Dinsdag, 27/03/2012. Naar wekelijkse gewoonte loop ik opnieuw naar Smetlede. Mijn meter heeft vandaag haar mete- en petekinderen uitgenodigd voor het avondeten en dit ter gelegenheid van haar verjaardag. Mijn meter heeft beloofd om lekkere spaghetti klaar te maken. Zo'n uitnodiging kan ik natuurlijk niet naast mij neerleggen, trouwens ik moet nog nagaan of er nu werkelijk een verschil in afstand is tussen beide toertjes via Impe. Dit is uiteraard een uitgelezen kans om het even te controleren. Ook het glaasje rode wijn achteraf is altijd een mooi excuus om even tot in Smetlede te lopen. Mijn nichtje hoeft vandaag geen taxi te spelen want ons Poesken is ook van de partij en zij zal mij terug naar huis rijden.
Uiteindelijk heb ik 12,66km getraind. Ik heb het toertje - dat ten overstaan van vorige week inderdaad 1km korter is - in 1u16 afgelegd.
Woensdag, 28/03/2012. Ook vandaag ben ik beroepsmatig niet naar de chalet kunnen gaan om een groepstraining met de Ventousekes mee te maken. Zowel de permanentie, als het voetbal hebben ervoor gezorgd dat ik ook deze training solo heb moeten doen. 's Middags heb ik dan maar de loopschoenen aangedaan en heb ik mijn toertje Hofstade/Lede gedaan. Het mooie weer zorgde voor een aangenaam gevoel tijdens het lopen. In totaal heb ik 10,86km afgelegd in 1u06. Ik was best tevreden over mijn training.
Vrijdag, 30/03/2012. Eindelijk nog een groepstraining met de Ventousekes. Ons Duvelken, ons Krollekopken, ons Zoignapken, ons Liesbeth en onzen Gurt zijn ook op de afspraak. De andere getrouwen hebben hun kat gestuurd. Er wordt afgesproken om 3 toeren in het stadspark te lopen. Ons Krollekopken gaat na 2 toeren bekijken of hij er nog een 3de kan bijdoen. Momenteel heeft hij geen hinder meer in de dijspier en hij wenst dit zo te houden, hij zal het rustig aandoen. Onzen Gurt houdt zich koest in de achterste regionen van ons groepje en voert met ons Liesbeth een medische discussie. Ja, die twee doen dat steeds wanneer zij tijdens een training samenlopen, allerhande ziektebeelden passeren dan de revue. Op die manier hoort een mens ook nog eens iets. In een rustig tempo werken wij de eerste twee toeren af, ons Duvelken en ons Krollekopken houden het voor bekeken en geven forfait voor het derde toertje. Bij aanvang van de laatste twee wintertoertjes sluiten wij aan bij het groepje van ons Zoignapken, wie denkt dat die dames aan een slakkengangetje hun training afwerken ... hebben het goed mis. Dat ons Zoignapken zegt dat wij te snel voor haar lopen gaan wij niet ontkennen, maar daarom zeggen dat zij traag loopt ... De laatste drie kilometer die ik samen met ons Zoignapken heb meegelopen zijn afgelegd in kilometertijden rond de 6min10. Ik ben samen met ons Zoignapken gestopt aan de chalet, ons Liesbeth en onzen Gurt hebben nog een wintertoertje gelopen. Uiteindelijk heb ik een training van 12,01km afgewerkt in 1u17.
Ik was zeer tevreden over mijn training en zeker ook om het feit dat ik nog eens samen met ons Zoignapken heb kunnen lopen. Dat was ondertussen ook al weer een tijdje geleden. Een mens kan niet geloven hoe goed het doet om nog eens met ons Big Mama op stap te zijn.
Zondag, 01/04/2012. Afspraak om 09u00 in den dreef om gezamenlijk naar de Doggen in Erembodegem te rijden en daar onze training (+/- 16km) te lopen. Het is geen aprilgrap maar om exact 09u00 krijg ik in de auto een oproep van ons Duracelleken met de vraag waar wij zitten. Zij staat al aan de Doggen - 't is te zeggen ter hoogte van de brug over de E40 want wegens werken kan zij niet verder - zij zal er op ons wachten. Ons Duvelken die bij mij in de auto zit komt bijna niet meer bij van het lachen. "Dat is ook den eerste keer dat ons Duracelleken zo vroeg uit de veren kan!", lacht hij. In den dreef halen snel ons Tientjen op en haasten ons naar Erembodegem. Kwestie van ons Duracelleken niet te lang te laten wachten.
Omstreeks 09u15 vertrekken wij met ons vier om het gekende toertje (+/- 9km)langsheen de Schetteberg, de Balijstraat, de Zwartberg, de Molenberg en Tenbos af te werken. Net voorbij de tennisvelden lanceren ons Tientjen en ons Duracelleken zich om de eerste helling aan te pakken. Met hun beiden zullen zij de gehele training in de voorste gelederen lopen, ons Duvelken en ikzelf vormen de achterhoede. Ons plan om een rustig tempo te lopen tijdens deze eerste heuvel training smelt onmiddellijk als sneeuw voor de zon. Vanaf kilometer 7 duiken de kilometertijden onder de 6min om er niet meer boven te komen.
Tijdens de eerste toer blijven wij nog min of meer bij elkaar, in de tweede toer lopen wij in duo. Tijdens de klimmetjes zien wij ons Tientjen steeds een tweetal meter voor ons Duracelleken uitlopen, in de vlakkere stukken vat ons Duracelleken echter opnieuw galant plaats naast ons Tientjen. Bij ons gaat het gelijk op, wij blijven als het ware schouder aan schouder lopen en geven elkaar op deze wijze steun.
Ons Duvelken merkt op dat de conditie van ons allemaal van een hoger niveau is dan vorig jaar. Hij vindt het echter wel spijtig dat ons Krollekopken en ons Bacchusken door hun blessures wel wat achterstand hebben opgelopen. Hij hoopt dat ook zij tijdig hun beste niveau zullen bereiken. Hij belooft alvast alle noveenkaarsen uit te blazen. Het serieuze werk kan beginnen.
Uiteindelijk blijkt dat wij in totaal 17,50km hebben gelopen en dit in 1u45 (kilometertijd 6min01). Veel tijd om op adem te komen hebben wij niet gekregen want ons Duvelken wou zo snel mogelijk naar de kantine gaan wegens ... een opkomend dd'ken. In de kantine hebben wij nog rustig nagekaart over de afgelopen training bij een verse dagsoep en een koele ... orvalium. Man, man, man. Kan dat smaken, zeg!
Ik was zeer tevreden over mijn training en zeker ook om het feit dat ik nog eens samen met ons Zoignapken heb kunnen lopen. Dat was ondertussen ook al weer een tijdje geleden. Een mens kan niet geloven hoe goed het doet om nog eens met ons Big Mama op stap te zijn.
Zondag, 01/04/2012. Afspraak om 09u00 in den dreef om gezamenlijk naar de Doggen in Erembodegem te rijden en daar onze training (+/- 16km) te lopen. Het is geen aprilgrap maar om exact 09u00 krijg ik in de auto een oproep van ons Duracelleken met de vraag waar wij zitten. Zij staat al aan de Doggen - 't is te zeggen ter hoogte van de brug over de E40 want wegens werken kan zij niet verder - zij zal er op ons wachten. Ons Duvelken die bij mij in de auto zit komt bijna niet meer bij van het lachen. "Dat is ook den eerste keer dat ons Duracelleken zo vroeg uit de veren kan!", lacht hij. In den dreef halen snel ons Tientjen op en haasten ons naar Erembodegem. Kwestie van ons Duracelleken niet te lang te laten wachten.
Omstreeks 09u15 vertrekken wij met ons vier om het gekende toertje (+/- 9km)langsheen de Schetteberg, de Balijstraat, de Zwartberg, de Molenberg en Tenbos af te werken. Net voorbij de tennisvelden lanceren ons Tientjen en ons Duracelleken zich om de eerste helling aan te pakken. Met hun beiden zullen zij de gehele training in de voorste gelederen lopen, ons Duvelken en ikzelf vormen de achterhoede. Ons plan om een rustig tempo te lopen tijdens deze eerste heuvel training smelt onmiddellijk als sneeuw voor de zon. Vanaf kilometer 7 duiken de kilometertijden onder de 6min om er niet meer boven te komen.
Tijdens de eerste toer blijven wij nog min of meer bij elkaar, in de tweede toer lopen wij in duo. Tijdens de klimmetjes zien wij ons Tientjen steeds een tweetal meter voor ons Duracelleken uitlopen, in de vlakkere stukken vat ons Duracelleken echter opnieuw galant plaats naast ons Tientjen. Bij ons gaat het gelijk op, wij blijven als het ware schouder aan schouder lopen en geven elkaar op deze wijze steun.
Ons Duvelken merkt op dat de conditie van ons allemaal van een hoger niveau is dan vorig jaar. Hij vindt het echter wel spijtig dat ons Krollekopken en ons Bacchusken door hun blessures wel wat achterstand hebben opgelopen. Hij hoopt dat ook zij tijdig hun beste niveau zullen bereiken. Hij belooft alvast alle noveenkaarsen uit te blazen. Het serieuze werk kan beginnen.
Uiteindelijk blijkt dat wij in totaal 17,50km hebben gelopen en dit in 1u45 (kilometertijd 6min01). Veel tijd om op adem te komen hebben wij niet gekregen want ons Duvelken wou zo snel mogelijk naar de kantine gaan wegens ... een opkomend dd'ken. In de kantine hebben wij nog rustig nagekaart over de afgelopen training bij een verse dagsoep en een koele ... orvalium. Man, man, man. Kan dat smaken, zeg!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten