - Het startschot wordt gegeven. De marathon is op gang geschoten, de deelnemers vertrekken. Op een groot televisiescherm zien wij de massa in beweging komen, ons vak staat voorlopig nog stil. Het is vrij kil en er staat behoorlijk wat wind. Langzaam zet ons vak zich in beweging richting startlijn. Omdat ons Krollekopken, ons Duracelleken en ikzelf nog even moeten plassen laten wij verschillende deelnemers van het laatste startvak voorgaan.
09u45 - Met z'n vieren overschrijden wij de startlijn. De hartslagmeters worden ingedrukt. Onder het applaus van de toeschouwers verlaten wij het Olympisch Stadion voor een nieuw en onbekend avontuur.
Bij het eerste kilometerpunt blijkt dat wij reeds onder de vooropgestelde 6min/km zitten. Ons Duvelken vreest dat wij ons gaan opbranden wanneer wij niet vertragen. Ons Duracelleken blijft echter haar tempo aanhouden, in eerste instantie blijf ik bij haar. Na een drietal kilometer merk ik dat ons Duvelken en ons Krollekopken hun eigen tempo lopen en op zo'n twintig meter volgen. Ik vrees het tempo van ons Duracelleken niet vol te kunnen houden en beslis om wat te vertragen. Bij het trager lopen heb ik echter geen goed gevoel waardoor ik na goed vijf kilometer toch besluit om het iets hogere tempo opnieuw te gaan lopen. Ons Duvelken en ons Krollekopken volgen ondertussen op een goede vijftig meter.
Aan de bevoorradingspost van 15km dien ik een plaspauze te houden. Tijdens het plassen zie ik ons Duvelken en ons Krollekopken de bevoorradingspost voorbij lopen. Ik besluit hen achterna te gaan en hen gezelschap te houden. Na 1km achtervolgen sluit ik bij hen aan. Ons Krollekopken is heel wat praatzamer dan ons Duvelken, beiden geven wel te kennen dat voorlopig alles loopt zoals gepland.
Op dat moment lopen wij langsheen de Amstel. Er staat een sterke zijwind, gelukkig betreft het geen echte kopwind. In elk geval tracht ik zoveel mogelijk van de omgeving te genieten. Op het water varen enkele kleine boten waarop artiesten en/of dj's voor de nodige ambience zorgen. Aan de overzijde zien wij de andere lopers lopen die het keerpunt richting Amsterdam al hebben genomen.
Bij de bevoorradingspost op 20km meldt ons Duvelken dat hij ook een plaspauze gaat houden. Ons Krollekopken en ikzelf besluiten hierop wat gas terug te nemen zodat ons Duvelken na zijn plaspauze opnieuw snel kan aanpikken. Even voor half wedstrijd geeft ons Duvelken aan dat ik mijn eigen tempo mag lopen, hij blijft in het gezelschap van ons Krollekopken. Op dat ogenblik loop ik opnieuw zo'n vijftig meter voor hen uit. Even verderop lopen wij het spandoek 21,1km voorbij, wij zijn halfweg wedstrijd. Met dezelfde drive zetten wij het laatste deel van de marathon in.
Zonder het te beseffen passeert kilometer 30, vanaf dit moment begint de waakzaamheid voor het ventje met de hamer op te dagen. Wanneer de kilometers vervolgens vorderen en ik merk dat mijn kilometertijden onder tussen de 5min50 en de 6min blijven weet ik dat hij mij nog niet te pakken heeft. Ik betrap er mij wel op dat ik steeds vaker de nog resterende afstand vergelijk met de rondjes in het stadspark ... nog zover en ik ben er.
Wanneer ik voor de laatste maal het Vondelpark in loop wordt de last en de pijn in de dijspieren goed voelbaar. Ik krijg ook hinder van steken in het middenrif. Door wat meer aandacht aan mijn ademhaling te besteden krijg ik de steken opnieuw onder controle. Ondertussen blijft het Hollandse publiek gul met het roepen van aanmoedigingen.
Vanaf kilometer 40 is de pijn in de dijspieren constant, versnellen zit er niet meer in. Mijn kilometertijd stijgt naar 6min07. Ik slaag er in mijn ritme aan te houden en kan de pijn verbijten. Even later passeer ik het spandoek van de laatste kilometer. De toeschouwers staan enkele rijen dik en stuwen elke loper vooruit richting Olympisch Stadion.
Wanneer ik het Olypisch Stadion binnenloop merk ik ons Duracelleken op. Luidkeels moedigt zij mij aan om door te zetten. Geëmotioneerd loopt ons Pluchken Teddy na 4u11min02sec de finishlijn over. Ik heb het gehaald, mijn eerste marathon zit erop. Wanneer ons Duracelleken samen met mij het Olympisch Stadion verlaat om onze droge kleding te gaan aandoen, komt ons Duvelken het Olympisch Stadion binnen gelopen. Wij moedigen hem nog even aan, ons Krollekopken kunnen wij nog niet opmerken tussen de vele deelnemers die hun marathon aan het beëindigen zijn.
14u30 - Alle Ventousekes hebben hun doel bereikt. Ons Duracelleken heeft er 4u02min25sec overgedaan, ons Duvelken 4u19min56sec en ons Krollekopken 4u21min11sec. Voor ons Duracelleken en ons Duvelken was de eerste reactie : dit was de eerste en ook de laatste. Ons Krollekopken en ikzelf waren iets genuanceerder een tweede blijft voor ons steeds bespreekbaar, wel zou het een najaars marathon moeten zijn omdat de trainingen dan in betere weersomstandigheden kunnen gebeuren.
15u30 - Terug in het hotel kunnen wij samen met enkele andere lopers douchen in een kamer die door de uitbater van het hotel gratis ter beschikking wordt gesteld. Wij kunnen dit erg waarderen en zijn de uitbater hier ook heel dankbaar voor.
17u30 - Nadat iedereen zich wat heeft opgefrist laden wij de auto voor de terugreis. Eerst nog even iets warms eten bij de Italiaan even verderop.


Bij de Italiaan even pronken met onze medaille

20u15 - Aanvang van de terugreis richting België. Op de terugweg wordt het duidelijk dat een tweede marathon ook bespreekbaar is geworden voor ons Duvelken, ons Duracelleken twijfelt nog steeds.
22u30 - De marathonventousekes zijn terug thuis. Onze missie is volbracht, wij hebben ons doel bereikt en wij hebben deze tot een goed einde gebracht. Yes ... we did it!!!

Weetjes ...

Wie ons regelmatig volgt weet dat zowel ons Peiresaucisken, als ons Bacchusken iets hebben met Frankrijk, meer bepaald de Provence. Ons Peiresaucisken heeft er een bloeiende boetiek voor herenkleding onder zijn eigen naam en ons Bacchusken heeft een straat in Faucon die naar hem is genoemd.

Afgelopen weekend hebben de marathonventousekes in Amsterdam enkele kleinigheden ontdekt met betrekking tot ons Duvelken. Voor ons Duvelken was deze ontdekking ook een openbaring.
Zo zijn wij erachter gekomen dat ons Duvelken eigenaar is van een tea-room  onder zijn eigen naam, alsook dat hij in Amsterdam een neef heeft wonen die een eigen fruit- en groentenzaak heeft.
De volgende beelden spreken voor zich :


De vrachtwagen van de neef van ons Duvelken


Ons Duvelken gaat even informeren hoe het met de business gesteld is in zijn tea-room


 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten